Saltar ao contido

Désiré Raoul Rochette

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaDésiré Raoul Rochette

Retrato de Désiré Raoul Rochette
por Luigi Calamatta (1853). [1]

Nome orixinal(fr) Raoul Rochette Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento9 de marzo de 1790
Saint-Amand-Montrond, Cher, Francia.
Morte5 de xullo de 1854 (65 anos)
París, Francia.
Lugar de sepulturaCemiterio de Montparnasse, París. 
Cargos
Director do
Gabinete de Medallas e Moedas de Francia
Período1818 – 1832 (1848)
AntecesorAubin-Louis Millin de Grandmaison
SucesorJean-Antoine Letronne.
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Francesa.
RelixiónCatolicismo.
EducaciónEscoloa Normal Superior de París.
Actividade
Campo de traballoNumismática, arqueoloxía, antropoloxía e historia da arte.
Ocupaciónantropólogo , historiador da arte , arqueólogo , numismático Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade de París.
Biblioteca Nacional de Francia.
Membro de
Instituto Arqueolóxico Alemán.
Académie des inscriptions et belles-lettres.
Academia Prusiana das Ciencias.
Academia das Ciencias de Turín.
Academia das Ciencias de Babiera.
Academia das Ciencias de San Petersburgo.
Academia das Ciencias de Rusia.
Sociedade de Historia de Francia.
American Antiquarian Society.
LinguaLingua francesa Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeAntoinette-Claude Houdon.
PaisPaul Gilbert Rochette  e Rose Marie Meillet

BNE: XX1410638


Désiré Raoul Rochette (máis coñecido como Raoul-Rochette), nado o 9 de marzo de 1790 en Saint-Amand, departamento de Cher, e finado o 5 de xullo de 1854 en París, foi un arqueólogo e numismático francés, membro da Académie des inscriptions et belles-lettres, secretario perpetuo da Academia de Belas Artes e director do Gabinete de Medallas e Moedas da Biblioteca Nacional de Francia.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Primeiros anos e formación

[editar | editar a fonte]

Désiré Raoul Rochette naceu en 1790 en Saint-Amand,[2] na rexión histórica de Bourbon, fillo de Rose Marie Meillet e do médico Paul Gilbert Rochette.[3]

Cursou o seu ensino secundario no liceo de Bourges e posteriormente estudou na Escola Normal Superior de París, onde se graduou en 1810 como membro da súa primeira promoción.[2]

Carreira como erudito

[editar | editar a fonte]

En 1813 Rochette gañou un premio do Instituto de Francia concedido por unha memoria sobre as colonias gregas, publicada dous anos despois co título de Histoire critique de l'établissement des colonies grecques.[4] En 1815 foi nomeado profesor da Escola Normal Superior e en 1816 ingresou na Académie des inscriptions et belles-lettres.[2][5]

Foi elixido por François Guizot para o substituír na cátedra de Historia Moderna da Universidade de París entre 1816 e 1818, data esta en que foi nomeado conservador do Gabinete de Medallas, Moedas e Antigüidades, en substitución de Aubin-Louis Millin.[2] Exerceu este cargo en solitario ata 1832, data en que se nomeou como sucesor a Jean-Antoine Letronne a raíz dun roubo producido no Gabinete do que Rochette foi culpado. Mesmo así, mantívose como co-conservador ata 1848, data en que se desvinculou da Biblioteca Nacional e se dedicou por completo á investigación en materia arqueolóxica e numismática.[2][6]

Medalla co busto de Rochette, por David d'Angers (1840).[7]

Raoul Rochette xa impartira clases de arqueoloxía antes de que esta disciplina fose introducida na universidade, e en 1820 substituíu a Quatremère de Quincy como profesor da materia de Arqueoloxía.[2]

En 1835, con Jean de Witte, axudou a fundar a revista Annales de l'Institut de correspondance archéologique, en colaboración con Quincy e Charles Lenormant, entre outros.[2]

En 1838 foi elixido membro da Academia de Belas Artes, da que pasou a ser secretario perpetuo o ano seguinte, tamén sucedendo a Quincy.[2]

Como xefe da sección de arqueoloxía do Journal des savants entre 1817 e 1854,[2] encargouse de redactar recensións de todo o publicado sobre o tema en Francia e en toda Europa, o que o levou a manter unha voluminosa correspondencia con Salomon Reinach e Humboldt. A súa carreira estivo marcada por una batalla científica con Jean-Antoine Letronne, membro da Académie des inscriptions e especialista no Exipto tolemaico, e desde 1832 o seu colega na Biblioteca Nacional e sucesor como conservador do Gabinete de Medallas.[2]

Entre outras academias e sociedades eruditas etranxeiras, Rochette foi elixido membro correspondente da Academia de Ciencias de Babiera, da Accademia Nazionale dei Lincei de Roma, das Academias de Ciencias de Berlín, de Gotinga e de San Petersburgo (1822), da Academia Pontaniana de Nápoles, da Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais de Madrid (1826), da Academia Real de Ciencias, Letras e Belas Artes de Bélxica (1843),[8] e da Academia de Ciencias de Turín (1852).[9] Igualmente, foi membro da Sociedade Asiática de París (1822) e da Sociedade Nacional de Anticuarios de Francia (1831).[10]

O ano seguinte ao seu pasamento publicouse en París un catálogo dos libros da súa nutrida biblioteca.[11]

Raoul Rochette visitou Suíza en 1818, 1819 e 1820, logo do cal publicou a súa obra Lettres et Histoire de la révolution helvétique de 1797 à 1803.[2]

En 1826 e 1827, logo en 1832 e 1843, e novamente en 1851, viaxou á Italia continental e a Sicilia.[2] Como membro da comisión científica da expedición de Morea en 1838, visitou Delos e Atenas.[2]

En 1846 percorreu tamén Alemaña.[2]

Rochette e a súa esposa, por D. Ingres (1830)

Vida persoal

[editar | editar a fonte]

O 27 de decembro de 1810, á idade de 20 anos, Rochette casou en París con Antoinette-Claude Houdon,[12] filla do escultor Jean-Antoine Houdon, con quen tivo dúas fillas, unha das cales, Anne Joséphine Cécile Raoul-Rochette, casou co pintor e gravador italiano Luigi Calamatta.[13][14]

Désiré Raoul Rochette finou en París o 5 de xullo de 1854, aos 65 anos,[15] e foi soterrado no cemiterio de Montparnasse, na mesma cidade.[16]

Publicacións

[editar | editar a fonte]

Esta é unha escolma da abundante produción bibliográfica de Désiré Raoul Rochette:

Lettres sur la Suisse écrites en 1820. Edición turinesa de 1829.
  1. [de Raoul Rochette]. Parismuseescollections.paris.fr.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 Gran-Aymerich, E.; Lubtchansky, N. "Raoul-Rochette, Désiré". Dictionnaire critique des historiens d'art (INHA.fr).
  3. "Paul Gilbert Rochette". Geneanet.org
  4. Véxase "(1815)" en "Publicacións".
  5. "Raoul-Rochette (1789 - M 1816 - 1854). Archéologue". Académie des inscriptions et belles-lettres (AIBL.fr).
  6. "Désiré Raoul-Rochette". En Amandry, M. (2005). "Les directeurs du département des Monnaies, Médailles et Antiques depuis 1719 Arquivado 07 de xuño de 2023 en Wayback Machine.". Bibliothèque nationale de France (comitehistoire.bnf.fr).
  7. "Portrait de Raoul Rochette (1789-1854), archéologue". Parismuseescollections.paris.fr
  8. "Désiré Raoul Rochette, dit Raoul-Rochette". Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique (Academieroyale.be).
  9. "Desiré Raoul Rochette". Accademiadellescienze.it
  10. "Rochette, Désiré Raoul dit Raoul-Rochette". Comité des travaux historiques et scientifiques (CTHS.fr).
  11. Catalogue des livres composant la bibliothèque artistique, archéologique, historique et littéraire de feu M. Raoul Rochette. J. techener, París. 1855.
  12. "Prefécture du Département de la Seine. Déclaration. Acte de Mariage". Archives.paris.fr
  13. "Désiré Raoul Rochette". En Catholic Encyclopedia. Robert Appleton Company, Nova York. 1913.
  14. "Désiré Raoul Rochette". Geneanet.org
  15. "Decés: Désiré, Raoul". Archives.paris.fr
  16. "Desire Raoul-Rochette". Findagrave.com

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Bouillet, M-N.; Chassang, A. dir. (1878). "Raoul-Rochette". En Dictionnaire universel d’histoire et de géographie.
  • Delamarre, L. (1912). "Désiré Raoul Rochette". En The Catholic Encyclopedia. Robert Appleton Company. Nova York.


Predecesor:
Aubin-Louis Millin de Grandmaison
Director do
Gabinete de Medallas de París

1818 - 1832 (1848)
Sucesor:
Jean-Antoine Letronne