Compañía Branca

A Compañía Branca (en italiano: Compagnia Bianca del Falco ) foi unha compañía libre mercenaria inglesa do século XIV, dirixida dende a súa chegada a Italia en 1361 ata 1363 polo alemán Albert Sterz e máis tarde polo inglés John Hawkwood. Aínda que a Compañía Branca é o nome co que se coñece popularmente, inicialmente chamouse Gran Compañía de Ingleses e Alemáns^[1] e máis tarde chamaríase a miúdo como Compañía Inglesa (en italiano: Compagnia degli Inglesi, en latín: Societas Angliciis ).

Nome

Ningunha fonte medieval explica o nome da compañía.^[1] A versión clásica é que é unha referencia á armadura brillante dos homes de armas.^[2] Porén, William Caferro suxeriu que foi porque a compañía orixinalmente usaba abrigo ou sobreveste branco.^[1] Esta opinión podería estar apoiada polo feito de que os mercenarios dirixidos por Arnaud de Cervole en Francia naquel momento eran coñecidos como bandes blanches.^[3]

Compañía

A pesar de ser coñecida habitualmente como a Compañía Inglesa, o persoal procedeu dunha ampla gama de nacionalidades, o que reflicte a natureza internacional da guerra mercenaria italiana no século XIV, incluíndo en varias ocasións alemáns, italianos e húngaros, pero sobre todo veteranos ingleses e franceses da Guerra dos Cen Anos.^[1] O número de homes na compañía variou ao longo dos anos. En 1361, consta que contaba con 3 500 cabaleiros e 2 000 infantes. No seu punto máis baixo en 1388, tiña apenas 250 homes.^[3] A compañía organizouse en lanzas de tres homes; un home de armas, un escudeiro e un paxe. Deles, só estaban armados o home de armas e o escudeiro.^[1] Estaban organizados en continxentes, cada un baixo un cabo, que a miúdo era un subcontratista independente.^[1] Esta estrutura deulle á compañía un certo elemento democrático e pénsase que John Hawkwood gañou por primeira vez o mando da compañía en 1365 por elección.^[2] A compañía contiña un gran número de infantería, especialmente arqueiros ingleses.^[1] Estes podían ir montados sobre cabalos como foron os 600 implicados na batalla de Castagnaro en 1387. Ademais da súa estrutura militar, a compañía contaba cun persoal administrativo, xeralmente italiano, de chanceleres e notarios que xestionaban os aspectos legais e contractuais da relación da empresa cos seus empresarios, e un tesoureiro para xestionar os seus asuntos financeiros.^[1]

Tácticas

Á Compañía Branca atribúeselle a introdución en Italia da práctica de desmontar os homes de armas na batalla,^[2] unha práctica xa habitual nas batallas da Guerra dos Cen Anos en Francia. Testemuñas contemporáneas rexistran que a compañía loitou desmontada e en orde pechada, avanzando con dous homes de armas que sostiñan a mesma lanza a paso lento mentres berraban fortes berros de batalla. Ao parecer, os arqueiros longos estaban detrás.^[1]^[3] Isto non quere suxerir que abandonasen por completo o combate montado. A batalla de Castagnaro foi gañada por unha carga de cabalería.^[3]

Batallas

A Compañía Branca estivo involucrada nas seguintes batallas:^[3]

A compañía tamén estivo implicada nunha gran cantidade de escaramuzas, asedios e ataques a cidades. Menos honorable foi a súa participación na masacre de Cesena en 1377, cando varios miles de civís foron asasinados.^[1]

Cultura popular

The White Company é o título dunha novela de Arthur Conan Doyle que está moi vagamente baseada na compañía histórica. A diferenza da compañía histórica, o foco principal da acción está en España e a dirixida por Bertrand du Guesclin en España en 1366 tamén foi unha inspiración.^[4] O libro foi popular como novela de aventuras, o seu título ben escollido elevou o perfil da compañía histórica entre os lectores.^[4]
The Band of the Hawk, a compañía mercenaria dirixida por Griffith no manga xaponés Berserk de Kentaro Miura, está baseada en John Hawkwood e na Compañía Branca.
The Black Company de Glen Cook é outra serie que se inspira na White Company.
The White Company é o título dunha novela da serie Sir John Hawkwood de Griff Hosker, que narra a vida de John Hawkwood.
White Company tamén aparece como unha compañía de mercenarios xogables en Corvus Belli Infinity un xogo de guerra de escaramuzas en miniatura.

Notas

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 Caferro, William (2006). John Hawkwood: An English Mercenary in Fourteenth-century Italy. Johns Hopkins University Press. pp. 46, 47, 48, 49, 66, 67, 74, 88, 188–190. ISBN 978-0-8018-8323-1.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Mallet, Michael. Mercenaries and their Masters, Bodley Head, London, 1974. pp. 37, 39. ISBN 0-370-10502-8.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Cooper, Stephen (2008). Sir John Hawkwood: Chivalry and the Art of War. Pen and Sword. pp. 76, 77, 79, 137–140. ISBN 978-1-84415-752-5.
↑ ^4,0 ^4,1 Urban, William (2006). Medieval Mercenaries. Greenhill Books. pp. 141–3. ISBN 978-1-85367-697-0.

Véxase tamén

Outros artigos

Compañía libre

[:0-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 Caferro, William (2006). John Hawkwood: An English Mercenary in Fourteenth-century Italy. Johns Hopkins University Press. pp. 46, 47, 48, 49, 66, 67, 74, 88, 188–190. ISBN 978-0-8018-8323-1.

[:1-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Mallet, Michael. Mercenaries and their Masters, Bodley Head, London, 1974. pp. 37, 39. ISBN 0-370-10502-8.

[:2-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Cooper, Stephen (2008). Sir John Hawkwood: Chivalry and the Art of War. Pen and Sword. pp. 76, 77, 79, 137–140. ISBN 978-1-84415-752-5.

[:3-4] 4,0 ^4,1 Urban, William (2006). Medieval Mercenaries. Greenhill Books. pp. 141–3. ISBN 978-1-85367-697-0.

[1]

[2]

[3]

[4]