Centro histórico de Córdoba
(es) Centro Histórico de Córdoba | ||||
Tipo | distrito histórico | |||
---|---|---|---|---|
Localización | ||||
División administrativa | Córdoba, España | |||
| ||||
Composto por | ||||
Características | ||||
Ben de interese cultural | ||||
Data | 5 de setembro de 2003 | |||
Identificador | RI-53-0000001 | |||
Ben de interese cultural | ||||
Data | 4 de febreiro de 2003 | |||
Identificador | RI-53-0000001 | |||
Patrimonio da Humanidade | ||||
Tipo | Patrimonio cultural → Europa-América do Norte | |||
Data | 1984 (8ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i), (ii), (iii) e (iv) | |||
Extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade | 1994 | |||
Identificador | 313 | |||
Ben de interese cultural | ||||
Data | 8 de setembro de 1929 | |||
Identificador | RI-53-0000001 | |||
Historia | ||||
Cronoloxía | ||||
1994 | extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade | |||
O centro histórico de Córdoba, España é un dos máis grandes do seu tipo en Europa. En 1984, a UNESCO rexistrou a Mesquita de Córdoba como Patrimonio da Humanidade. Unha década máis tarde, ampliou a inscrición para incluír a maior parte do casco antigo.[1] O centro histórico ten unha gran cantidade de monumentos que preservan grandes rastros da época romana, árabe e cristián.
Antecedentes históricos
[editar | editar a fonte]En primeiro lugar foi un concello cartaxinés, Córdoba foi capturado polos romanos no ano 206 antes de Cristo, pronto se converteu na capital da Hispania Citerior con preciosos edificios e impoñentes fortificacións. No século VI, co derrubamento do Imperio Romano, a cidade caeu en mans dos visigodos ata o comezo do século VIII, cando foi conquistado polos mouros. No 716, Córdoba converteuse nunha capital de provincia e, no 766, capital do emirato musulmán de Al-Andalus. Polo século X, como Califato de Córdoba converteuse nunha das cidades máis avanzadas do mundo, recoñecidos pola súa cultura, a aprendizaxe e a tolerancia relixiosa. É ademais dunha enorme biblioteca, a cidade encerraba máis de 300 mesquitas e unha multitude de palacios e edificios administrativos.[2][3] No 1236, o rei Fernando III tomou a cidade, construíndo novas defensas e converteu a Gran Mesquita nunha catedral. A cidade cristiá creceu ao redor da catedral, con palacios, igrexas e unha fortaleza. Malia que a cidade perdeu a súa importancia política baixo o dominio cristián, segue desempeñando un papel importante no comercio grazas ás próximas minas de cobre de Serra Morena.[2][3]
Fronteiras xeográficas
[editar | editar a fonte]O centro histórico tal como defínese pola UNESCO comprende os edificios e as estreitas rúas ao redor da catedral. Limita ao sur co Guadalquivir a fin de incluír a Ponte Romana e a Torre da Calahorra, no leste coa rúa San Fernando, e no norte co centro comercial. Ao oeste, inclúese o Alcázar e o barrio de San Basilio.[3]
Monumentos
[editar | editar a fonte]Pódense ver evidencias da época romana nos 16 tramos da ponte sobre o Guadalquivir, os mosaicos no Alcázar, as columnas do templo romano, e os restos da muralla romana. Ademais dos Baños Califais, a influencia árabe no deseño da cidade é evidente nos xardíns do Alcázar xunto á antiga Gran Mesquita. Minaretes da época sobreviven nas igrexas de Santiago, San Lorenzo, San Juan e da Ermida de Santa Clara. A presenza xudía durante o dominio musulmán pódese ver no barrio da Xudería no que a sinagoga utilizouse ata 1492. O Alcázar, orixinalmente un castelo árabe, foi adaptado para servir como residencia dos reis cristiáns no século XIV, mentres que a Torre da Calahorra, construída polos almohades, foi amplamente reelaborada polo rei Henrique II en 1369.[4] A pequena Capela de San Bartolomé completouse no estilo gótico-mudéxar en 1410. Orixinalmente unha igrexa, o antigo hospital de San Sebastián, agora Centro de Congreso, completouse en 1516 nunha combinación de estilos gótico, mudéxar e do renacemento.[5] Outras igrexas da época inclúen San Nicolás e San Francisco.[3]
Tamén hai unha serie de importantes edificios do século XVI incluíndo o Seminario de San Pelagio, o Porta da Ponte, e o Palacio do Marqués da Fuensanta del Valle deseñado por Hernán Ruiz.[6] Tamén hai que resaltar o hospital do Cardeal Salazar do século XVIII coa súa fachada barroca.[7]
Outros monumentos históricos na cidade vella inclúen o Palacio Episcopal construída sobre os restos do antigo palacio visigodo e agora a Museo Diocesano de Belas Artes,[8] e o Cabaleirizas Reais construídas polo rei Filipe II en 1570 como parte do Alcázar.[9]
Galería
[editar | editar a fonte]-
Capela de San Bartolome
-
Igrexa de San Nicolás
-
Antigo Hospital de San Sebastián
-
Mosaico romano
-
Columnas romanas
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Historic Centre of Cordoba". UNESCO. Consultado o 29 decembro 2013.
- ↑ 2,0 2,1 "Córdoba en la Historia" (en Spanish). Córdoba: Patrimonio de la Humanidad. Arquivado dende o orixinal o 08 de novembro de 2013. Consultado o 30 de decembro de 2013.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 "Historic Centre of Cordoba". UNESCO. Consultado o 30 decembro 2013.
- ↑ "Torre de la Calahorra". Córdoba24. Consultado o 30 decembro 2013.
- ↑ "El Hospital de San Sebastián" (en Spanish). Artencordoba.com. Consultado o 30 decembro 2013.
- ↑ "Conservatorio Superior de Música Rafael Orozco de Córdoba" (en Spanish). Goberno de España. Consultado o 30 decembro 2013.
- ↑ "Hospital del Cardenal Salazar, Córdob" (en Spanish). Córdoba: ciudad de encuentro. Arquivado dende o orixinal o 29 de decembro de 2015. Consultado o 30 decembro 2013.
- ↑ "Episcopal Palace". Córdoba: ciudad de encuentro. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 30 decembro 2013.
- ↑ "Royal Stables". Córdoba: ciudad de encuentro. Arquivado dende o orixinal o 13 de marzo de 2016. Consultado o 30 de decembro de 2013.