Darbuka
O darbuka ( árabe دربكة) é un instrumento de percusión de orixe árabe utilizado en todo o Próximo Oriente, norte de África e os Balcáns [1]. O darbuka é un tambor, cunha única membrana, e forma de copa. Orixinalmente usábase barro para a caixa de resonancia e pel de cabra ou de peixe para a membrana, non obstante tamén se adoita facer a caixa de madeira ou metal. Na época contemporánea é común o uso de fibra de vidro ou de aluminio para a caixa e plástico para a membrana.
Ritmos[editar | editar a fonte]
Os ritmos no darbuka represéntanse con dous tipos de tons[2], o "dum", un toque forte representado pola nota sol,e mais o "tak", o toque feble representado na nota re agudo. Estas son "claves" rítmicas sen altura de sons. Polo xeral o derbake tócase acompañado por outros instrumentos de percusión como o riq, daff, mazhar, bendir e tar. Mentres estes instrumentos executan o ritmo base o darbuka ten a liberdade de improvisar e adornar aínda máso ritmo cos rash e harakat (redobres e xogos).
O darbuka na música clásica árabe[editar | editar a fonte]
O darbuka principiou a incluírse nas orquestras árabes clásicas a mediados de 1960 ata entón era o riq o encargado de levar o ritmo. Un feito salientable para a súa consolidación foi a súa aparición, en 1966, na peza clásica Fakarouny da cantante Umm Kalzum. Tamén é de subliñar a súa utilización por Samira Tawfiq e o feito que na súa orquestra os executantes da darbuka foran os recoñecidos percusionistas libaneses Setrak Sarkissian e Mhammad El Beryewe. Ao se popularizar a danza do ventre comezou a se utilizar para realizar os coñecidos "solos de derbake" e ta,çem adoita acompañar ao tabl os pasos da danza folclórica árabe denominada dabke.
