O estilo de Mercyful Fate empregado en Don't Break the Oath semellaba unha mestura de heavy metal con elementos progresivos, liricamente preocupado con Satán e o oculto e distinguido pola voz en falsete teatral de King Diamond. Aínda que foi moi influente para as futuras bandas de black metal debido ao seu contido lírico, a propia música lembra máis ao heavy metal tradicional. O álbum foi remasterizado e reeditado posteriormente por Roadrunner Records en 1997. Esta reedición tiña a canción extra "Death Kiss (Demo)", que evolucionar para converterse na pista principal do disco, "A Dangerous Meeting". A páxina Metal Rules nomeouno o mellor álbum de metal extremo de todos os tempos.[1]
