Saltar ao contido

Elba (pastora)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Elba é o nome que recibe unha muller do Mesolítico, da cal se atopou un cranio duns 9.300 anos de antigüidade[1], os restos humanos máis antigos atopados en Galiza. Apareceu na cova de Chan de Lindeiro, na parroquia de Zanfoga, no concello de Pedrafita do Cebreiro.

Descubrimento

[editar | editar a fonte]

O cranio foi atopado en 1996 no fondo da cova, a uns vinte metros de profundidade. En sucesivas campañas arqueolóxicas recuperáronse tamén restos de animais, entre eles tres uros e un oso das cavernas.

As conclusións científicas

[editar | editar a fonte]

A análise do cranio revelou unha antigüidade duns 9.300 anos. Elba medía arredor dun metro e medio e no momento da morte tiña entre 20 e 40 anos.

Os tres uros que se recuperaron da cova estaban no mesmo estrato que Elba. A análise dos restos dálles a mesma antigüidade que aos da muller, do que se deduce que formaban parte dun rabaño que a muller pastoreaba. Os científicos, con todo, entenden que non se trataría de animais completamente domesticados.

A análise dos sedimentos depositados arredor da cova permitiu así mesmo analizar a contorna na que se movía Elba. Segundo o informe, tratábase dunha área eminentemente forestal, onde predominaban os bidueiros[2]. Con todo, atopáronse tamén restos da presenza de carballos e especies propias do bosque de ribeira. A mesma análise revelou evidencias de lumes forestais, debidas probabelmente á acción humana.

  1. "Así foi a agonía de Elba hai 9.300 anos". GCiencia. 08/11/2018. Consultado o 30/07/2020. 
  2. "El mundo de una mujer llamada Elba" en Cadernos nº39. Laboratorio Xeolóxico de Laxe, p. 15.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
  • Cadernos nº 39. Laboratorio Xeolóxico de Laxe, 2017.