Convento de Santa Clara de Pontevedra

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Convento de Santa Clara
Pontevedra - Convento de Santa Clara 18.jpg
Ábsida da igrexa
Datos xerais
PaísEspaña
RexiónGalicia
TipoConvento de monxas clarisas de clausura
AdvocaciónClara de Asís
LocalizaciónPontevedra
Coordenadas42°25′56″N 8°38′24″O / 42.432222222222, -8.64Coordenadas: 42°25′56″N 8°38′24″O / 42.432222222222, -8.64
Culto
DioceseDiocese de Santiago de Compostela
Orde relixiosaClarisas
Arquitectura
Construción1271, 1362, engadidos nos séculos XV, XVI e XVII
EstiloGótico, Barroco
Páxina webConvento de Santa Clara Pontevedra
[ editar datos en Wikidata ]

O Convento de Santa Clara é un antigo convento da Orde das Clarisas, situado no centro da cidade de Pontevedra, na rúa Santa Clara, xunto á antiga Porta de Santa Clara da antiga muralla.[1]

Historia[editar | editar a fonte]

Segundo a tradición, neste lugar atopábase anteriormente un convento dos templarios. O actual convento foi fundado en 1271 e na súa construción, iniciada en 1339, influíu o interese de Dona Teresa Pérez de Soutomaior, filla do poeta e aristócrata Paio Gómez Chariño.[2][3][4] A primeira referencia documentada a unha comunidade de monxas baixo a advocación de Santa Clara data de 1293. A construción da igrexa foise ampliando ao longo dos séculos. De feito, a cabeceira aínda non estaba terminada en 1362.[5]

Grazas a numerosas doazóns privadas, a igrexa ampliouse nos séculos XIV e XV. O convento tamén se ampliou e converteuse no refuxio favorito das fillas solteiras da nobreza.[4] Nos séculos XVI e XVII fixéronse adicións, modificacións e ampliacións no convento.[5]

Ao longo dos séculos, o convento coñeceu diversas vicisitudes. En 1702, tras a derrota da frota española na batalla de Rande, as monxas tiveron que abandonar o convento e refuxiarse no mosteiro de San Pedro de Tenorio. En 1719, as monxas de clausura tiveron que marchar a Santiago de Compostela, fuxindo da invasión inglesa de Homobod, que arrasou a cidade e queimou os seus edificios máis importantes. Máis tarde, durante a Guerra da Independencia española contra os franceses, as monxas tiveron que fuxir durante oito meses, e ao seu regreso o convento fora saqueado e parte del queimado. Tras a desamortización, as monxas tiveron que abandonar o convento en 1868. Nese momento, o convento foi ocupado polos nenos do hospicio, ata que foi devolto ás monxas o 1 de outubro de 1875, grazas ás negociacións entre o arcebispo de Santiago de Compostela, Miguel Payá y Rico, e o rei Afonso XII.[6]

Este emblemático edificio forma parte do catálogo do patrimonio cultural galego desde 1994.[7] Foi pechado o 25 de setembro de 2017 debido á falta de vocacións relixiosas e á avanzada idade das poucas monxas que aínda estaban presentes no convento, que se mudaron ao convento de Santa Clara de Santiago de Compostela.[8]

O 1 de decembro de 2021 o Concello de Pontevedra comproulle o convento ás clarisas por 3,2 millóns de euros e pasou a ser propiedade municipal [6]. O obxectivo era recuperar o espazo verde para uso público dos veciños da cidade e acondicionar os edificios para ampliación do espazo expositivo do Museo de Pontevedra.[9] O 3 de xaneiro de 2023 o concello de Pontevedra cedeu oficialmente a propiedade do convento á Deputación de Pontevedra para que pasase a integrarse no museo de Pontevedra como sétimo edificio da institución.[10][11][12]

Descrición[editar | editar a fonte]

A igrexa data principalmente do século XIV. A construción segue o modelo gótico da igrexa de San Francisco, aínda que é máis sinxela. Ten unha única e gran nave rectangular sen cruceiro e unha ábsida poligonal, e está cuberta cunha bóveda de abanico.[13] Ten tres grandes ventás no interior e hai importantes retablos barrocos. O altar maior data de 1730 e é de estilo barroco churrigueresco. Tamén do século XVIII son os dous retablos laterais neoclásicos. Hai outro retablo barroco coa imaxe da Virxe dos Desamparados. O interior da igrexa conta tamén cun órgano de 1795 e un relicario de San Vicente Mártir aos pés do altar maior.[14] A igrexa combina a imaxinería románica nos seus canzorros cun estilo gótico oxival na súa arquitectura.

No exterior, reformado durante o Barroco, só se aprecia o muro do Evanxeo de dúas portas, no que a porta gótica labrada, que data do último cuarto do século XIV, mostra o tema do Xuízo Final.[1] Nas arquivoltas pode verse o busto de Cristo Xuíz mostrando as súas feridas, San Pedro coas chaves ou un anxo tocando a trompeta, entre outras figuras. O edificio adxacente ao convento foi construído en 1880 para servir de residencia de verán do arcebispo, o cardeal Quiroga Palacios.[15]

O convento ten un claustro, cun xardín en forma de cruz, un cruceiro e unha fonte ao estilo da da praza da Ferrería. Na parte posterior do convento hai un gran xardín de 12.000 metros cadrados, cuxo muro de peche dá á praza de Barcelos.[16] Na capela exterior situada no xardín hai un tímpano policromado do século XV que representa á Virxe co neno flanqueada por Santa Clara e San Francisco.[14]

O claustro ten só dous lados. No centro hai unha fonte de pedra coroada pola figura de Santa Clara, que leva unha rama de oliveira e unha hostia. O convento conta tamén cunha horta e un xardín dominado por maceiras, ameixeiras, abeleiras e castiñeiros. No centro do xardín atópase a pequena capela dos Ánxeles.[17]

Cultura[editar | editar a fonte]

Os noivos acudían ao convento para levar ovos e outras ofrendas para lograr que fixese sol o día da súa voda.[17] [1]

Galería[editar | editar a fonte]

  • Retablo do altar maior

    Retablo do altar maior

  • Porta gótica

    Porta gótica

  • Porta gótica e arquivoltas

    Porta gótica e arquivoltas

  • Muro do Evanxeo con dúas portas

    Muro do Evanxeo con dúas portas

  • Arquivoltas da porta gótica

    Arquivoltas da porta gótica

  • Interior e coro

    Interior e coro

  • Ábsida gótica

    Ábsida gótica

  • Arquivoltas esculpidas

    Arquivoltas esculpidas

  • Retablo

    Retablo

  • Anxo tocando a trompeta

    Anxo tocando a trompeta

  • Púlpito

    Púlpito

  • Arquivoltas esculpidas

    Arquivoltas esculpidas

  • Retablo

    Retablo

  • Pontevedra, convento de Santa Clara 02-08b.JPG
  • Retablo

    Retablo

  • Convento e igrexa

    Convento e igrexa

  • Claustro e convento

    Claustro e convento

  • Fonte no xardín

    Fonte no xardín

  • Cruceiro

    Cruceiro

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 "Tres siglos para acabar el convento y casi 800 años de Clarisas en la ciudad". Diario de Pontevedra (en castelán). 7 de maio de 2021. 
  2. ↑ "Las clarisas dejan Pontevedra tras ocho siglos y el convento de Santa Clara queda cerrado". La Voz de Galicia (en castelán). 26 de setembro de 2017. 
  3. ↑ "El convento de Santa Clara al descubierto: 750 años de historia en el corazón de Pontevedra". El Español (en castelán). 26 de decembro de 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 "La adquisición de Santa Clara por el Concello de Pontevedra garantiza su uso público". La Voz de Galicia (en castelán). 6 de novembro de 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 "El convento de Santa Clara al descubierto: 750 años de historia en el corazón de Pontevedra". El Español (en castelán). 26 de decembro de 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 "Santa Clara y Pontevedra, 750 años mirándose". La Voz de Galicia (en castelán). 14 de decembro de 2021. 
  7. ↑ "La Covid-19 frena la conversión del convento de Santa Clara en geriátrico". Diario de Pontevedra (en castelán). 1 de xuño de 2020. 
  8. ↑ "El abandono tras el cierre del convento de Santa Clara se nota ya en el exterior". La Voz de Galicia (en castelán). 4 de novembro de 2018. 
  9. ↑ "El convento de Santa Clara se convertirá en el séptimo edificio del Museo". La Voz de Galicia (en castelán). 5 de outubro de 2022. 
  10. ↑ "El alcalde Lores entrega las siete llaves del convento de Santa Clara". La Voz de Galicia (en castelán). 5 de xaneiro de 2023]]. 
  11. ↑ "El 3 de enero el Concello entregará el convento de Santa Clara a la Deputación". Pontevedra Viva (en castelán). 26 de decembro de 2022. 
  12. ↑ "El Concello cede a la Deputación la propiedad del antiguo convento de Santa Clara". Diario de Pontevedra (en castelán). 3 de xaneiro de 2023. 
  13. ↑ "El convento de Santa Clara. Historia y curiosidades". Pontevedra Viva (en castelán). 29 de setembro de 2017. 
  14. ↑ 14,0 14,1 "Los tesoros del convento de Santa Clara". Diario de Pontevedra (en castelán). 3 de maio de 2021. 
  15. ↑ "¿Qué se puede hacer y qué no en Santa Clara?". La Voz de Galicia (en castelán). 29 de setembro de 2017. 
  16. ↑ "¿Qué se puede hacer y qué no en Santa Clara?". La Voz de Galicia (en castelán). 29 de setembro de 2017. 
  17. ↑ 17,0 17,1 "Si te quedaste en la lista de espera para visitar Santa Clara, no pierdas este viaje virtual". Pontevedra Viva (en castelán). 19 de xullo de 2020. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Aganzo, Carlos (2010). Pontevedra. Ciudades con encanto (en castelán). Madrid: El País-Aguilar. p. 61. ISBN 978-8403509344. 
  • Fontoira Surís, Rafael (2009). Pontevedra monumental (en castelán). Pontevedra: Deputación de Pontevedra. pp. 305–306. ISBN 978-84-8457-327-2. 
  • Riveiro Tobío, Elvira (2008). Descubrir Pontevedra (en castelán). Pontevedra: Edicións do Cumio. pp. 23–24. ISBN 9788482890852. 
  • Fortes Bouzán, Xosé (1993). Historia de la ciudad de Pontevedra (en castelán). A Coruña: Gaesa. pp. 129–135. ISBN 9788488254207. 

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Convento_de_Santa_Clara_de_Pontevedra&oldid=6389249»