Epipremnum aureum

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Epipremnum aureum

Epipremnum aureum
Clasificación científica
Reino: Plantae
(sen clasif.) Angiospermae
(sen clasif.): Monocots
Orde: Alismatales
Familia: Araceae
Subfamilia: Monsteroideae
Tribo: Monstereae
Xénero: Epipremnum
Especie: E. aureum
Nome binomial
Epipremnum aureum
(L.) Engl.
Sinonimia

véxase lista

Epipremnum aureum, comunmente coñecida coma potos (xa que antigamente ficaba clasificada dentro do xénero Pothos), é unha especie da familia Araceae nativa do sueste asiático (Malaisia, Indonesia) e Nova Guinea. É unha planta de interior moi común e resistente; en ocasións é confundida con philodendron nas florarías.

Descrición[editar | editar a fonte]

Rubideira que pode acadar os 20 m de alto, con talos de até 4 cm de diámetro. Gabea grazas ás súas raíces aéreas que se enganchan ás pólas das árbores, formando lianas. As follas son perennes, alternas e a xeito de corazón, enteiras nas plantas novas, mais irregularmente pinnadas nas maduras e de até 1 m de longo por 45 cm de largo (nas plantas novas non superan os 20 cm de longo). As flores xorden nunha espata de máis de 23 cm de longo.

Cultivo e usos[editar | editar a fonte]

É unha popular planta de interior con numerosos cultivares seleccionados por ter follas variegadas de cor amarela, branca ou verde clara. A miúda se utiliza como elemento decorativo en centros comerciais, escritorios, e instalacións públicas, principalmente porque é unha especie de aspecto atractivo, moi resistente e que require poucos coidados. É tamén eficaz contra a polución ambiental en interiores, eliminando formaldehido, xileno e benceno.[1][2]

Como planta interior pode acadar máis de 2 m de altura se se lle dá o soporte axeitado (un arxón ou rodriga para gabear). Os mellores resultados conséguense proporcionándolle luz media indirecta; atura unha luminosidade intensa, porén longos períodos de luz solar directa queiman as follas. Vexeta ben cunha temperatura de entre 17 a 30 °C. Xeralmente só necesitará rega cando a terra se note seca ao tacto. Pódese engadir un fertilizante líquido pola primavera e cómpre replantar cada dous anos. Porén, é unha planta moi rexa e robusta que atura as más condicións de cultivo. En cultivo hidropónico medra axiña.

A ASPCA (American Society for the Prevention of Cruelty to Animals - Sociedade americana para a prevención contra a crueldade aos animais) clasificouna coma tóxica para gatos e cans por mor á presenza de oxalatos cálcicos solúbeis. Entre os síntomas do seu consumo inclúense a irritación oral, vómitos e dificultade na deglutición.[3]

Sinónimos[editar | editar a fonte]

  • Epipremnum aureum (Linden & André) G.S.Bunting
  • Epipremnum angustilobum K.Krause
  • Epipremnum elegans Engl.
  • Epipremnum glaucicephalum Elmer
  • Epipremnum merrillii Engl.
  • Epipremnum mirable Schott
  • Epipremnum pinnatum f. eporforatum (Engl.) Engl.
  • Epipremnum pinnatum f. multisectum (Engl.) Engl.
  • Monstera pinnata (L.) Schott
  • Philodendron nechodomae Britton
  • Polypodium laciniatum Burm f.
  • Pothos aureus Linden & André
  • Pothos pinnatus L.
  • Rhaphidophora cunninghamii Schott
  • Rhaphidophora laciniata (Burm. f.) Merr.
  • Rhaphidophora lovellae F.M.Bailey
  • Rhaphidophora merrillii Engl.
  • Rhaphidophora pertusa var.vitiensis (Schott)Engl.
  • Rhaphidophora pinnata (L.) Schott
  • Rhaphidophora pinnata (Schott)
  • Rhaphidophora vitiensis Schott
  • Scindapsus aureus (Linden & André) Engl.
  • Scindapsus pinnatus Schott

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Wolverton, B. C. How To Grow Fresh Air, Penguin Books, New York, 1997.
  2. How to grow your own fresh air
  3. "Devils Ivy". ASPCA.org. Consultado o 11-03-2009. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]