Diversidade de unión
A diversidade de unión (junctional diversity na literatura inglesa) é o proceso inmunitario que consiste na introdución de variacións na secuencia do ADN debido a unha unión ou empalme incorrecto de segmentos xénicos durante a recombinación V(D)J. Este proceso de recombinación V(D)J ten funcións vitais para o sistema inmunitario dos vertebrados, xa que permite xerar un enorme repertorio de diferentes receptores de célula T (TCR) e de moléculas de inmunoglobulinas (Ig, anticorpos) que cómpren para o recoñecemento dos antíxenos de patóxenos polas células T e B, respectivamente.
Proceso
[editar | editar a fonte]A diversidade de unión inclúe o proceso de recombinación somática ou recombinación V(D)J, durante o cal diferentes segmentos de xenes variables (os que están implicados no recoñecemento de antíxenos) dos TCRs e inmunoglobulinas se reorganizan e os segmentos non utilizados son eliminados. Isto orixina roturas de dobre febra entre os segmentos requiridos. Estes extremos forman bucles en forquita e deben ser empalmados de novo para formar unha soa febra. Esta unión ou empalme é un proceso moi impreciso que ten como resultado a adición ou subtracción variables de nucleótidos e isto xera a diversidade de unión.[1]
A xeración de diversidade de unión empeza cando as proteínas RAG1 e RAG2, xunto con proteínas de reparación do ADN, como Artemis,[2] realizan o corte nunha soa febra de bucles en forquita e a adición dunha serie de nucleótidos palíndromos (nucleótidos P). Despois disto, o encima desoxinucleotidil transferase terminal (TdT), engade aleatoriamente máis nucleótidos non-de molde (nucleótidos N, nontemplate). As febras de nova síntese enróscanse unha sobre a outra ("anélanse"), pero é común que haxa erros na complementariedade. As exonucleases eliminan aqueles nucleótidos que non están correctamente emparellados e os ocos énchense por medio da síntese de ADN e pola maquinaria de reparación.[1][3] As exonucleases poden tamén causar o acurtamento desta unión; porén, este proceso aínda se coñece pouco.[4]
A diversidade de unión pode orixinar mutacións por desprazamento do marco de lectura e, deste xeito, a produción de proteínas non funcionais.[1]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Janeway, C.A., Travers, P., Walport, M., Shlomchik, M.J. (2005). Immunology (6ª ed.). Garland Science.
- ↑ Ma, Y., Pannicke, U., Schwarz, K., Lieber, M.R. (2004). "Hairpin opening and overhang processing by an Artemis/DNA-dependent protein kinase complex in nonhomologous end joining and V(D)J recombination". Cell 108 (6): 781–794. PMID 11955432. doi:10.1016/S0092-8674(02)00671-2.
- ↑ Wyman, C., Kanaar, R. (2006). "DNA double-strand break repair: All's well that ends well". Annual Review of Genetics 40: 363–383. PMID 16895466. doi:10.1146/annurev.genet.40.110405.090451.
- ↑ Krangel, M.S. (2009). "Mechanics of T cell receptor gene rearrangement". Current Opinion in Immunology 21 (2): 133–139. PMC 2676214. PMID 19362456. doi:10.1016/j.coi.2009.03.009.