Centro Cultural Internacional Oscar Niemeyer

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Coordenadas: 43°33′25″N 5°54′59″O / 43.556884, -5.916288

Centro Cultural Internacional Oscar Niemeyer
Centro Niemeyer
PaísEspaña
CidadeAvilés, Asturias
AdministradorFundación Centro Cultural Internacional Oscar Niemeyer Principado de Asturias
Inauguración2011
Na rede
http://www.centroniemeyer.es
Facebook: centroniemeyer Twitter: centroniemeyer Instagram: centroniemeyer Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

O Centro Cultural Internacional Oscar Niemeyer, coñecido como Centro Niemeyer, é un complexo cultural de importancia internacional, na cidade de Avilés

O centro servirá como motor para a revitalización económica e urbana dunha área degradada e, no proceso de transformación industrial, como é a boca da desembocadura de Avilés.

Praza aberta
Logotipo
Edificio Polivalente
Torre
Paseo da ría despois da súa reconversión
O Centro Niemeyer empezando a tomar forma na paisaxe de Avilés (2010)

Actualmente o centro é arrastrado para a paisaxe urbana da "Vila do Adiantado", sendo visible, debido á súa cor branca e tamaño, en diferentes locais e do aire.[1]

Oscar Niemeyer: Orixe e deseño[editar | editar a fonte]

O complexo leva o nome do arquitecto centenario brasileiro Oscar Niemeyer (creador da cidade de Brasilia e un dos mitos da arquitectura universal), recibiu o Premio Príncipe de Asturias das Artes en 1989, sendo a orixe da relación do arquitecto co Principado de Asturias. Anos máis tarde, Niemeyer deu un gran proxecto do Principado. O seu deseño fíxose un proxecto que ten como obxectivo ser un referente internacional na produción de contido cultural, unha zona asociada a excelencia dedicado á educación e cultura. Esta é a única obra de Oscar Niemeyer en España e, nas súas palabras, o máis importante [2] de todo o que fixo en Europa. Esta tamén foi a razón para o Centro Cultural Internacional recibiu o nome do seu creador.

Estrutura[editar | editar a fonte]

O Centro Niemeyer está composto por cinco partes e complementarias:[3]

  • Praza aberta, en que as actividades culturais e recreativas programadas de maneira continua e pretende integrar o centro da cidade.
  • Auditorio: para preto de 1000 espectadores (e Sala Club)
  • Cúpula: Diaphanous espazo de exposición de aproximadamente 4.000 m².
  • Torre de vixía sobre o río e a cidade (restaurante e cocktelería)
  • Edificio multiúsos que alberga un "Film Centre" (cine), salas de reunións e conferencias, tienda, oficinas e un Bar.

Rexeneración urbana: "o efecto Niemeyer"[editar | editar a fonte]

O Centro Cultural Niemeyer ten unha compoñente moi significativos no ambiente, desde que se tornou unha peza central dun ampla proceso de rexeneración urbana que permitirá a recuperación da beira marítima de Avilés, limpar o río e eliminar a zona portuaria de tráfico pesado para gañar espazo para deportes e lecer. Todo iso foi chamado de A Illa de innovación [4]

O primeiro edificio a ser construído foi destinado ao museo. Usan unha técnica pioneira edificios culturais en España para reforzar a súa estrutura en menos dunha hora. Outros edificios están en fase moi avanzada, é posíbel distinguir claramente o que será a estrutura final de todo.[5]

Fundación Centro Cultural Internacional Oscar Niemeyer[editar | editar a fonte]

Pero, mentres tanto, creou unha fundación que é responsable da programación de actividades co obxectivo de presenta-la na escena internacional, ata que se tornou unha rede de son e imaxe, crear unha marca.

O Centro tamén posúe un consello consultivo Internacional, que traballa co equipo de xestión na definición dos obxectivos e na preparación do contido. O consello consultivo se composto por personalidades da maior importancia internacional. Actualmente, este Consello está composto polo cineasta Woody Allen[6], o científico Stephen Hawking[7], o escritor Paulo Coelho [8] e creador de Internet e Vice President Google Vinton Cerf. A incorporación destas persoas destina-se a reflectir o nivel de excelencia que ha buscar todas as actividades programadas durante o Centro Niemeyer.[9]

Iniciou a colaboración coa London School of Economics e no teatro Old Vic, en Londres (agora dirixido polo actor Kevin Spacey), Fundación María Cristina Masaveu Peterson e CaixaForum (La Caixa).

O 17 de outubro de 2008 é coñecida a noticia de que o dramaturgo, poeta e escritor nixeriano Wole Soyinka, Premio Nobel de Literatura en 1986, tamén se engadiu ó centro de soporte.

Actividades do Centro Niemeyer[editar | editar a fonte]

Aínda que os edificios non estiveran aínda concluídas, o centro xa tivo unha axenda chea de actividades:

Galardóns[editar | editar a fonte]

  • Mejor Proyecto Nacional en Barcelona Meeting Point[14]
  • Mejor Proyecto Urbanístico nos premios ó Éxito Empresarial en Asturias[15]

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

O Centro Niemeyer

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Informe Semanal. RTVE.es
  2. Artigo en El Mundo, 5 de abril de 2007 (en castelán).
  3. Descrición do centro e relación con Woody Allen
  4. "Información sobre a Illa de Innovación, web del Ayuntamiento de Avilés". Arquivado dende o orixinal o 21 de xullo de 2012. Consultado o 31 de xaneiro de 2010. 
  5. Artigo no "El Comercio Digital" sobre a evolución do Centro
  6. "La Nueva España Digital". Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2012. Consultado o 31 de xaneiro de 2010. 
  7. "El Comercio Digital, Avilés". Arquivado dende o orixinal o 18 de outubro de 2019. Consultado o 31 de xaneiro de 2010. 
  8. 8,0 8,1 Blog de Paulo Coelho
  9. e-norte.org.
  10. Terra Novas
  11. "Reunión en Avilés de la Academia del Cine Europeo". Arquivado dende o orixinal o 13 de marzo de 2009. Consultado o 31 de xaneiro de 2010. 
  12. "Artigo no "El Comercio Digital" sobre a visita do Omar Sharif". Arquivado dende o orixinal o 18 de outubro de 2019. Consultado o 31 de xaneiro de 2010. 
  13. "Official Forum J.M. Serrat". Arquivado dende o orixinal o 20 de decembro de 2011. Consultado o 31 de xaneiro de 2010. 
  14. "RTPA noticias". Arquivado dende o orixinal o 04 de outubro de 2011. Consultado o 06 de xullo de 2011. 
  15. Artículo del periódico La Nueva España

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]