Economía da República Democrática do Congo
| Economía da República Democrática do Congo | |
|---|---|
| Moeda | Franco congolés |
| Organizacións comerciais de que fai parte | Unión Africana, OMC, SADC |
| Datos estatísticos[1] | |
| PIB | 27,53 mil millóns (2012) |
| Posición do PIB | 115ª no mundo[2] |
| Crecemento do PIB | 7,1%% (2012) |
| PIB per cápita | 400 (2012) |
| PIB por sector | agricultura 38.4%, industria 25.9%, servizos 35.7% (2012) |
| Inflación | 16.7% (2007) |
| Poboación abaixo da limiar de pobreza | dato non dispoñíbel |
| Total da forza de traballo | 35,92 millóns (2012) |
| Forza de traballo por sector | N/A |
| Desemprego | N/A% (2012) |
| Industrias | minería (diamantes, ouro, cobre, cobalto, coltan, zinc), procesamento de minerais, bens de consumo (inclúise téxtiles, calzados, cigarros, alimentos industrializados e bebidas, cemento, reparos de barcos comerciais |
| Parcerías comerciais[1] | |
| Exportacións | 11 280 millóns (2012) |
| Produtos de exportación | diamantes, ouro, cobre, cobalto, produtos de madeira, petróleo cru, café |
| Principais mercados | China 47.3%, Bélxica 15.4%, Finlandia 9.6%, Estados Unidos 8.1%, Zambia 4.4% (2008) |
| Importacións | 9 237 millóns (2012) |
| Principais produtos importados | alimentos, equipamentos de minería e outras máquinas, equipamentos de transporte, combustibles |
| Principais mercados | Suráfrica 28.4%, Bélxica 9.9%, Zambia 7.1%, Cimbabue 6%, China 5.9%, Kenya 5%, Francia 4.6% (2008) |
| Finanzas públicas[1] | |
| Débeda externa | 7 644 millóns (2012) |
| Ingresos | dato non dispoñible |
| Gastos | dato non dispoñible |
A economía da República Democrática do Congo - nación dotada de vastos recursos naturais - segue en lenta recuperación logo de anos de decadencia. A corrupción sistémica desde a independencia o 1960, combinada cunha inestabilidade diseminada e un conflito iniciado nos anos 1990 que resultou en máis de 5 millóns de mortos[1] produciron unha dramática redución da produción nacional e dos ingresos do goberno, e ampliaron a débeda externa.[1]. Pouco poboada en relación ao seu territorio, a República Democrática do Congo é fogar dun vasta fonte de recursos naturais e abundancia mineiral.
Agricultura
[editar | editar a fonte]
A agricultura é o apoio principal da economía, reunindo o 57,9% do PIB en 1997. Café, aceite de palma, caucho, algodón, azucre, té e cacao son algunhas das principais colleitas. As colleitas de alimentos inclúen mandioca, banana, millo, maní e arroz. En 1996, a agricultura empregaba ao 66% da forza laboral.A gran maioría da poboación da rexión dedícase a actividades agrícolas de subsistencia. Dado o limitado desenvolvemento do mercado de traballo en canto a especialización de man de obra, as estatísticas sobre actividades económicas da poboación provén información tamén limitada. Con todo, da análise destes datos pódese chegar a algunhas conclusións en canto á dispoñibilidade de recursos humanos para os proxectos de desenvolvemento económico a ser emprendidos.
Minería
[editar | editar a fonte]Rica en mineirales, a República do Congo ten unha historia complicada coa minería, que ocasionou moitos confrontos dentro do país por varias décadas, pero particularmente nos noventa.
A industria, especialmente a de explotación mineira, é unha gran fonte potencial de abundancia para o Congo. En 1997, a industria contaba co 16,9% do PIB. O Congo é o cuarto país de maior produción de diamantes desde os oitenta, e os diamantes continúan dominando as exportacións, sumando 717 millóns de dólares e o 52% das exportacións en 1997. Os intereses principais de cobre e cobalto son dominados pola compañía mineira estatal Gecamines. A produción da Gécamines cambaleou en anos recentes, en parte pola forte competitividade no mercado mundial do cobre.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 CIA. "The World Factbook". Arquivado dende o orixinal o 18 de maio de 2020. Consultado o 22 de marzo de 2013.
- ↑ CIA. "Real GDP (purchasing power parity)". The World Factbook (en inglés).