Celestino Cavedoni
![]() Retrato de Celestino Cavedoni por G. Muratori (Museo Cívico de Módena) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | Venanzio Celestino Cavedoni 17 de maio de 1795 Castelvetro di Modena, Módena, Italia. |
Morte | 26 de novembro de 1865 (71 anos) Módena, Italia. |
País de nacionalidade | ![]() |
Relixión | Católico (sacerdote). |
Educación | Universidade de Boloña. |
Actividade | |
Campo de traballo | Numismática, arqueoloxía, estudos bíblicos. |
Ocupación | antropólogo, sacerdote católico, numismático, arqueólogo, biblista ![]() |
Empregador | Universidade de Módena e Reggio Emilia. Biblioteca Estense. |
Membro de | Academia das Ciencias de Turín. Academia Etrusca de Cortone. Academia Real de Ciencias de Prusia. Instituto Arqueolóxico Alemán. |
Influencias | |
Familia | |
Pais | Giorgio Cavedoni ![]() ![]() |
Premios | |
Lexión de Honra. Premio Allier de Hauteroche (1851). | |
Descrito pola fonte | Biblioteca dixital BEIC Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Enciclopedia Católica ![]() |
![]() |
Celestino Cavedoni, nado en Castelvetro di Módena, Módena, o 17 de maio de 1795 e finado en Módena o 26 de novembro de 1865, foi un sacerdote católico, numismático, arqueólogo e epigrafista italiano.
Cavedoni foi bibliotecario e conservador do Museo Numismático de Módena. Lixeiramente posterior a Ennio Quirino Visconti e a Domenico Sestini, e contemporáneo de Bartolomeo Borghesi, foi un dos máis insignes arqueólogos e numismáticos italianos da primeira parte do século XIX.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos e formación
[editar | editar a fonte]Venanzio Celestino Cavedoni naceu en 1975 na localidade de Levizzano Rangone, no municipio modenés de Castelvetro di Módena. Foi un dos catro fillos de Cristina Franchini e de Giorgio Giuseppe Cavedoni,[1] un granxeiro e comerciante de peles de posición social acomodada.[2]
Comezou nunha escola pública da súa vila natal a súa formación en Gramática Latina, e de aí pasou a finais de 1809 ás escolas San Giovanni Battista, en Módena, onde estudou Retórica e Humanidades. Aos doce anos, en maio de 1807, decidiu tomar os hábitos en Levizzano, e o 30 de outubro de 1811 ingresou no seminario episcopal, onde cursou estudos de Filosofía e Teoloxía, e ordenouse sacerdote o 20 de decembro de 1817.[1][2]
Ao mesmo tempo, atraído tamén pola filoloxía clásica, aprendeu grego clásico e hebreo, e cursou estudos de Literatura Antiga e Arqueoloxía na Universidade de Boloña entre 1816 e 1820,[1] aínda que estes non o conduciron á consecución de ningún título. Durante os catro anos que estivo na universidade introduciuse tamén na numismática, da man de mestres como Filippo Schiassi e Giuseppe Mezzofanti,[2][3] e a través da lectura da obra Doctrina numorm veterum de Joseph H. Eckhel.[4]
Carreira como erudito
[editar | editar a fonte]Os profesores Schiassi e Mezzofanti recomendaron a Cavedoni para ser o conservador e o ilustrador da colección de moedas que o príncipe doara á biblioteca ducal, a Biblioteca Estense. Como resultado, o 14 de decembro de 1820 foi nomeado conservador axudante desta biblioteca e director do Museo Real, e en 1833 bibliotecario adxunto, con especial responsabilidade sobre a sección numismática e de antigüidades.[3][4] O 30 de setembro de 1847 foi ascendido ao cargo de prefecto da Biblioteca Estense e director do Real Gabinete de Medallas.[2][5]
Os seus coñecementos do idioma grego e da paleografía grega permitíronlle ler e publicar os manuscritos da Biblioteca Estense.[2]
En 1823 comezou coa súa primeira publicación numismática, e a partir de entón dedicouse por completo ao estudo das moedas antigas, o que deu lugar a varios centos de artigos e colaboracións nesta disciplina.[4] No propio 1823 comezou a súa correspondencia con Bartolomeo Borghesi, con quen colaborou ata a morte deste en 1860. [6]

Unha das súas obras máis senlleiras, Numismatica Biblica, ossia diclnarazione delle Monete antiche memorate nelle sante scriture (Módena, 1850),[7] xunto co seu Appendice de 1855,[8] fixérono merecedor do premio de numismática da Academia de Francia.[5]
En 1830, Cavedoni foi nomeado profesor de Sagrada Escritura e lingua hebrea na Universidade de Módena, e en 1848 foi decano interino da Facultade de Teoloxía desa universidade.[2]
Así mesmo, cando o Goberno francés convocou un grupo de eruditos para ordenar a obra completa de Bartolomeo Borghesi en 1860 de cara á súa publicación, a expensas de Napoleón III, Cavedoni foi un dos poucos eruditos estranxeiros en formar parte desa comisión.[9]
Cavedoni finou en Módena o 26 de novembro de 1865, aos 71 anos.[3] Xunto co seu testamento, deixara encadernada o 5 de decembro de 1848 a súa correspondencia literaria e arqueolóxica, así como unha listaxe dos seus estudos sobre antigüidades e un exemplar da Doctrina numorum de Eckhel.[9]
Honras e entidades eruditas
[editar | editar a fonte]Entidades das que formou parte
[editar | editar a fonte]Ao longo da súa traxectoria como erudito, Cavedoni foi membro dun bo número de entidades académicas e sociedades eruditas, entre as que cómpre salientar as seguintes (engádese o ano de ingreso):[2][10]
- 1821. Real Academia das Ciencias, as Letras e as Artes de Módena.
- 1834. Academia de Turín (membro de número en 1862).[11]
- 1835. Pontificia Academia Romana de Arqueoloxía.
- 1837. Sociedade Española de Numismática.
- 1842. Instituto de Francia.
- 1844. Real Academia Española de Arqueoloxía e Xeografía.
- 1845. Academia Real das Ciencias de Berlín.
- 1845. Real Academia das Ciencias, as Letras e as Artes de Padua.
- 1846. Sociedade Literaria de Lión.
- 1849. Simpemenia Rubiconia dei Filopatridi di Savignano'.
- 1851. Ateneo das Ciencias, as Letras e as Artes de Bassano.
- 1851. Academia Pontaniana de Nápoles.
- 1853. Academia Spoletina.
- 1854. Real Academia das Ciencias de Gotinga.
- 1855. Academia Etrusca de Cortona.
- 1858. Academia dos Quirites de Roma.
- 1860. Deputación de Historia Patria (presidente).
- 1861. Real Instituto Lombardo das Ciencias, as Artes e as Letras.
Honras e recoñecementos
[editar | editar a fonte]Estas son algunhas das honras recibidas por Cavedoni ao longo da súa traxectoria:[3][10]
- 1842. Medalla de Ouro de Austria.
- 1851: Premio Louis Allier, da Académie des Inscriptions et Belles Lettres.
- 1852. Membro da Nobreza de Módena.
- 1856. Cabaleiro da Real Orde da Aguia Estense.
- 1857. Camareiro Secreto da Súa Santidade.
- 1860. Cabaleiro da Orde Civil de Savoia.
- 1861. Cabaleiro da Lexión de Honra.
- 1862. Oficial da Orde dos Santos Mauricio e Lázaro.
Publicacións
[editar | editar a fonte]Esta é unha escolma da abundante obra publicada por Celestino Cavedoni ao longo da súa traxectoria:[12][13][14][15]
- (1828). Dichiarazione degli antichi Marmi Modenesi. G. Vicenzi, Módena.
- (1829). Saggio di osservazioni sulle medaglie di famiglie romane. Soliani, Módena.
- (1835). Biografia del cavaliere Ab. Giambatista Zannoni. Reale Tipografía, Módena.
- (1838). Spicilegio numismatico, o sia Osservazioni sopra le monete antiche. Reale Tipografía, Módena.
- (1839). Atti dei tre santi martiri Taraco, Probo e Andronico. Soliani, Módena.
- (1841). Congetture sopra alcuni specchi etruschi. R. D. Camera, Módena.
- (1842). Indicazione dei principali monumenti antichi del Reale Museo Estense del Catajo. Soliani, Módena..
- (1842). Osservazioni sopra un sepolcreto etrusco scoperto nella collina modenese. Soliani, Módena.
- (1843). Osservazioni sopra le monete antiche della Cirenaica. Soliani, Módena.
- (1844). Ricerche storiche intorno ai Trovatori Provenzali. Soliani, Módena.
- (1846). Dell'origine ed incrementi dell'odierno R. Museo Estense delle Medaglie. Soliani, Módena.
- (1846). Cenni critico-archeologici intorno al monumento romano d'Igel. Soliani, Módena.
- (1846). Di alcune monete antiche degli ultimi re della Tracia. Soliani, Módena.
- (1847). Dichiarazione di tre antiche stauroteche. Soliani, Módena.
- (1848). Annotazioni al Corpus inscriptionum graecarum. Soliani, Módena.
- (1848). L'era de' martiri o sia di Diocleziano. Soliani, Módena.
- (1850). Numismatica biblica o sia dichiarazione delle monete antiche memorate nelle Sante Scritture. Soliani, Módena.
- (1855). Appendice alla numismatica biblica. Soliani, Módena.
- (1859). Ragguaglio critico di alquante incrizioni cristiane scoperte nell'Algeria. Soliani, Módena.
- (1861). La canzone di Francesco Petrarca in lode della beatissima Virgine Maria.
- (1862). Souvenirs de l'ancienne église d'Afrique. Ruffet, París.
- (1863). Saggio critico intorno alla critica ipercritica di Ernesto Renan [...] nela sua Vie de Jésus. Im. Concezione, Módena.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Luppi, C. (1891). Páxina 507.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Parente, F. (1979).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Cesano, S, L. (1931).
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Luppi, C. (1891). Páxina 508.
- ↑ 5,0 5,1 Luppi, C. (1891). Páxina 510.
- ↑ Luppi, C. (1891). Páxina 509.
- ↑ Véxase "(1850)" en "Publicacións".
- ↑ Véxase "(1855)" en "Publicacións".
- ↑ 9,0 9,1 Luppi, C. (1891). Páxina 513.
- ↑ 10,0 10,1 Bortolotti, P.; Masinelli, A. et al. (1866). Páxina 38.
- ↑ "Celestino Cavedoni". Accademia delle Scienze di Torino (Accademiadellescienze.it).
- ↑ "Lista bibliografica per ordine de date degli scritti numismatici o più importanti di Monsignor Celestino Cavedoni". Luppi, C. (1891). Páxinas 514-524.
- ↑ "Ouvrages et articles sul la numismatique publiés par Celestino Cavedoni". En Witte, J. de (1867). Páxinas 15-92.
- ↑ Bortolotti, P. "Elenco delle opere e de'minori scritti editi di Monsignor Celestino Cavedoni". En Bortolotti, P.; Masinelli, A. et al. (1866). Páxinas 52-187.
- ↑ "Catalogo delle opere a stampa di monsignor Celestino Cavedoni". En Cappelli, A. (1966). Páxinas 11-16.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Celestino Cavedoni ![]() |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Bertaux, E. (1886). "Cavedoni (l'abbé Celestino)". En La Grande Encyclopédie, inventaire raisoné des sciences, des lettres et des arts. Tomo 9. Lamirault, París.
- Bortolotti, P.; Masinelli, A. et al. (1866). Notizie intorno alla vita ed alle opere di Monsignor Celestino Cavedoni Con appendice di suoi lettere ed altre cose inedite. Imm. Concezione, Módena.
- Cappelli, A. (1966). Necrologia di Mons. Celestino Cavedoni. 2ª ed. C. Vicenzi, Módena.
- Cesano, S, L. (1931). "Cavedoni, Celestino". En Enciclopedia Italiana. Istituto della Enciclopedia Italiana.
- Cohen, H. (1865). "Modène. Celestino Cavedoni, mort le 29 novembre 1865". Annuaire de la Société française de numismatique et archéologie. Ano I. París, 1866. Páxinas 363-364.
- Luppi, C. (1891). "Vite di illustri Numismatici Italiani: Celestino Cavedoni". En Rivista italiana di numismatica. Páxinas 507-524.
- M'Clintock, J.; Strong, J. (1885). "Cavedoni, Celestino". En Cyclopaedia of biblical. theological and ecclesiastical literature. Supl. Vol. I. Harper & Bro., Nova York.Páxina 856.
- Parente, F. (1979). "Cavedoni, Venanzio Celestino". En Dizionario Bibliografico degli italiani. Vol. 23.
- Weber, N. A. (1913). "Celestino Cavedoni". En Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Nova York.
- Witte, J. de (1867). Notice sur Celestino Cavedoni. E. Thunot. París.