Ecuación de Arrhenius
Na química física, a ecuación de Arrhenius é unha fórmula que ten como propósito orixinario describir a dependencia da temperatura na taxa de reacción dunha reacción química. A ecuación foi proposta por Svante Arrhenius en 1889, baseandose no traballo do farmacéutico holandés Jacobus Henricus van 't Hoff quen descubre no 1884 que a ecuación de Van't Hoff para a dependencia coa temperatura das constantes de equilibrio propón unha fórmula para as taxas de reacción.
Esta ecuación ten unha vasta e importante aplicación para determinar a enerxía de activación e a taxa de reacción dunha reacción química. Arrhenius proporcionou unha xustificación física e interpretación da fórmula.[1][2] Actualmente, é mais frecuente entender a fórmula coma unha relación empírica entre a temperatura e taxa de reacción dunha reacción química, e a enerxía de activación de devandita reacción.[3]: :188
A ecuación de Arrhenius tamén se pode empregar para modelar matematicamente a variación coa temperatura de coeficientes de difusión, cinéticos, ou propiedades materiais coma a resistividade ou condutividade dun metal.
A ecuación de Eyring, desenvolvida no ano 1935, tamén expresa a relación entre taxa e enerxía de activación dunha reacción química, máis en lugar de partir dunha relación empírica dedúcese de principios da mecánica estatística.
Formulación
[editar | editar a fonte]A ecuación de Arrhenius describe a dependencia exponencial da taxa de reacción dunha reacción química da temperatura absoluta coma
onde
- k é a taxa de reacción (asociada á velocidade da reacción),
- T é a temperatura absoluta,
- A é o factor pre-exponencial ou factor de Arrhenius,
- Ea é a enerxía de activación da reacción,
- R é a constante universal dos gases perfectos.[1][2]
De xeito alternativo, a ecuación pode ser expresada coma
sendo
- Ea a enerxía de activación da reacción,
- kB é a constante de Boltzmann.
Gráfico de Arrhenius
[editar | editar a fonte]
Tomando o logaritmo natural da ecuación de Arrhenius, e aplicando as propiedades básicas dos logaritmos obtemos:
Podemos reescribir a relación anterior coma a ecuación dunha recta:
Polo tanto, podemos empregar o gráfico de contra para calcular a enerxía de activación e o factor preexponencial coma a pendente e intercepto da recta respectivamente. Este é un procedemento moi empregado en cinética química. Concretamente, a enerxía de activación pódese calcular coma:
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Arrhenius, S. A. (1889). "Über die Dissociationswärme und den Einfluß der Temperatur auf den Dissociationsgrad der Elektrolyte". Z. Phys. Chem. 4: 96–116. doi:10.1515/zpch-1889-0408.
- ↑ 2,0 2,1 Arrhenius, S. A. (1889). "Über die Reaktionsgeschwindigkeit bei der Inversion von Rohrzucker durch Säuren". Z. Phys. Chem. 4: 226–48. doi:10.1515/zpch-1889-0416.
- ↑ Kenneth Connors, Chemical Kinetics, 1990, VCH Publishers Chemical Kinetics: The Study of Reaction Rates in Solution en Google Books.
Vexase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Pauling, L. C. (1988). General Chemistry. Dover Publications.
- Laidler, K. J. (1987). Chemical Kinetics (3rd ed.). Harper & Row.
- Laidler, K. J. (1993). The World of Physical Chemistry. Oxford University Press.