Cyanocorax violaceus
Cyanocorax violaceus | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Estado de conservación | |||||||||||||||
Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||
Cyanocorax violaceus Du Bus de Gisignies, 1847 | |||||||||||||||
Área de distribución de Cyanocorax violaceus
|
Cyanocorax violaceus é unha especie de ave paseriforme da familia dos córvidos, unha das 17 comprendidas no xénero Cyanocorax, propia de América do Sur, que se encontra en Bolivia, o Brasil, Colombia, Ecuador, Güiana, o Perú e Venezuela.
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Descrición
[editar | editar a fonte]A especie foi descrita en 1874 polo ornitólogo belga Bernard du Bus de Gisignies.[2][3]
Subespecies
[editar | editar a fonte]Na actualidade recoñécense duás subespecies:[2][3]
- Cyanocorax violaceus pallidus Zimmer & Phelps, 1944
- Cyanocorax violaceus violaceus Du Bus de Gisignies, 1847
Hábitat e distribución
[editar | editar a fonte]Hábitat
[editar | editar a fonte]O seu hábitat natural son os bosques húmidos das terras baicas tropicais e subtropicais e os bosques antigos degradados.
É principalmente unha ave das terras baixas, aínda que localmente esta pega pode encontrarse a unha altitude de até os 1 350 m.[1]
Distribución
[editar | editar a fonte]Distribúese polo suroeste e o noroeste da conca amazónica, desde o norte de Bolivia, a través da Amazonia oriental do Perú e o Ecuador, a Amazonia colombiana, e a conca do río Orinoco até o norte de Venezuela.
A súa área de distribución está ao leste da cordilliera andina, excepto no norte de Colombia e Venezuela.
Características
[editar | editar a fonte]Cyanocorax violaceus unha pega de tamaño entre mediano e grande (de 33 a 38 cm de lonxitude e un peo duns 262 g) lixeiramente cristada, con plumaxe violeta azulada mate e co rosto e a gorxa máis escuras.
A cabeza, a garganta e a parte superior do peito son de cor negra. Presenta unha banda nucal de cor branca leitosa, que se intensifica a azul violeta opaca no resto da plumaxe. As partes inferiores son máis pálidas e tinxidas de tons agrisados.
A subespecie violaceus (do sueste do Perú e o norte de Bolivia) é máis de cor máis apagada, e a caluga non é máis pálida que o lombo. No leste de Colombia e no sur de Venezuela, a subespecie pallidius distínguese polo seu iris pálido, as súas coberteiras brancas baixo a cola e a punta da cola, a caluga máis pálida e a crista frontal curta.
Comportamento
[editar | editar a fonte]Cyanocorax violaceus é unha especie omnívora, consumindo principalmente froitas, insectos e ovos de aves e réptiles, e incluso pequenos lagartos.
Pouco se sabe do seu ciclo vital. En Venezuela aliméntase principalmente no dosel medio e superior (máis de 18 m) nunha selva tropical perenne. Buscan as súas presas saltando coas patas, e forraxean en bandadas nas copas das árbores do bosque, e raramente permanecen moito tempo nun só lugar. Estas bandadas adoitan seren ruidosas pero, como outras pegas, Cyanocorax violaceus pode ser tranquila e discreta ás veces. Sábese que adoitan escorrentar potenciais depredadores.
Reunidos en grupos de diferentes tamaños, desprázanse polos bosques húmidos, secos, secundarios, de galería e en áreas abertas con árbores illadas.
Seu canto é un pao, iao, comezando en ton baixo e logo subindo e baixando bruscamente.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 BirdLife International (2016): Cyanocorax violaceus na Lista vermella da UICN. Versión 2021. Consultada o 24 de febreiro de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Cyanocorax violaceus Du Bus de Gisignies, 1847 no GBIF. Consultado o 24 de febreiro de 2022.
- ↑ 3,0 3,1 Cyanocorax violaceus Du Bus de Gisignies, 1847 no BioLib. Consultado o 24 de febreiro de 2022.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cyanocorax violaceus |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Cyanocorax violaceus |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- del Hoyo Josep, Jordi Sargatal i Vicens & Andrew Elliott, eds. (1994) : Handbook of the Birds of the World. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 84-8733-415-6.
- Stotz, D. F., Fitzpatrick, J. W., Parker, T. A. and Moskovits, D. K. (1996): Neotropical Birds: Ecology and Conservation. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 978-0-2267-7629-3.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazons externas
[editar | editar a fonte]- Violaceous Jay videos on the Internet Bird Collection
- Photo-Medium Res; Article photobirder–"Corvidae:Crows and Allies"