David Hobbs

David Hobbs
	;
Biografía
Nacemento	9 de xuño de 1939 (85 anos); Royal Leamington Spa, Reino Unido (pt)
Residencia	Vero Beach (pt)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Premios
	Motorsports Hall of Fame of America ;

David Wishart Hobbs,^[1], nado en Royal Leamington Spa o 9 de xuño de 1939,^[2] é un expiloto de automobilismo británico. Orixinalmente comentarista para a canle Speed, traballa como comentarista para NBC e NBC Sports Network. En 1969 Hobbs foi incluído na lista de pilotos graduados, un grupo de 27 pilotos que polos seus logros foron avaliados como os mellores do mundo.^[3]

Hobbs vive en Milwaukee (Wisconsin) coa súa esposa, Margaret, coa que ten dous fillos, Gregory e Guy. En 1986, Hobbs abriu un concesionario de automóbiles, David Hobbs Honda, en Glendale, Wisconsin, que segue a existir hoxe e no que se anuncia persoalmente. O seu fillo máis novo, Guy, traballou para Speed como un xornalista na súa cobertura deportiva. Hobbs foi contratado no Salón da Fama de América de Motorsports en 2009.^[4]

É o avó do piloto Andrew Hobbs.

Traxectoria

Hobbs naceu poucos meses antes do estalido da segunda guerra mundial e ten unha vasta historia de experiencia de condución internacional de máis de 30 anos en todos os niveis de deportes a motor, incluídos os coches deportivos, coches de turismo, Indy cars, IMSA, Can-Am e Fórmula Un. Participou nas 500 Millas de Indianápolis e nas 24 Horas de Daytona. Fixo vinte saídas na carreira das 24 Horas de Le Mans, terminando no 8º lugar no primeiro intento de 1962, seguido dunha pole position e un mellor remate de terceiro (en 1969 e 1984) no seu haber.

Hobbs debía debutar pilotando para Tim Parnell Racing no Gran Premio de Francia de 1965 en Clermont-Ferrand, pero un grave accidente de estrada o mandou ao hospital por tres semanas.^[5]

En 1971, Hobbs gañou a L & M 5000 Continental Championship pilotando para Carl Hogan fóra de St. Louis, Missouri, nun McLaren M10B-Chevrolet. Gañou cinco das oito roldas dese ano en Laguna Seca, Seattle, Road América (Elkhart Lake), Edmonton e Lime Rock.^[6] Doce anos despois, lograría tamén o campionato de 1983 da Serie Trans-Am. Tamén fixo dúas saídas na NASCAR Winston Cup en 1976, incluíndo dúas voltas nas 500 Millas de Daytona de 1976^[7] e disputou unha carreira na International Race of Champions de 1979.

Outras aparicións

Hobbs apareceu na película cómica de 1983 Stroker Ace, interpretando un comentarista de televisión de carreiras. Tamén apareceu na película Cars 2, que estreouse en xuño de 2011, como o locutor "David Hobbscap", un Jaguar de 1963 da cidade natal de Hobbs en Inglaterra.

Rexistro de carreiras

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	Pos.
1967	Bernard White Racing	BRM P261	BRM P60 2.1 V8	RSA	MON	NED	BEL	FRA	GBR 8		CAN 9	ITA	USA	MEX					—
1967	Lola Cars	Lola T100	BMW M10 2.0 L4							ALE 10^‡									—
1968	Honda na Fórmula 1	Honda RA301	Honda RA301E 3.0 V12	RSA	ESP	MON	BEL	NED	FRA	GBR	ALE	ITA Ret	CAN	USA	MEX				—
1971	Penske-White Racing	McLaren M19A	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	RSA	ESP	MON	NED	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	CAN	USA 10					—
1974	Yardley Team McLaren	McLaren M23	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	ARX	BRA	RSA	ESP	BEL	MON	SWE	NED	FRA	GBR	ALE	AUT 7	ITA 9	CAN	USA	—

^‡ Indica que participou cun coche de F2.

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1962	Team Lotus Engineering	Frank Gardner	Lotus Elite Mk14	GT 1.3	286	8º	1º
1963	Lola Cars Ltd.	Richard Attwood	Lola Mk6 GT	P +3.0	151	Ret	Ret
1964	Standard Triumph	Rob Slotemaker	Triumph Spitfire	P +3.0	272	21st	3º
1965	Standard Triumph Ltd.	Rob Slotemaker	Triumph Spitfire	GT 1.3	71	Ret	Ret
1966	Maranello Concessionaires	Mike Salmon	Ferrari Dino 206S	P 2.0	14	Ret	Ret
1967	Lola Cars Ltd. Team Surtees	John Surtees	Lola T70 Mk.III	P +5.0	3	Ret	Ret
1968	J.W. Automotive Engineering Ltd.	Paul Hawkins	Ford GT40 Mk. I	S 5.0	107	Ret	Ret
1969	J.W. Automotive Engineering Ltd.	Mike Hailwood	Ford GT40 Mk. I	S 5.0	368	3º	2º
1970	J.W. Automotive Engineering Ltd.	Mike Hailwood	Porsche 917K	S 5.0	49	Ret	Ret
1971	Roger Penske Kirk F. White	Mark Donohue	Ferrari 512M/P	S 5.0		Ret	Ret
1972	Equipe Matra-Simca Shell	Jean-Pierre Jabouille	Matra-Simca MS660C	S 3.0	278	Ret	Ret
1979	Grand Touring Cars Ltd. Ford Concessionaires France	Vern Schuppan Jean-Pierre Jaussaud	Mirage M10	S +2.0	121	NC	NC
1981	EMKA Productions Limited	Eddie Jordan Steve O'Rourke	BMW M1 Gr.5	Gr.5	236	Ret	Ret
1982	John Fitzpatrick Racing	John Fitzpatrick	Porsche 935/78 Moby Dick	IMSA GTX	329	4º	1º
1983	John Fitzpatrick Racing	John Fitzpatrick Dieter Quester	Porsche 956	C	135	Ret	Ret
1984	Skoal Bandit Porsche Team	Philippe Streiff Sarel van der Merwe	Porsche 956B	C1	351	3º	3º
1985	John Fitzpatrick Racing	Jo Gartner Guy Edwards	Porsche 956B	C1	366	4º	4º
1987	Joest Racing	Sarel van der Merwe Chip Robinson	Porsche 962C	C1	4	Ret	Ret
1988	Blaupunkt Joest Racing	Didier Theys Franz Konrad	Porsche 962C	C1	380	5º	5º
1989	Richard Lloyd Racing	Steven Andskär Damon Hill	Porsche 962C GTi	C1	228	Ret	Ret

Resultados nas 500 Millas de Indianápolis

Ano	Coche	Saída	Cual.	Ranq.	Final	Voltas	Retirada
1971	68	16	169.571	30	20	107	Accidente FS
1973	73	22	189.454	30	11	107	Rematou
1974	73	9	184.833	10	5	196	Rematou
1976	33	31	183.580	14	29	10	Fuga de auga
Totais						420

Saídas	4
Poles	0
1ª liña	0
Vitorias	0
Top 5	1
Top 10	1
Retiradas	2

Resultados completos na Bathurst 1000

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1981	JPS Team BMW	Allan Grice	BMW 635 CSi	6 Cylinder & Rotary	113	7º	2º
1982	JPS Team BMW	Jim Richards	BMW 635 CSi	A	157	5º	5º

NASCAR

(clave) (Grosa - Pole position outorgada polo tempo de cualificación. Italica - Pole position gañado por posicións de puntos ou tempo de práctica. * – Most laps led.)

Winston Cup Series

NASCAR Winston Cup Series resultadoss
Ano	Equipo	Nº	Feito	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24	25	26	27	28	29	30	Pos.	Pts
1976	DeWitt Racing	73	Chevy	RSD	DAY 34	CAR	RCH	BRI	ATL	NWS	DAR	MAR	TAL	NSV	DOV	CLT	RSD	MCH	DAY	NSV	POC	TAL												NA	0
1976	Elliott Racing	9	Ford																				MCH 17	BRI	DAR	RCH	DOV	MAR	NWS	CLT	CAR	ATL	ONT	NA	0

Notas

↑ FIA Year Book of Automobile Sport 1975. Patrick Stephens Ltd. white p. 37. ISBN 0-85059-195-3.
↑ H. H. Pitt and M. N. Wicks, The Pitt Family of Payneham (Adelaide, 1977)
↑ F.I.A. Year Book of Automobile Sport, P.S.L. Publications Limited., London, 1969.
↑ "The Class of 2009". AutoWeek (Detroit, Michigan: Crain Communications) 59 (17): 62. 24 de agosto de 2009. ISSN 0192-9674.
↑ "Archived copy". Arquivado dende o orixinal o 24 de xullo de 2011. Consultado o 2010-04-08.
↑ Trenton Evening Times, 7 September 1971, Page 37.
↑ "David Hobbs 1976 Winston Cup Results – Racing-Reference.info". Arquivado dende o orixinal o 29 de abril de 2018. Consultado o 29 de abril de 2018.

Véxase tamén

Ligazóns externas

SpeedTV bio
David Hobbs Honda
Stats from David Hobbs' IROC and NASCAR careers on racing-reference.info
David Hobbs – Test Driver Jaguar XJ13 – Building the Legend

[1] FIA Year Book of Automobile Sport 1975. Patrick Stephens Ltd. white p. 37. ISBN 0-85059-195-3.

[2] H. H. Pitt and M. N. Wicks, The Pitt Family of Payneham (Adelaide, 1977)

[3] F.I.A. Year Book of Automobile Sport, P.S.L. Publications Limited., London, 1969.

[4] "The Class of 2009". AutoWeek (Detroit, Michigan: Crain Communications) 59 (17): 62. 24 de agosto de 2009. ISSN 0192-9674.

[5] "Archived copy". Arquivado dende o orixinal o 24 de xullo de 2011. Consultado o 2010-04-08.

[6] Trenton Evening Times, 7 September 1971, Page 37.

[7] "David Hobbs 1976 Winston Cup Results – Racing-Reference.info". Arquivado dende o orixinal o 29 de abril de 2018. Consultado o 29 de abril de 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]