Duna de Pyla

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Coordenadas: 44°35′24″N 1°12′42″O / 44.59, -1.21166667

Vista aérea da Gran Duna de Pilat e a súa contorna marítimo e forestal, na costa de Aquitania, no suroeste de Francia. É a formación de area máis elevada de Europa e un dos espazos naturais protexidos máis visitados do país. Na parte superior, apréciase a baía de Arcachón.

A Gran Duna de Pilat, tamén chamada de Pyla, (en francés, Grande dune du Pilat ou du Pyla; do gascón, Pilòt, "chea" ou "pila") é unha enorme formación de area natural costeira acumulada no litoral aquitano do golfo de Biscaia na entrada da baía de Arcachón. A duna sitúase no termo municipal de La Teste-de-Buch, comuna pertencente ao departamento de Xironda e a comarca natural do Pays de Buch, ao suroeste de Francia.

Características[editar | editar a fonte]

Tanto a xeomorfoloxía como a posición da Gran Duna atópanse en permanente evolución e desprazamento desde a súa xénese, estimada fai varios miles de anos. Contén un volume total aproximado de máis de 60 millóns de m3 de area fina eólica que se estenden sobre 87 hectáreas de superficie, ocupando 2,7 km de costa lineal e ata 500 m de bosque do Parque Natural das Landas de Gascuña, cara a cuxo interior penetra inexorablemente a razón de 3 a 4 metros anuais, segundo as medicións realizadas desde a década de 1960.

A Gran Duna debe a singular amplitude da súa crista, a máis alta do continente europeo, a un fenómeno xeoloxicamente moi recente: o colapso no século XVIII dun gran banco de area oceánica situado fronte á súa costa. Este banco de area proporcionou o material sedimentario logo transportado progresivamente pola natureza e acumulado, como resultado da actividade humana de forestación e de loita contra a invasión areosa, para conformar o cume da duna que evolucionou desde os 35 m de altura medidos a mediados do século XIX, ata alcanzar entre 80 e 107 m segundo os estudos realizados desde a década de 1980[1].

A Gran Duna de Pilat e a súa contorna, considerados un ecosistema de valor excepcional, foron protexidos polo Estado francés mediante diferentes medidas de preservación que a partir da primeira clasificación de 1943, estendeuse ao bosque circundante sendo o conxunto declarado “Grand Site National” en 1978. En 1994 se delimitaron e clasificaron as 6.288,26 hectáreas do sitio formalmente como "gran sitio natural de interese paisaxístico e científico"[2], asociado á rede Natura 2000 da Unión Europea[3] sendo o centro de atracción turística máis destacado da rexión aquitana e un dos máis importantes do país, acollendo entre 1 e 1,5 millóns de visitantes anuais[4][5].

Notas[editar | editar a fonte]