Colexio Dequidt
| Colexio Dequidt | ||||
|---|---|---|---|---|
| Tipo | escola  | |||
| Localización | ||||
| ||||
| Localización | A Coruña | |||
| Datas | ||||
| Fundación | 1871 | |||
| Demolición | 1972 | |||
| [ Wikidata ] | ||||
O Colegio de Segunda Enseñanza para carreras especiales,[1] chamado popularmente Colexio Dequidt, foi un centro de ensino da Coruña que funcionou entre 1871 e 1972.
Historia
[editar | editar a fonte]
O xermolo do Colexio Dequidt xurdiu en Ferrol en 1850, fundado polo matrimonio composto por Luis Dequidt Gantois, natural da localidade francesa de Walloncappel, e Victoria Hevia Ramírez, de San Fernando, Cádiz. A súa actividade pasou á Coruña en 1871, instalándose na rúa Real 66.[1]
En 1885 faleceu Luis Dequidt e a dirección pasou ao seu fillo Enrique Dequidt Hevia, de vinte e catro anos, que trasladou a sede á rúa de Juana de Vega 5.[1] Os bos resultados obtidos no Instituto Xeral e Técnico ou na Escola Profesional de Comercio deron prestixio ao colexio, conseguindo que chegasen alumnos doutros lugares de España e América.[2] Ademais foi o primeiro colexio da cidade que empregou un autobús escolar.[1] Este aumento do alumnado fixo que se decidise a construír en 1900 a sede definitiva no número 96 do Camiño Novo,[3] nun terreo con 10 000 metros cadrados.[2] O novo edificio constaba de patios, aulas amplas, ximnasio, teatro, comedor, dormitorios e capela.[3]
Cando faleceu Enrique Dequidt en 1912 con 49 anos asumiu a dirección o seu fillo máis vello, Enrique Dequidt Carreras-Presas, e á súa morte o colexio continuou coa dirección dos seus irmáns Luis, José, María de los Ángeles e Victoria.[4]
O Colexio Dequidt pechou en agosto de 1972 por mor da urbanización da zona entre a rúa de Juan Flórez e a avenida de Arteixo. Supuxo a demolición do edificio e dos obradoiros.[5] As árbores da praza do Libro formaban parte dos campos do colexio.[6]
Ensinanzas
[editar | editar a fonte]No Colexio Dequidt estudábase desde o ensino infantil ata o bacharelato, ademais da carreira práctica de comercio. Existía tamén unha "sección de señoritas".[2] Os alumnos podían ser internos, mediopensionistas, externos vixiados e externos libres.[1]
No colexio dábase importancia á educación física, así como ás linguas estranxeiras. Na primeira ensinanza era obrigatorio o inglés e nos párvulos ofrecíase francés, que eran impartidos por profesores estranxeiros.[2]
Alumnado
[editar | editar a fonte]Entre os alumnos que estudaron no colexio están Roberto Nóvoa Santos, Santiago Casares Quiroga, Julio Wais, Wenceslao Fernández Flórez, Enrique Hervada, Manuel Iglesias Corral, Alfonso Molina ou Manuel Casás.[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Fernández, Carlos (4-2-1996). "El colegio Dequidt, una institución en la enseñanza". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña). Consultado o 20-11-2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 López-Dafonte Sanjuán, José María; López-Dafonte González, Jorge. "El Colegio Dequidt de la ciudad herculina en el primer tercio del siglo XX" (PDF) (en castelán).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 González Catoyra 1990, p. 163.
- ↑ González Catoyra 1990, p. 165.
- ↑ González Catoyra, Alfonso (1994). Cronología Coruñesa 1901-1993 (en castelán). p. 525.
- ↑ Pateando A Coruña: Plaza del Libro (en castelán)
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
A Galipedia ten un portal sobre: A Coruña |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Díaz Pardeiro, José Ricardo; Fernández Fernández, Xosé; Reiriz Rey, Jesús María. Miscelánea coruñesa (en castelán). A Coruña: Librería Arenas. p. 190. ISBN 84-921240-7-5.
- González Catoyra, Alfonso (1990). Biografías Coruñesas (en castelán). Fundación Caixa Galicia.