Efecto diorama
O efecto diorama, tamén coñecido como ilusión diorama, Tilt–shift ou miniatura tilt-shift é un efecto ou ilusión óptica, que se consegue normalmente a través dun proceso de edición dixital, mediante o que unha escena de tamaño natural se modifica para semellar unha miniatura. As partes borrosas da imaxe simulan a escasa profundidade de campo que normalmente se atopa nas fotografías de aproximación ou macros, facendo que a escena pareza moito máis pequena do que realmente é. O efecto borroso pode conseguirse opticamente, ao tomar a imaxe, ou por un procesado dixital posterior. Moitas das fotos que producen este efecto son sacadas desde grande altura para simular o efecto de ollar unha maqueta desde arriba.
Características xerais[editar | editar a fonte]
Nunha escena típica, os obxectos próximos á cámara sitúanse na parte inferior da fotografía, mentres aqueles máis distantes se sitúan na parte superior.
Só hai un plano ben enfocado. Os obxectos que non se atopan no plano principal aparecen desenfocados, e este efecto é maior canto máis lonxe se atope o obxecto. Con todo, hai un límite inferior para os desenfoques, por debaixo do cal resulta non se percibe baixo condicións de visión normais. Aqueles obxectos para os que o desenfoque é imperceptible atópanse dentro da profundidade de campo.
A profundidade de campo redúcese a medida que aumenta a ampliación. Nunha fotografía de aproximación dunha escena en miniatura, a profundidade de campo é pequena, e é comunmente imposible facer que todo apareza nítido mesmo coa apertura máis pequena do obxectivo. Como consecuencia, tanto o primeiro plano como o fondo aparecen habitualmente borrosos, e o desenfoque na fotografía aumenta a medida que nos afastamos, cara a arriba ou cara a abaixo, do centro da imaxe. Na fotografía dunha escena a tamaño real, a profundidade de campo é considerablemente maior; nalgúns casos resulta difícil situar parte da imaxe fóra dela, mesmo cando se establece a máxima apertura do diafragma do obxectivo. Por tanto, a diferenza característica na profundidade de campo permítenos distinguir facilmente unha imaxe dunha escena de tamaño real da dunha miniatura.
Nunha fotografía normal non hai sinais que especifiquen a distancia entre obxectos (como de lonxe están do punto de observación) e, en consecuencia, a distancia debe ser inferida a partir do tamaño de obxectos coñecidos da escena. O desenfoque debido á profundidade de campo dános un indicio da distancia. Nunha ilusión diorama, engadir difuminación (desenfoque gradual) parece anular esta información coñecida, facendo que os obxectos parezan miniaturas cun aspecto de xoguete.
Técnicas[editar | editar a fonte]
Unha técnica común para facer que unha imaxe de tamaño normal pareza un modelo en miniatura é desenfocar progresivamente a imaxe desde o centro cara á parte superior ou inferior, simulando que o difumino é debido á limitada profundidade de campo dunha típica fotografía dunha miniatura. A difuminación pode conseguirse xa sexa ópticamente ou mediante post-procesamiento dixital.
Óptica[editar | editar a fonte]
As miniaturas poden ser simuladas ópticamente utilizando a inclinación das lentes (<i>tilt</i>), aínda que o efecto é un pouco diferente ao da baixa profundidade de campo que normalmente resulta das macrofotografías.[1]
Nunha fotografía normal (sen usar inclinación):
- A profundidade de campo esténdese entre dous planos paralelos a calquera lado do plano de foco; a profundidade de campo é finita en profundidade pero infinita en altura e ancho.
- Os gradientes de agudeza a cada lado da profundidade de campo atópanse ao longo da liña de visión.
- Os obxectos que están á mesma distancia da cámara son mostrados con igual agudeza.
- Obxectos que se atopan a distancias significativamente diferentes da cámara móstranse con diferente agudeza.
Nunha fotografía usando a inclinación:
- A profundidade de campo esténdese entre dous planos a calquera lado do plano do foco que se intersecan nun punto xunto á lente.
- A profundidade de campo ten forma de cuña, co ápice desta preto da cámara e a súa altura incrementando coa distancia da cámara.[2]
- Cando o plano de foco está a un ángulo considerable do plano da imaxe, a profundidade de campo pode ser pequena en altura pero infinita en ancho e profundidade.
- Os gradientes de agudeza están a certo ángulo da liña de visión. Cando o plano do foco é case perpendicular ao plano da imaxe, os gradientes de agudeza son case perpendiculares á liña de visión.
- Cando o plano de foco se atopa a un ángulo considerable do plano da imaxe, os obxectos que se atopan á mesma distancia da cámara son mostrados con diferente agudeza, dependendo da súa posición na escena.
- Obxectos que difiren moito na súa distancia á cámara son mostrados claramente se se atopan dentro da cuña da profundidade de campo.
A pesar das diferenzas, para unha escena que ten unha altura relativamente pequena, a inclinación dos lentes pode producir un resultado similar ao dunha escena en miniatura, especialmente se a imaxe se tomase desde arriba a un ángulo moderado respecto ao chan. Para unha superficie completamente plana, o efecto usando a inclinación será case o mesmo que o obtido usando unha lente regular: a rexión do foco será aguda, con desenfoque progresivo cara á parte de arriba ou abaixo da imaxe. A imaxe de Jodhpur foi feita dunha escena así; aínda que a difuminación se conseguiu cun procesamento dixital, un resultado similar tamén se podía obter usando inclinación.
O efecto Diorama usando inclinación é menos efectivo se a escena inclúe obxectos de altura significativa, como altos edificios ou árbores, especialmente de seren fotografados a un ángulo pequeno en relación ao chan, porque hai un gradiente de agudeza ao longo das superficies que están evidentemente á mesma distancia da cámara.
Aínda que é menos común, tamén xorden dificultades similares se un obxecto ten unha grande extensión ao longo da liña de visión, por exemplo un tren retrocedendo da vista igualmente fotografado a un ángulo pequeno desde o chan, xa que partes do tren que se atopan a distancias considerablemente diferentes da cámara son mostradas igual de agudas.
Cunha cámara de vista, normalmente pódese axustar a inclinación cos movementos propios da cámara; cunha cámara de formato pequeno ou medio normalmente requirirase un lente de cambio/inclinación ou adaptador.
Post-procesamento dixital[editar | editar a fonte]
Unha miniatura tamén se pode simular dixitalmente, usando un editor de imaxes para desenfocar a parte superior e inferior da fotografía, polo que só o suxeito está afiado. Coas técnicas básicas, por exemplo, unha ferramenta como a lente de filtro Desenfoque Adobe,o uso de gradientes de nitidez que se estenden desde o centro da imaxe na parte superior e inferior, o efecto é moi similar ao obtido mediante a inclinación de lente.[3]
As técnicas simples teñen limitacións similares ás da inclinación do obxectivo. Na imaxe de Jodhpur, a simulación diorama é moi eficaz, porque a escena inclúe relativamente pouca altura e fotografouse a un ángulo bastante alto do chan. A simulación é menos convincente na imaxe do tren e na imaxe do grande edificio baixo, debido a que estas escenas inclúen varios obxectos altos e foron fotografados en ángulos moi próximos ao chan.Na imaxe do tren, hai unha variación significativa da nitidez da parte inferior do tren á cima, e o mesmo ocorre con moitas das árbores, a pesar de que as partes superiores e inferiores destes atópanse a case a mesma distancia da cámara. Efectos similares tamén se atopan na imaxe do grande edificio baixo e, aínda que a simulación diorama do suxeito principal é razoable, hai diferenzas notables de arriba a abaixo nos postes de luz máis próximos e no edificio máis alto no fondo, a pesar de que a parte superior e inferior destes obxectos se atopan a case a mesma distancia da cámara.
Unha simulación máis realista é posíbel utilizando técnicas máis avanzadas. Un sinxelo mapa de profundidade que consta dun gradiente lineal pode ser editado para dar nitidez uniforme a obxectos que estean á mesma distancia da cámara.[4] Este efecto non se pode lograr aínda que se incline o lente.
Mesmo simples técnicas dixitais ofrecen maior flexibilidade do que as técnicas ópticas, incluíndo a capacidade de elixir a rexión de nitidez e a cantidade de desenfoque en zonas pouco claras despois de tomar a fotografía. Ademais, o efecto diorama dixital non require unha cámara con movementos ou un lente especial (que polo xeral son moi caros).
Outras técnicas que permitirán mellorar a impresión dunha escena diorama están a aumentar o contraste da imaxe, simulando sombras máis difíciles e escuras, dunha miniatura baixo a luz, e o aumento da saturación da imaxe para simular as cores brillantes dunha miniatura pintada.
Técnicas dixitais para imaxes en movemento[editar | editar a fonte]
Jim L. Clark desenvolveu un proceso para o uso avanzado do efecto diorama con imaxes en movemento, chamado Smallgantics usado no vídeo musical "Harrowdown Hill" de Thom Yorke, do grupo musical Radiohead. O proxecto foi producido no Bent Image Lab en xullo do 2006 e foi dirixido polo produtor de cine Chel White. Neste caso, o falso efecto diorama logrouse dixitalmente usando imaxes en tamaño real tomadas desde un helicóptero dun vernal e paisaxes urbanas que se fragmentaron en diferentes planos. Involucra crear a man até oito planos de <i>z-buffering</i> sobre imaxes en movemento en vivo, cadro por cadro, tendo como resultado unha secuencia mate en branco e negro (creación de filme). Estes mates logo son combinados aplicando diferentes graos de desenfoque para crear o efecto dun campo pouco profundo.
A súa utilización na cultura popular[editar | editar a fonte]
- Foron usadas cumpridamente ilusións de efecto diorama no horizonte das Vegas, no capítulo da serie estadounidense CSI “A boneca vivente”, no cal a asasino miniatura é descuberto.
- Os variados cartóns postais que mostraban a cada país no Concurso Eurovisión da Canción Edición 2011, usaban escenas con efecto diorama.
- Fotografías tomadas con esta técnica foron usadas no estudo da sección Bumps, de Cartoon Network Adult´s Swim, no seu horario nocturno.
- Ilusións de efecto diorama de multitudes de persoas, utilízanse na secuencia de entrada da serie de televisión "Dollhouse".
- Usáronse ilusións de efecto diorama nas escenas de peóns camiñando por cidades de Australia na campaña publicitaria do Banco de Australia.
- Utilízanse escenas de efecto diorama da cidade de Burbank, California, nas cortinas previas aos anuncios comerciais no programa estadounidense The Tonight Show With Jay Leno.
- O fotógrafo Sam O´Hare, utilizou 3500 fotografías estáticas para crear a película The Sandpit.
- Utilizáronse estes efectos en escenas de Londres na secuencia de títulos e transicións da serie de televisión Sherlock, da BBC no ano 2010.
- No 2010, na cinta The Social Network, utilizáronse escenas de efecto diorama nunha escena dunha competencia de remo.
- Na secuencia completa de introdución da cinta The Gulliver´s Travels do 2010, utilizáronse estes efectos en varias tomas da cidade de Nova York.
- Algunhas tomas da cidade de Nova York da película Extremely Loud And Incredibly Close, inician con este efecto para logo tomar unha aparencia máis convencional.
- O deseñador de moda xaponés Uniglo, utilizou técnicas de vídeo con efecto diorama para a edición do seu calendario.
- A Universidade de Oxford subiu unha imaxe deste estilo á súa páxina web en febreiro de 2011.
- O videoclip da canción Clouds, de Newton Faulkners utilizou extensas escenas con cambios de inclinación.
- O reality show de ciencia ficción "Hot Set" usa ilusións diorama no seu material inédito.
- Na serie de británica de televisión Misfits, usáronse amplamente estes efectos nos seus capítulos.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Efecto diorama  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Held, R. T.; Cooper, E. A.; Ou'Brien, J. F.; Banks, M. S. (Marzo de 2010). "Using blur to affect perceived distance and size" (PDF). ACM Transactions on Graphics 29 (2): 19:1–19:16. Consultado o 23 de febreiro de 2012.
- Merklinger, Harold M. 1996. Focusing the View Camera. Bedford, Nova Scotia: Seaboard Printing Limited. ISBN 0-9695025-2-4.Available for download (PDF).
