Desextinción molecular
A desextinción molecular é un campo de investigación emerxente que se centra no uso de moléculas de organismos extintos para desenvolver tratamentos de enfermidades actuais, especialmente na creación de novos antibióticos.[1] Este concepto foi introducido polo Machine Biology Group da Universidade de Pensilvania, liderado polo profesor César de la Fuente, quen busca crear terapias antimicrobianas innovadoras co apoio de técnicas avanzadas de intelixencia artificial.[2]
Desextinción molecular: a Neandertalina
[editar | editar a fonte]O primeiro estudo no campo da desextinción molecular centrouse na procura de proteínas antimicrobianas en organismos extintos, en concreto nos neandertales e os denisovanos.[3][4] A investigación foi publicada na revista Cell Host & Microbe, onde o equipo desenvolveu un algoritmo chamado panCleave. Este algoritmo analizaba fragmentos de proteínas de organismos extintos e modernos, servindo estes últimos como controis, e seleccionaba secuencias con potencial actividade antimicrobiana. Os fragmentos seleccionados tras o proceso foron avaliados mediante filtros de aprendizaxe automática e revisados por persoas expertas para predicir a súa eficacia. Así, lograronse identificar moléculas antibacterianas, sendo a primeira unha proteína neandertal, que denominaron, Neandertalina.
Desextinción molecular: a Mamutusina
[editar | editar a fonte]Nun segundo estudo, publicado en Nature Biomedical Engineering, o equipo de investigación deseñou e utilizou un modelo de deep learning máis potente chamado APEX para analizar o extintoma,[5] é dicir, o proteoma de todos os organismos extintos rexistrados pola ciencia até o momento. Este novo algoritmo identificou fragmentos con potencial antimicrobiano en proteínas de varias especies, como mamuts laúdos, pingüíns antigos, preguizosos xigantes e alces xigantes. Os compostos máis prometedores foron sintetizados e avaliados en experimentos in vitro e en modelos preclínicos con ratos. Entre os achados destacados atópase a Mamutusina, un potencial antibiótico derivado de proteínas do mamut laúdo.[6]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Wan, Fangping; Torres, Marcelo D. T.; Peng, Jacqueline; de la Fuente-Nunez, Cesar (11 de xuño de 2024). "Deep-learning-enabled antibiotic discovery through molecular de-extinction". Nature Biomedical Engineering 8: 854–871. doi:10.1038/s41551-024-01201-x. Consultado o 30 de novembro de 2024.
- ↑ Martínez-Juarez, Pablo (3 de agosto de 2024). "Ni dodos ni mamuts, la nueva gran promesa de la desextinción son los antibióticos neandertales". xataka.com (en castelán). Consultado o 30 de novembro de 2024.
- ↑ Maasch, Jacqueline R.M.A.; Torres, Marcelo D.T.; Melo, Marcelo C.R.; Fuente-Núñez, Cesar de la (9 de agosto de 2023). "Molecular de-extinction of ancient antimicrobial peptides enabled by machine learning". Cell Host & Microbe (en inglés) 31 (8): 1260–1274. doi:10.1016/j.chom.2023.07.001.
- ↑ Limón, Raúl (25 de agosto de 2023). "El científico que ‘resucita’ moléculas de neandertales para encontrar nuevos antibióticos". elpais.com (en castelán). Consultado o 30 de novembro de 2024.
- ↑ EFE/Redacción (30 de agosto de 2024). "César de la Fuente, el científico coruñés que busca antibióticos en moléculas de especies extintas". cadenaser.com (en castelán). Consultado o 30 de novembro de 2024.
- ↑ De Jorge, Judith (11 de xuño de 2024 [actualizado 11 de xullo de 2024]). "Un científico español resucita moléculas de mamut para crear antibióticos". abc.es. Consultado o 30 de novembro de 2024.