Cociña eléctrica

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Cociña eléctrica

Unha cociña eléctrica é unha cociña cun dispositivo de quecemento eléctrico integrado para cociñar. As cociñas eléctricas fixéronse populares como substitutos das cociñas de combustible sólido (leña ou carbón) que requirían máis man de obra para operalas e mantelas. Algunhas cociñas modernas veñen nunha unidade con cambotas extractoras incorporadas.

Un ou máis queimadores (elementos de quecemento) da cociña poden controlarse mediante un interruptor rotativo cun número finito de posicións (que poden marcarse con números como do 1 ao 10 ou mediante axustes como "baixo, medio e alto"), cada un dos cales engancha unha combinación diferente de resistencias e, polo tanto, unha potencia de calefacción diferente; ou pode ter un "interruptor infinito" que permite unha variabilidade constante entre as configuracións de calor mínima e máxima.

Historia[editar | editar a fonte]

O 20 de setembro de 1859, George B. Simpson recibiu a patente estadounidense #25532 dunha superficie de "electro-quecedor" quentada por unha bobina de fío de platino alimentada por baterías. Segundo as súas palabras, útil para "quentar cuartos, ferver auga, cociñar víveres..."

O inventor canadense Thomas Ahearn presentou a patente #39916 en 1892 dun "forno eléctrico",[1] un dispositivo que probablemente empregou para preparar unha comida para un hotel de Otava ese ano.[2] Ahearn e Warren Y. Soper eran propietarios da Chaudiere Electric Light and Power Company de Ottawa.[3] A cociña eléctrica presentouse na Feira Mundial de Chicago en 1893, onde se mostrou un modelo de cociña electrificada. A diferenza da cociña de gas, a cociña eléctrica tardou en incorporarse, en parte debido á tecnoloxía descoñecida e á necesidade de electrificar as cidades e vilas. Na década de 1930, a tecnoloxía madurara e a cociña eléctrica comezou lentamente a substituír a cociña de gas, especialmente nas cociñas domésticas.

En 1897, William Hadaway recibiu a patente estadounidense número 574537 para un "forno eléctrico controlado automaticamente".

Debuxos presentados o 29 de novembro de 1905 cando David Curle Smith obtivo unha patente australiana (No. 4699/05) para a súa "cociña eléctrica", tamén coñecida como "The Kalgoorlie Stove".

As primeiras cociñas eléctricas eran insatisfactorias debido ao custo da electricidade (en comparación coa madeira, o carbón ou o gas cidade), a enerxía limitada dispoñible da empresa de subministración eléctrica, a mala regulación da temperatura e a curta vida útil dos elementos de quecemento. A invención da aliaxe de nicromo para os fíos das resistencias mellorou o custo e a durabilidade dos elementos de quecemento.[4] Nos Estados Unidos, aínda que tres empresas introduciran cociñas eléctricas en 1908, a penetración era escasa; unha cociña eléctrica aínda se consideraba unha novidade na década de 1920. Na década de 1930, a diminución do custo da enerxía eléctrica e o estilo modernizado das cociñas eléctricas aumentaron moito a súa aceptación.[5]

As cociñas eléctricas e outros electrodomésticos foron comercializados polas empresas eléctricas para aumentar a demanda de enerxía eléctrica. Durante a expansión da electrificación rural, as demostracións de cociñar nunha cociña eléctrica foron populares.[6]

Kalgoorlie Stove[editar | editar a fonte]

En novembro de 1905, David Curle Smith, o enxeñeiro eléctrico municipal de Kalgoorlie, Australia Occidental, solicitou unha patente (Aust Patent No. 4699/05) para un dispositivo que adoptou (segundo o deseño das cociñas de gas) e que máis tarde se converteu na configuración maioritaria das cociñas eléctricas: un forno rematado por unha placa de cocción cunha bandexa de grella entre elas. A cociña de Curle Smith non tiña termostato; a calor controlábase polo número dos nove elementos do aparello que estaban acesos.[7][8]

Despois de que a patente fose concedida en 1906, a fabricación do deseño de Curle Smith comezou en outubro dese ano. Toda a produción foi adquirida polo departamento de subministración de electricidade do municipio de Kalgoorlie, que alugou as cociñas aos veciños. Producíronse uns cincuenta electrodomésticos antes de que os sobrecustos se convertesen nun factor da política do concello e o proxecto fose suspendido. Seica era a primeira vez que se producían cociñas eléctricas domésticas co propósito expreso de poñer "a cociña con electricidade... ao alcance de calquera". Non se conservan exemplos desta estufa, moitos dos cales foron rescatados polo seu contido de cobre durante a primeira guerra mundial.[9]

Para promocionar a cociña, a esposa de David Curle Smith, H. Nora Curle Smith (de solteira Helen Nora Murdoch, e membro da prominente familia Murdoch australiana), escribiu un libro de receitas que contén instrucións de funcionamento e 161 receitas. Thermo-Electrical Cooking Made Easy, publicado en marzo de 1907, é polo tanto o primeiro libro de receitas do mundo para cociñas eléctricas.[10]

Consumo eléctrico[editar | editar a fonte]

O consumo eléctrico típico dun elemento de calor dependendo do tamaño é de 1–3 kW.[11]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Patent 39916 Summary". Canadian Intellectual Property Office. 15 de xuño de 2015. Arquivado dende o orixinal o 28 de febreiro de 2022. Consultado o 26 de decembro de 2018. 
  2. "Patent no. 39916". Made in Canada. Library and Archives Canada. 22 de novembro de 2005. Consultado o 19 de outubro de 2011. 
  3. "Early Electric Cooking: 1900 to 1920". Canada Science and Technology Museum. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2011. Consultado o 19 de outubro de 2011. 
  4. Ed Sobey, The Way Kitchens Work, Chicago Review Press, 2010 ISBN 1569762813, páxina viii
  5. Andrew F. Smith (ed.) The Oxford Companion to American Food and Drink,Oxford University Press, 2007 ISBN 0195307968 p.564
  6. Howard Hampton Public Power: Energy Production in the 21st Century Insomniac Press, 2003 ISBN 1894663446 páxinas 59-61
  7. "Improved electric cooking stove". IP Australia. Consultado o 26 de decembro de 2018. 
  8. Introduction by H. A. Willis, Thermo-Electrical Cooking Made Easy, Hesperian Press, 2011, ISBN 978-0-85905-492-8 páx. 24
  9. Introdución de H. A. Willis, Thermo-Electrical Cooking Made Easy, Hesperian Press, 2011, ISBN 978-0-85905-492-8 páx. 3–17
  10. Introdución de H. A. Willis, "Thermo-Electrical Cooking Made Easy". Hesperian Press. Consultado o 19 de outubro de 2011. 
  11. "Electricity usage of a Stove Top - Energy Use Calculator". energyusecalculator.com (en inglés). Consultado o 2018-02-19. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]