Dolores de Gortázar

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Dolores de Gortázar Serantes»)
Infotaula de personaDolores de Gortázar
Biografía
Nacemento(es) María Dolores de Gortázar y Serantes Editar o valor em Wikidata
1872
León
Morte9 de abril de 1936
Leganés
Datos persoais
ResidenciaLeón
Mula
Leganés Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Relixióncatólica
Formación profesionalMaxisterio
EducaciónOrde dos Carmelitas Descalzos Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , tradutora , poeta , xornalista , mestra , historiadora Editar o valor em Wikidata
Partido políticoComunión Tradicionalista Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticopoesía, novela, teatro
Pseudónimo literarioDolores de Gortázar Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá e lingua latina Editar o valor em Wikidata
Familia
Cónxuxe1. Fernando Valcárcel y Saavedra
2. Francisco Pol
FillosCarolina Valcárcel y de Gortázar† 7/2/1936

Dolores de Gortázar Serantes, nada en León en 1872 e finada en Leganés en 9 de abril de 1936,[1] foi unha poetisa, novelista e dramaturga española.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Filla de xornalista, publicou o seu primeiro poema, moi nova, en La Crónica de León. Despois de enviuvar, estudou Maxisterio en León e en Burgos, que rematou en 1903. Fundou en Madrid a revista feminina de acción católica Roma e o Real Centro de María Cristina, escola de señoritas.

Traduciu do latín ao castelán Arte Poética de Quinto Horacio Flacco, epístola a los Pisones (Epistola ai Pisoni) de Horacio, obra premiada nos xogos florais de León. Escribiu obras teatrais[2] e publicou antigos documentos do mosteiro de San Miguel de Escalada.[3] Foi socia da Asociación de Escritores e Artistas.

Obra[editar | editar a fonte]

La roca del amor, novela, 1924.
  • Arte Poética de Quinto Horacio Flacco, tradución.
  • Devoción a Jesús (1890).
  • Margarita; juguete cómico en un acto y en verso (1890).
  • Nimias, poesía (1898).
  • ¡Sueños!, novela.
  • El Cristo de la roca (1911).
  • Sin color, novelitas.
  • La regeneración de España, estudo político-social.
  • El monasterio de Valvanera. Índices de su Becerro y Archivo a mediados del siglo XVII (1907).[4]
  • El misterio de la Encarnación, relacionado con el arte.
  • Vida de Santa Francisca Romana, viuda de Ponciani.
  • Colección de lápidas inéditas, traducidas do latín ao castelán.
  • San Gonzalo de Escalada, estudo histórico.
  • Poesías patrióticas.
  • ¡Felicidad!, contos.
  • La roca del amor (1924), editorial Rubiños.[5]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Necrolóxica na hemeroteca do ABC, 10 de abril de 1936, p. 30.
  2. Zamora, A. (1995) Años difíciles: Valle-Inclán y la Fundación San Gaspar Boletín RAE.
  3. J. M. Abascal, R. Cebrián (2006). Manuscritos sobre antigüedades de la Real Academia de la Historia Arquivado 10 de setembro de 2016 en Wayback Machine. pp. 24-25, ISBN 84-95983-73-7
  4. Boletín Real Academia de la Historia, tomo LI, caderno IV, pp. 241-306.
  5. La roca del amor Biblioteca Digital Hispánica. Biblioteca Nacional de España.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]