Condado de Sicilia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaCondado de Sicilia
Localización
Editar o valor em Wikidata Mapa
 38°07′N 13°21′L / 38.12, 13.35Coordenadas: 38°07′N 13°21′L / 38.12, 13.35
CapitalPalermo Editar o valor em Wikidata
Datos históricos
Creación1071 Editar o valor em Wikidata
Disolución1130 Editar o valor em Wikidata
Organización política
Forma de gobernomonarquía Editar o valor em Wikidata

O condado de Sicilia foi un estado medieval italo-normando que comprendía as illas de Sicilia e de Malta, que e orixinou a partir de 1061, e de modo efectivo desde 1071 en que se denominou Gran Condado (en italiano Gran Contea), ano no que Roxerio I de Sicilia se converteu en gran conde, até 1130, ano no que Roxerio II de Sicilia o uniu ao ducado de Puglia e Calabria, creando o Reino de Sicilia. Foi un estado soberano e independente, fundado baixo investidura papal.

Historia[editar | editar a fonte]

Antecedentes[editar | editar a fonte]

No sínodo de Melfi de agosto de 1059, o papa Nicolao II investiu a Roberto Guiscardo (ou Robert Guiscard ou Roberto de Hauteville) como duque de Puglia, Calabria e Sicilia,[1] exhortándoo a que completara a conquista dos territorios bizantinos. Roberto e o seu irmán Roxerio formaban parte dun grupo de mercenarios normandos que foran pagados polos bizantinos, que desexaban expulsar aos sarracenos da Península Itálica.

Formación[editar | editar a fonte]

O condado comezou a formarse durante a Conquista normanda da Italia Meridional (1061-1091) para recuperar a illa, daquela o emirato de Sicilia creado tras a súa conquista polos musulmáns en 965. O condado foi un período de transición na historia de Sicilia. Despois de que os musulmáns foron derrotados e obrigados a renunciar ou ben a incorporarse ao exército normando, levouse a cabo outro novo período de transición para o condado e os sicilianos.

O condado de Sicilia foi creado por Roberto Guiscardo en 1071 para o seu irmán máis novo Roxerio. Guiscardo recibira o título de duque de Sicilia (dux Siciliae) en 1059 do papa Nicolao II, como un estímulo para conquistar a illa aos musulmáns. En 1061 levouse a cabo a primeira conquista permanente normanda, a cidade de Mesina, e nos anos seguintes outras partes do leste de Sicilia. En 1071, tras a caída de Palermo, a capital do emirato e futura capital do condado, Guiscardo investiu a Roxerio co título de conde e deulle plena xurisdición na illa, a excepción da metade da cidade de Palermo, Mesina, e o Val Demone, que conservou para si mesmo. Roxerio encontrouse gobernando un condado que incluía territorios aínda non conquistados. O Gran Conde pacificou o país, conquistando algunhas partes que non conquistara Guiscardo. En febreiro de 1091 completouse a conquista de toda Sicilia, cando caeu a cidade de Noto. A conquista de Malta iniciouse ese mesmo ano e completouse en 1127, cando o goberno árabe da illa foi expulsado. Con Roxerio I iniciouse a dinastía Hauteville en Sicilia.

En 1097 a vila de Mazara del Vallo acolleu a primeira asemblea do Gran Condado, entón itinerante, que se considera un dos primeiros parlamentos da historia, o futuro Parlamento siciliano.[2]

Conflitos e evolución Cara ao Reino de Sicilia[editar | editar a fonte]

Roberto Guiscardo, falecido en 1085, deixou a Roxerio nunha relación ambigua cos seus sucesores do Ducado de Puglia e Calabria. Cando Roxerio I morre, en 1101, transformara a illa nun estado heteroxéneo, en termos de lingua, costumes e relixións, pero unido en lealdade á casa de Hauteville.[3] O seu sucesor, Roxerio II, nacido en Italia e fillo dun italiano, foi confiado á rexencia da súa nai Adelaida del Vasto, mentres que o xefe da administración era Cristodulo. Cando chegou á maioría de idade pronto entrou en conflito co seu curmán Guillerme II de Puglia (eran fillos de Roxerio I e de Roberto Guiscardo, respectivamente). Grazas á mediación do papa Calisto II e a cambio de axuda contra unha rebelión dirixida por Giordano de Ariano, en 1121 Guilerme, que non tiña fillos, cedeu os seus territorios sicilianos a Roxerio, e tamén nomeouno seu herdeiro. Cando Guillerme morreu en 1127, Roxerio herdou o ducado de Puglia e Calabria; a pesar da oposición do papa Honorio II, aos tres anos reuniu as súas posesións, engadindo Capua, Nápoles, Amalfi e Salerno. O 27 de setembro de 1130, unha bula do antipapa Anacleto II converteuno en rei de Sicilia, reinando como Roxerio I de Sicilia. A coroación de Roxerio tivo lugar en Palermo, Prima Sedes, Corona Regis et Regni Caput, o 25 de decembro de 1130, reunindo todo o sur de Italia baixo a súa autoridade e creando así o Reino de Sicilia, que se converteu no terceiro dos grandes estados de Europa.[4]

Lista dos condes de Sicilia[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Lista de soberanos de Sicilia e Nápoles .
Retrato Conde Nacemento Matrimonios Morte
Roger I Roxerio I
(1071-1101)		 1031, fillo de Tancredo de Hauteville e de Fredisenda * 1061 - Xudite de Évreux (4 fillos)
* 1077 - Eremburga de Mortain (8 fillos)
* 1087 - Adelaida del Vasto (4 fillos)		 Mileto, 1101
(aos 80 anos)
Simón
(1101-1105)		 1093, fillo de Roxerio I de Sicilia e Adelaida del Vasto Non casou Mileto, 1105
(aos 12 anos)
Roger II Roxerio II
(1105-1130)		 Mileto, 22 de decembro de 1095, fillo de Roxerio I de Sicilia e Adelaida del Vasto * 1117 - Elvira Alfónsez (6 fillos)
* 1149 - Sibila de Borgoña (2 fillos)
* 1151 - Beatriz de Rethel (1 fillo)		 Palermo, 26 de febreiro de 1154
(aos 59 anos)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Rosamond McKitterick, David Luscombe, Jonathan Riley-Smith, Paul Fouracre, Timothy Reuter, David Abulafia, C. T. Allmand, Michael Jones (2004). The New Cambridge Medieval History IV. Cambridge University Press. Páx. 107.
  2. ↑ "Storia del parlamento" Arquivado 11 de decembro de 2015 en Wayback Machine., en sites.google.com. Consultado o 4 de agosto de 2021.
  3. ↑ Norwich 1972, p. 13.
  4. ↑ Norwich 1972, p. 17.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Cardini, Freanco e Marina Montesano (2006): Storia medievale. Firenze: Le Monnier. Col. Università/Storia. ISBN 88-00-20474-0.
  • Indelli, Tommaso (2015): Il tramonto della Langobardia minor. Longobardi, Saraceni e Normanni nel Mezzogiorno (X-XI sec.). Angri, Salerno: Editrice Gaia. ISBN 88-5525-014-0.
  • Norwich, John Julius (1972): Il regno nel sole. I normanni nel Sud 1130-1194. Milano: Ugo Mursia Editore. ISBN 978-88-4250-878-6.
  • Norwich, John Julius (1967): The Normans in the South 1016-1130. Longmans: Londres.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Condado_de_Sicilia&oldid=6616602»