Efrén o Sirio
| Efrén o Sirio | |
|---|---|
.jpg) | |
| Nacemento | 306 |
| Nusaybin | |
| Falecemento | 9 de xuño de 373 |
| Edessa | |
| Causa | peste |
| Relixión | Igrexa católica |
| Ocupación | teólogo, Diácono e clérigo |
| Premios | Doutor da Igreja |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Efrén o Sirio nado no 306 en Nisibis, actual Turquía e finado o 9 de xuño do 373 en Edesa. Foi un poeta relixioso en idioma siríaco. Venerado polas diferentes Igrexas cristiáns de tradición apostólica.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Bautizado aos dezaoito anos, comezou sendo o xefe dunha comunidade cristiá na súa cidade natal, onde foi un conselleiro espiritual moi solicitado. Tras a invasión de Nisibis polos persas, instalouse en Edesa onde tamén foi considerado un mestre. Emprendeu unha viaxe para coñecer a Basilio o Grande.
Realizou moitos comentarios á Biblia e compuxo gran cantidade de himnos aínda vivos na liturxia da Igrexa Siríaca.
Durante a fame do ano 370, Efrén emprendeu accións de axuda aos esfameados e de atención aos doentes. Exhortou aos patricios a seren solidarios cos plebeos. Viviu coma un asceta nunha cova con dieta vexetariana e esfarrapado.
Significación[editar | editar a fonte]
É unha das referencias doutrinais e místicas das Igrexas cristiáns orientais, especialmente as que conservan a liturxia en arameo ou siríaco. Foi coñecido como Arpa do Espírito Santo. En Occidente, a Igrexa Católica tamén o venera como santo. En 1920, Bieito XV proclamouno doutor da Igrexa.
|
