Entremés galego ao feliz e real parto da nosa raíña
Este artigo é orfo, xa que carece doutros artigos que apunten cara a el. Por favor, engade ligazóns a esta páxina desde outros artigos relacionados con este. |
Entremés galego ao feliz e real parto da nosa raíña | |
---|---|
Lingua | lingua galega |
Xénero(s) | entremés |
Data de pub. | 1708 |
[ editar datos en Wikidata ] |
Entremés galego ao feliz e real parto da nosa raíña é unha peza teatral escrita en 1707 por Salvador Francisco Roel.
Características[editar | editar a fonte]
A peza representouse na Coruña en 1707. O entremés está enmarcado na Guerra de Sucesión española para celebrar o nacemento do primoxénito de Filipe V e María Gabriela de Savoia que reinaría brevemente como Lois I.[1] É unha obra de teatro breve en verso na que participan seis personaxes populares: tres homes e tres mulleres. Estes reciben a nova, que despois celebran, do nacemento do príncipe herdeiro de Filipe V no contexto histórico da Guerra de Sucesión.
Edicións[editar | editar a fonte]
Imprimiuse en Santiago de Compostela entre 1708 e 1712, co título en lingua castelá de Entremés al feliz y real parto de nuestra Reyna. É o texto máis antigo impreso en lingua galega publicado como obra independente. Foi descuberto por Julio González Montañés e editado, lematizado e etiquetado por Rosario Álvarez e Ernesto González Seoane.[2] En 2019 Laiovento editou o Entremés galego ao feliz e real parto da nosa raíña con estudos de Julio González Montañés (edición), Anxo Angueira (literario) e Ramón Mariño Paz (lingua).[3]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ USC (ed.). "O ILG pon á disposición do público un novo corpus lingüístico para o galego". Arquivado dende o orixinal o 16 de maio de 2018. Consultado o 16 de maio de 2018.
- ↑ "Gondomar". ilg.usc.gal. Consultado o 2019-11-27.
- ↑ "Entremés galego ao feliz e real parto da nosa raíña (1707)". Edicións Laiovento.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- González Montañés, J. (2018). "O "Entremés gallego" de Salvador Francisco Roel". A Trabe de Ouro (108): 135–137.