Conexión Wi-Fi de Nintendo
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
A Conexión Wi-Fi de Nintendo (abreviado CWF de Nintendo) foi un servizo de conexión a Internet desenvolvido por Nintendo, ofrecido aos usuarios das consolas Nintendo DS e Wii. O servizo permitía xogar en liña a títulos compatibles, así como o acceso ás tendas de Wii e Nintendo DSi. O 20 de maio de 2014 Nintendo pechou a Conexión Wi-Fi para todos os xogos de ambas as plataformas, coa excepción daqueles títulos que utilizasen a marca de Nintendo Wi-Fi Connection Pay and Play (os cales finalizaron o 31 de marzo de 2017) e as tendas de Nintendo DSi e Wii (pechando o 30 de xaneiro de 2019).
Historia
[editar | editar a fonte]Lanzamento na Nintendo DS
[editar | editar a fonte]A Conexión Wi-Fi de Nintendo lanzouse o 14 de novembro de 2005 xunto a Mario Kart DS. O seu desenvolvemento foi supervisado polo propio presidente de Nintendo naquel entón, Satoru Iwata. Takao Ohara lamentouse da longa historia de intentos de Nintendo por lanzar un servizo de conexión a internet que sempre habían fracaso ante a falta dunha base de usuarios considerable. Pero nos seus primeiros catro meses, a Conexión Wi-Fi de Nintendo conseguiu 2,9 millóns de conexións correspondentes a máis dun millón de usuarios únicos. Co obxectivo de conseguir unha base sostible de xogadores co maior servizo de conexión do mundo, Ohara describiu unha estratexia que se baseaba en catro barreiras: as dificultades de mantemento, a barreira psicolóxica que impedía aos novos xogadores unirse a partidas online, o medo a sufrir abusos por parte doutros usuarios, e o custo de barreira. Fronte a esta idea, a estratexia de Nintendo baseouse en ser simple, segura e gratuíta. Nintendo considerou que o éxito do servizo estivo directamente relacionado co éxito comercial de Nintendo DS, polo que decidiu estender a Conexión Wi-Fi a Wii, cuxo lanzamento se produciría un ano despois.
Lanzamento na Wii
[editar | editar a fonte]A Conexión Wi-Fi de Nintendo debutou en Wii o mesmo día do seu lanzamento, o 19 de novembro de 2006. Como engadido, a Conexión Wi-Fi de Nintendo estreaba a Canle Tenda Wii, a primeira tenda virtual de Nintendo, así como unha versión reducida do navegador Opera baixo o nome do Canle Internet. Estes dous elementos foron engadidos á familia de consolas Nintendo DS co lanzamento de Nintendo DSi (aínda que os modelos orixinais e Nintendo DS Lite seguiron sen eles). Ademais, incluíase o taboleiro de mensaxes, que permitía a comunicación entre usuarios a través dun sistema similar ao correo electrónico. Ao longo da historia da consola, Nintendo lanzou varias canles de diversas temáticas, así como empresas alleas, principalmente de streaming, ofrecían os seus servizos na consola.
Nintendo Network
[editar | editar a fonte]
O 26 de xaneiro de 2012, a Conexión Wi-Fi de Nintendo foi sucedida por Nintendo Network, un novo servizo que unificaba as plataformas de Wii Ou e Nintendo 3DS e substituía os códigos de amigo, permitindo descargar contido de pago, comunidades de xogo online e contas persoais. A pesar de todo, as funcións da Conexión Wi-Fi de Nintendo seguiron estando dispoñibles. Nintendo Network sería á súa vez substituída en 2017 por Nintendo Switch Online en Nintendo Switch, e pechou os seus servidores en 2024.
Peche
[editar | editar a fonte]O 27 de febreiro de 2014, Nintendo anunciou o peche da Conexión Wi-Fi de Nintendo con data do 20 de maio dese mesmo ano. O peche afectaría o xogo en liña da maior parte do catálogo de ambas as consolas, incluíndo todos os títulos lanzados pola propia Nintendo. Este peche non afectaba o xogo en liña de empresas que mantiñan os seus servidores fóra da CWF, tales como Ubisoft e a serie Just Dance. Algúns servizos en liña xestionados por empresas alleas a Nintendo, talles como Netflix e YouTube mantiveron o servizo até varios anos despois.
O peche tampouco afectou ás tendas dixitais (Tenda Nintendo DSi e Canle Tenda Wii), que continuaron coa súa actividade habitual até o seu peche o 31 de marzo de 2017 e o 30 de xaneiro de 2019, respectivamente.
Tras o peche da Conexión Wi-Fi de Nintendo, varias comunidades de usuarios lanzaron os seus propios servidores para continuar permitindo o uso do multixogador e as demais funcións en liña das consolas Wii e Nintendo DS.
Nintendo Pay & Play
[editar | editar a fonte]Nintendo Pay And Play foi un servizo anunciado en 2008 xunto á Tenda Nintendo Wii, que permitía obter contido descargable (DLC ou downloadble content en inglés) para servizos que requirían pagar extra. Podíanse utilizar Puntos Nintendo para acceder a el. Un ícono vermello de conexión Wi-Fi diferenciaba coas palabras "Pay And Play" dos xogos con online gratis.
Os primeiros xogos con Pay & Play lanzáronse no Xapón como parte de WiiWare o 25 de marzo de 2008. Final Fantasy Crystal Chronicles: My Life as a King, Kotoba non Puzzle Mojipittan Wii e Lonpos tiñan contido descargable dispoñible por 100 a 800 Puntos Wii. Os primeiros títulos comerciantes polo miúdo de Wii que contan coa funcionalidade Pay & Play son Samba de Amigo, Guitar Hero World Tour e Rock Band 2.
Acceso ao servizo
[editar | editar a fonte]A facilidade para acceder e usar o servizo logrou a súa alta popularidade. Para acceder só é necesario conectar a consola a Internet; logrado logo cunha conexión de Internet Wi-Fi configurada previamente na consola, aunque tamén pódese conectar mediante Ethernet, que facilmente se logra nas consolas. Ao ter a consola conectada a Internet só é necesario acceder á CWF de Nintendo por primeira vez para recibir a súa IDE da Conexión Wi-Fi de Nintendo, clave de amigo e enviar os seus datos a Nintendo e pódese seguir conectándose cando queira.
Métodos de conexión
[editar | editar a fonte]- Mediante un módem Wi-Fi e unha conexión a Internet de alta velocidade, ambas as consolas pódense configurar facilmente a través dos seus respectivos menús e por medio dalgúns xogos.
- No caso de que a rede do usuario non sexa Wi-Fi, Nintendo vendía por separado o "Conector USB Wi-Fi de Nintendo". O estoxo no que vén inclúe un dispositivo USB, e un CD cun executable e drivers. O usuario debe conectar o conector e instalar o programa informático no seu computador, desta maneira, o conector encargarase de transformar a conexión a Internet por cable do PC nunha rede Wi-Fi que permitirá o acceso a unha Nintendo DS ou Wii de conectarse a Internet sempre que o PC atópese conectado. As actualizacións dos drivers podían descargarse gratuitamente desde a web oficial da Conexión Wi-Fi de Nintendo.
- Pódese acceder á conexión tamén a través dun punto de acceso Wi-Fi público. Estes puntos adoitan estar repartidos en lugares públicos como aeroportos, restaurantes, cafetarías, estacións de trens ou cabinas telefónicas.
Sitio web
[editar | editar a fonte]Nintendo creou un sitio web oficial para a CWF, este sito servía como un portal para xogadores que desexaban acceder a o servizo, buscar información dos xogos e obter asistencia técnica. Tamén tiña estadísticas en tempo real sobre o servizo.
Tamén permite vincular unha Nintendo DS a unha conta de My Nintendo.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Folleto de instrucións de Nintendo sobre o servizo
- Peche dos servidores para Nintendo DS e WiiArquivado 03 de xaneiro de 2016 en Wayback Machine..
- Sitio oficial do servidor alternativo para Nintendo DS
- Sitio oficial do servidor alternativo para Nintendo WiiArquivado 18 de decembro de 2014 en Wayback Machine. .
