Dominio euclidiano
En matemáticas, máis concretamente en álxebra abstracta e teoría de aneis, un dominio euclidiano ou anel euclidiano (normalmente abreviado DE ) é un anel conmutativo no que se pode definir unha función euclidiana que permite xeneralizar a noción de división euclidiana habitual nos enteiros. Este algoritmo euclidiano xeneralizado pode usarse para os mesmos propósitos que o algoritmo euclidiano orixinal sobre o anel de enteiros: nun dominio euclidiano este algoritmo pódese usar para calcular o máximo común divisor de dous elementos calquera. En particular, o máximo común divisor de dous elementos sempre existe -o que xeralmente non é certo para un anel arbitrario- e pódese expresar como unha combinación linear deles (identidade de Bezout).[1] Ademais, todo ideal dun dominio euclidiano é principal,[2] o que implica que o teorema fundamental da aritmética pode ser xeneralizado: cada dominio euclidiano é un dominio de factorización única .[3]
Definición
[editar | editar a fonte]Un dominio euclidiano é un par onde É un dominio de integridade e é unha aplicación que reúne as dúas condicións seguintes:[4]
1. Para calquera tal que é certo que existen para que
(1)
- ; \ tal que , ou ben
2 Para dous elementos calquera :
(2)
os elementos e chámanse respectivamente cociente e resto, como na división habitual.
Algúns autores consideran que a segunda condición é redundante e pode omitirse da definición.[5]
Terminoloxía
[editar | editar a fonte]Varios autores fan referencia á función , (que define un dominio euclidiano), con diferentes nomes: “aplicación (ou función) euclidiana”, “función de medida” (ou tamaño),[6] “grao” ou “función norma”.[7] Nalgúns contextos fálase da "norma euclidiana",[8] aínda que este nome pode levar a confusión coa norma vectorial que define a distancia usual.
É importante ter en conta que a función norma só toma valores enteiros, aínda que nalgún caso particular pode ampliarse ao conxunto completo de números reais.
Exemplos
[editar | editar a fonte]Os seguintes son exemplos de aneis que son dominios euclidianos:
- Se tomamos o conxunto de números enteiros e como norma euclidiana tomamos o valor absoluto , temos un dominio euclidiano, xa que para todo con . Usando esta definición, a propiedade ( ) é equivalente ao algoritmo de división habitual entre números enteiros.
- En todo corpo pódese definir unha norma euclidiana, tomando esta como a función constante , xa que, para calquera elemento e de , as dúas propiedades son satisfeitas dun xeito trivial, a saber:
- tomando temos que .
- .
- Considerando o anel de polinomios nunha variable con coeficientes nun corpo e como norma euclidiana a función
- no anel de enteiros gaussianos, se para cada elemento , onde , definimos a súa norma como , temos un dominio euclidiano.
Os seguintes son exemplos de aneis que non son dominios euclidianos:
- En xeral, o anel de polinomios con coeficientes nun anel aínda que o propio é un dominio euclidiano. Por exemplo non é un dominio euclidiano aínda que si o é. (A diferenza do caso xeral co exemplo no que o anel de polinomios si que é dominio euclidiano é que non temos definida unha norma que cumpra a condición requirida, que si cumpre a norma definida polo grao do polinomio).
Propiedades
[editar | editar a fonte]Nun dominio euclidiano, a identidade multiplicativa, o elemento , sempre ten a menor norma posíbel, é dicir. . Todas as unidades do anel teñen a mesma propiedade: .[9]
Todo dominio euclidiano cumpre as seguintes propiedades:
- Cada par de elementos teñen o mínimo común múltiplo e o máximo común divisor, e verifícase a identidade de Bezout.[1]
- Todo ideal é principal, é dicir, é un dominio de ideais principais. [2]
- Todo elemento ten unha descomposición única en factores irredutíbeis, é dicir, é un domino de factorización única . [3]
- Nun dominio euclidiano todo elemento irredutíbel é primo. [10]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 (Cohn 2012, p. 112)
- ↑ 2,0 2,1 (Artin 2010, p. 362)
- ↑ 3,0 3,1 (Artin 2010, p. 365)
- ↑ Gallian 2012, p. 337.
- ↑ Rogers, Kenneth (1971). "The Axioms for Euclidean Domains" 78 (10). Mathematical Association of America: 1127–1128. JSTOR 2316324. Zbl 0227.13007. doi:10.2307/2316324.
- ↑ Gallian (2012) e Artin (2010) chámanlle «medida» (the measure) e «tamaño» (size function) respectivamente.
- ↑ Cohn (2012) refírese a ela como norm function.
- ↑ Por exemplo Jackson (1995).
- ↑ Jackson 1995, p. 145.
- ↑ Gallian 2012, p. 330.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Fraleigh, John B.; Katz, Victor J. (1967). A first course in abstract algebra (5th ed.). Addison-Wesley. ISBN 0-201-53467-3.
- Clark, David A. (1996). "Non-galois cubic fields which are euclidean but not norm-euclidean" 65. Math. Comp.: 1675-1679.
- Bourbaki, N. (1973). "7, § 1". Algèbre. p. 125., exercice. 7
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]