Club Deportivo Vitoria

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
CD Vitoria
NomeClub Deportivo Vitoria
Alcume(s)Rojillos
Fundación1945
EstadioOlaranbe,
Vitoria-Gasteiz, España
Capacidade4.000
PresidenteEspaña Jorge Ríos
AdestradorEspaña Igor Gordobil
LigaSegunda División B
2017–1815º
Na rede
http://www.clubdeportivovitoria.es/
Titular
Alternativo

O Club Deportivo Vitoria é un club de fútbol español da cidade de Vitoria-Gasteiz, en Áraba (País Vasco). Foi fundado en 1945 e actualmente xoga na Segunda División B Española.

Historia[editar | editar a fonte]

Fundado en 1945, baixo a denominación de Sociedad Deportiva Armentia y Corres que foi substituída en 1948 pola denominación de Club Deportivo Vitoria.

O Vitoria viviu os seus anos dourados entre as tempadas 1955-56 e 1962-63, ao disputar 6 tempadas en Terceira División, chegando a disputar un play-off de ascenso a Segunda División e coincidindo co principal equipo da cidade, o Deportivo Alavés, dando lugar a choques de gran rivalidade. Ademais, nesa época contaba con gran cantidade de seccións, tales como atletismo, ximnasia, balonmán ou baloncesto, ademais dun equipo filial, o CD Vitoria Txiki.

Tras a perda da categoría, non sería ata a tempada 2006-2007 cando se volveu á Terceira División, onde só puido permanecer un ano ao terminar como pechacancelas do grupo. Coincidindo co ascenso resucítase o CD Vitoria B, que desaparece tras disputar unha tempada na Primeira Rexional.

Na tempada 2010/2011, o Vitoria convértese no único equipo que non perde un só partido en todas as categorías do fútbol nacional e consegue un novo ascenso a Terceira División. A pesar de todo, perde a categoría a tempada seguinte. Tras tres tempadas na Rexional Preferente, da man de Joseba Pérez, o equipo vitoriano consegue o ascenso á Terceira División.​

Ademais, no ano 2015 o conxunto rojillo recibiu, xunto con outros 9 equipos afeccionados de Áraba a Medalla de Ouro de mans do deputado xeral Javier de Andrés como premio ao tesón e esforzo das persoas que traballaron nestes clubs durante máis de cinco décadas.4 Confirmado o seu ascenso a Terceira, en xuño de 2015, o club rojillo chega a un acordo coa SD Eibar para converterse no filial do conxunto armeiro​ ata xuño de 2016, existindo a posibilidade de prorrogar o contrato anualmente. Así a SD Eibar cobre a necesidade de contar cun filial tras a desaparición da SD Eibar B, mentres o equipo vitoriano consegue unha fonte de ingresos importante e a posibilidade de contar cun equipo competitivo con novas promesas, aínda que o equipo seguirá xogando en Vitoria coas cores orixinais do equipo e contará cun mínimo de xogadores locais.

Na tempada 2016-17 o equipo conseguiu o seu primeiro ascenso a Segunda B tras clasificarse para o play-off de ascenso ao finalizar en segunda posición e eliminar ao CD Azuaga estremeño (0-0, pasou nos penaltis cunha grande actuación de Markel Areitio),​ ao Club Atlético Cirbonero navarro (5-0),​ e ao Atlético Astorga leonés (2-2, polo valor dobre dos goles marcados como visitante).​​ Durante a celebración dos play-off informouse da absorción do CD Torpedo-ZuriBeltz (Rexional Preferente de Áraba), sendo o seu adestrador o ex xogador do club Sergio Santano.​ Para a tempada 2017-18 produciuse un cambio no banco, tras a marcha de Arkaitz Lakanbra á secretaria técnica da SD Eibar, coa chegada do extécnico da SD Leioa, Igor Gordobil.

Estadio[editar | editar a fonte]

O CD Vitoria disputa os seus partidos como local no estadio municipal de Olaranbe, en Vitoria-Gasteiz.

Ata 2016, xogaba os seus partidos nas instalacións municipais de Betoño, concretamente no campo de herba natural que posúe unha bancada con capacidade de 400 espectadores. A tempada 16/17 xogou como local no estadio Arrate da localidade de Langraiz Oka, cuxo campo é de herba artificial e a súa capacidade dunhas 1.000 persoas.

Datos do club[editar | editar a fonte]

  • Tempadas en : 0
  • Tempadas en : 0
  • Tempadas en 2ªB: 2
  • Tempadas en : 11 (Incluída a 2019/20)

Palmarés[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]