Copretérito de indicativo
Saltar ata a navegación
Saltar á procura
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde decembro de 2017.) |
 | Atención: Este artigo ou sección semella conter investigacións orixinais. |
O Copretérito de indicativo é un tempo verbal que expresa coincidencia temporal respecto a un referendo pasado. O referendo pode ser achegado mesmo por un adverbio.
Morfoloxicamente está por unha raíz, unha vogal temática, un sufixo modo-temporal e un sufixo de número e persoa. O sufixo modo-temporal é o morfema "ba" no caso da primeira conxugación e o morfema "a" no caso da segunda e terceira conxugación verbal.
Valores do copretérito de indicativo[editar | editar a fonte]
- Durativo e habitual: Sempre xantabamos tarde.
- Narrativo: O narrado áchase nun pasado vago: Era unha fadiña tristeira.
- Acción habitual no pasado: Os mércores adestrabamos xuntos.
- Contemporaneidade no pasado: Entón, sentiamos unhas pegadas arrepiantes.
- Intemporalidade no pasado: Cando cheguei a vello, deime de conta de que a vellez era un inverno.
- Prospección dende o pasado: Comentoume que emigraba ó mes seguinte.
- Modal:
- Valor de cortesía: Perdoe, quería comentarlle...
- Intención expresiva: Comíao a bicos!
Formas[editar | editar a fonte]
| andaba | varría | partía |
| andabas | varrías | partías |
| andaba | varría | partía |
| andabamos | varriamos | partiamos |
| andabades | varriades | partiades |
| andaban | varrían | partían |
