Daniel Buhigas
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1901  (122/123 anos)Vilagarcía de Arousa, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Lingua | Lingua castelá |
Daniel Buhigas Olavarrieta, nado en Vilagarcía de Arousa c. 1901, foi un político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Juan Buhigas Abad. Incorporouse a Falange Española en abril de 1934.[1] Foi Xefe local de Falange de Vilagarcía. Interveu no acto fundacional da Falange en Galicia con José Antonio Primo de Rivera o 17 de marzo de 1935. Foi nomeado por José Antonio xefe rexional de Falange Española en Galicia. Foi detido en xuño de 1935 polas súas actividades fascistas.[2] Volveu ser detido a finais de maio de 1936 cando se atopaba agochado en Vilagarcía, na casa da súa tía Matilde Buhigas Abad.[3] Logo da súa detención nomeou xefe provincial de Falange a Manuel Castro Pena. Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi nomeado conselleiro nacional de Falange. A raíz do tiroteo entre falanxistas no Bar Nueva España de Vilagarcía foi detido o 26 de novembro e traslado á prisión provincial. Procesado xunto con José Vaello Pastrana, finalmente foi absolto o 9 de setembro de 1937. En decembro de 1939 participou na organización dunha Xunta Política clandestina da Falange Auténtica que se opuña ao decreto de unificación, presidida polo xeneral Emilio Rodríguez Tarduchy, con Patricio González de Canales, Ricardo Sanz, Ventura López Coterilla, Luis de Caralt, José Antonio Pérez de Cabo, Gregorio Ortega Gil e Ramón Cazañas.[4] En 1942 instruiuse expediente para a concesión da Medalla da Vieja Guardia.[5] En 1943 era xefe de propaganda oral da Vicesecretaría de Educación Popular.[6]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Como y cuando se fundó la Falange en Villagarcía", El Pueblo Gallego, 17-3-1957, p. 7.
- ↑ El Pueblo Gallego, 15-7-1935, p. 3.
- ↑ El Diario de Pontevedra, 1-7-1936, p. 2.
- ↑ Los falangistas que quisieron matar a Franco
- ↑ ABC, 9-7-1942, p. 110.
- ↑ ABC, 27-2-1943, p. 10.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Abuín Duro, Marcelino (2018). La primavera rota. Vilagarcía de Arousa, 1936-1941. Abegondo: Sociedad Bibliográfica de Galicia. pp. 149–162. ISBN 978-84-09-02453-7.