David Chipperfield

David Chipperfield
Nome completo	David Alan Chipperfield
Nacemento	18 de decembro de 1953
Lugar de nacemento	Londres
Nacionalidade	Reino Unido
Alma máter	Architectural Association School of Architecture, Universidade de Kingston e Wellington School
Ocupación	arquitecto, profesor universitario e deseñador
Coñecido por	Verona 203A
Premios	Prémio Stirling, Medalla de Ouro do RIBA, Gran Cruz da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña, Comandante da Orde do Imperio Británico, Praemium Imperiale, Wolf Prize in Architecture, European Heritage Awards / Europa Nostra Awards, Premio de Arquitectura Contemporánea da Unión Europea - Premio Mies van der Rohe, Sikkens Prize, Knight Bachelor, Royal Designers for Industry, Berliner Bär, Medalha Heinrich Tessenow e Premio Pritzker
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Museo fluvial e do remo en Henley-on-Thames.

Literaturmuseum der Moderne (LiMo) en Marbach am Neckar.

Vivendas en Villaverde (2005).

David Chipperfield, nado en Londres o 18 de decembro de 1953 é un arquitecto británico residente en Corrubedo. En 2023 recibiu o premio Pritzker de arquitectura. En Galiza impulsou a Fundación RIA, centrada nos desafíos urbanísticos e de ordenación do territorio na ría de Arousa, a través da que colabora en diferentes proxectos coa Xunta e co COAG.^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Estudou arquitectura na Architectural Association School of Architecture de Londres, licenciándose en 1977. Entre os anos 1978 e 1984 traballou con arquitectos como Douglas Stephen, Richard Rogers ou Norman Foster, establecendo nese ano o seu propio estudio, David Chipperfield Architects, que ten as súas oficinas principais en Londres, Berlín e Milán e unha oficina de representación en Shanghai.

A súa arquitectura adoita englobarse dentro da corrente estilística coñecida como minimalismo, desenvolvendo o seu labor en edificación e urbanismo, ademais de no deseño de mobles e interiores. Gañou diversos premios, como o "RIBA" (Royal Institute for British Arquitects) en varias ocasións, destacando por museos, galerías de arte, bibliotecas, vivendas privadas, hoteis e oficinas.

En 1999, David Chipperfield foi galardoado coa Medalla de Ouro de Heinrich Tessenow, que foi seguida por unha exposición xunto con Andrés Jaque. O ano seguinte foi un dos arquitectos que representou ao Reino Unido na Bienal de Arquitectura de Venecia. En 2003 foi elixido membro honorario da Academia da Arte e o Deseño de Florencia, e no 2004 foi nomeado Comendador da Orde do Imperio Británico (CBE) polos seus servizos prestados á arquitectura.

Tamén foi profesor de deseño en diferentes escolas de arquitectura do Reino Unido e profesor invitado en universidades europeas e estadounidenses.

Obra[editar | editar a fonte]

Europa[editar | editar a fonte]

Casa en Corrubedo^[2]
Museo Fluvial e do Remo de Henley-on-Thames, unha das súas obras máis destacadas, onde empregou revestimentos de carballo, formigón e cristal (Premio RIBA)
Plan xeral de vivendas de Maselakekanal en Berlín
Museo de Literatura Moderna (2002-2006) en Marbach am Neckar (Premio Stirling 2007)
Edificio de oficinas Kaiserstrasse de Düsseldorf
Galería Hinter dem Giesshaus 1, en Berlín
Neues Museum, en Berlín (2009)
Ciutat de la Justícia de Barcelona
Vivendas en Vilanova i la Geltrú e L'Hospitalet de Llobregat
Remodelación do Paseo del Óvalo (2001-2003) en Teruel (Premio Europeo ao Espazo Urbano Público)
Vivendas sociais en Villaverde (2000-2005) en Madrid
Pavillón Copa de América (2005-2006) en Valencia
Terceiro andar do Hotel Puerta América (2003-2005) en Madrid
Centro de Exposiciones y Congresos de Aranjuez.
Cemiterio de San Michele en Venecia (1998)
Cidade das Culturas de Ansaldo en Milán (2000)
Pazo de Xustiza de Salerno
Vilas no Bom Sucesso Design Resort, Portugal.