Citroën 2CV
Citroën 2CV | |
Fabricante | Citroën |
País | Francia |
Deseño | André Lefèbvre Flaminio Bertoni |
Produción | 5 114 969 unidades[1] |
Montaxe | Levallois-Perret, Francia Forest/Vorst, Bélxica Liexa, Bélxica Slough, Reino Unido Jeppener, Arxentina Buenos Aires, Arxentina Montevideo, Uruguai Arica , Chile Mangualde, Portugal Vigo, Galicia Koper, Iugoslavia |
Período | 1948-1990[2] |
Configuración | |
Tipo | Coche de baixo custo |
Segmento | Segmento B |
Configuración | Motor dianteiro, tracción dianteira ou total |
Dimensións | |
Lonxitude | 3860 mm |
Anchura | 1480 mm |
Altura | 1600 mm |
Distancia eixes | 2400 mm |
Peso | 600 kg |
Características técnicas | |
Motor | 375 cc, 425 cc e 602 cc |
Potencia | 9, 12 e 21 CV |
Modelos relacionados | |
Sucesor | Citroën Dyane |
O Citröen 2CV (do francés: deux chevaux vapeur, literalmente «dous cabalos de vapor»; chamado popularmente Dous Cabalos) foi un modelo de automóbil de baixo custo creado pola compañía francesa Citroën. Foi presentado á prensa no Salón do Automóbil de París en 1948 cun motor de 375 cc. Máis adiante tivo melloras, como un novo motor de 425 cc en 1955 e outro de 602 cc en 1966. O derradeiro 2CV fabricouse o 27 de xullo de 1990. Na factoría de Citroën en Vigo estivo en produción entre os anos 1959 e 1984.
Vendéronse un total de 5 114 969 unidades.[1]
Historia
[editar | editar a fonte]A creación do Citroën 2CV débese primeiramente ao enxeñeiro francés Pierre Jules Boulanger, que iniciara o desenvolvemento do TPV, acrónimo en francés de Très Petite Voiture (Vehículo moi pequeno).
A idea de creación, baseábase nun "vehículo polo campo que tivese espazo dabondo para dous agricultores, coas súas botas, un saco de 50 kg de patacas, capaz de chegar a 60 km/h e consumir como moito 3 L de combustíbel".
Os creadores, baixo a dirección de André Lefebre, foron o italiano Flaminio Bertoni, responsábel do deseño da carrozaría, e o enxeñeiro Alphonse Forceau, deseñador da suspensión que é unha parte esencial na filosofía dos "dous cabalos". No ano 1939 fabricáronse 250 prototipos do TPV.
Durante a ocupación alemá de Francia na Segunda Guerra Mundial mantívose o proxecto en segredo.
O 8 de outubro de 1948 no Salón do Automóbil de París presentouse por primeira vez a versión do TPV tal como se coñece hoxe en día, cun motor de dous cilindros refrixerado por ar de aproximadamente 350 cc e unha potencia de 9 CV.
En España, empezouse a montar en xaneiro de 1959 cun motor de 425 cc que tiña 12,5 CV SAE. Cos anos, foi evolucionando até chegar a unha potencia de 18 CV en 1963.
No ano 1988, a produción dos 2CV parouse na planta francesa de Levallois-Perret. O derradeiro exemplar do 2CV, un Charleston co número de bastidor VF7AZKA00KA376002, fabricouse o 27 de xullo de 1990 na planta portuguesa de Mangualde, un feito que marcou a fin da historia da produción do Citroën 2CV.
Citroën 2CV furgoneta
[editar | editar a fonte]Citroën comercializou o 2 CV tamén en versión industrial. Comezou coa fabricación entre 1951 e 1956 da versión AU, con motor de 375 cc. En 1954 apareceu a AZU (250) cun motor de 425 cc desenvolvendo numerosos cambios até 1978, mentres que paralelamente, en 1963 comezouse a fabricar a AK350, sendo unha das maiores diferenzas na caixa, con máis volume e cos paneis lisos ideados para inserir publicidade.
A AZU (250) foi o primeiro modelo fabricado na factoría de Vigo. Fabricáronse 106.005 unidades que se vendían por un prezo aproximado de 91.000 pesetas.[3]
A súa fabricación durou até 1970, cando foi substituída pola AK400, con maior capacidade de carga, sendo finalizada a súa fabricación en 1978 coa aparición da súa substituta entre 1978 e 1987 do modelo AYU (Dyane 6-400 ou Acadiane), que non era máis que a versión industrial do Dyane 6.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 El Citroën 2CV cumple 75 años, ¿conocés su historia?. Parabrisas.perfil.com.
- ↑ La historia del Citroën 2CV. Motor.es.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Citroën 2CV |