Causses e Cévennes

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
As Causses e as Cévennes, Paisaxe cultural agropastoral mediterránea
Florac e o Parque Nacional das Cévennes vistos desde Causse Méjean
Causses e Cévennes en Francia
Causses e Cévennes
Causses e Cévennes
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País Francia
TipoCultural
CriteriosIII, V
Inscrición2011 (35º Sesión)
Rexión da UNESCOEuropa e América do Norte
Identificador1153rev

Os Causses e as Cévennes, paisaxe cultural agropastoral mediterránea (francés: Les Causses et Les Cévennes, paysage culturel de l'agro-pastoralisme méditerranéen) é un Sitio do Patrimonio da Humanidade da UNESCO[1] situado na parte sur do centro de Francia con máis de tres milenios de historia agro-pastoral.

Situada no Macizo Central, a rexión é montañosa con numerosos vales estreitos, o que fai que as condicións sexan pouco adecuadas para as cidades anfitrioas, pero ben adaptadas para o pastoreo.[2] En consecuencia, a paisaxe de Causses e Cévennes evolucionou co paso do tempo para reflectir todos os tipos de sistemas agropastorais mediterráneos, incluíndo silvopastos, transhumancia e pastoreo sedentario.[2] De feito, Mont Lozère é un dos últimos lugares onde aínda se practica a transhumancia estival ao xeito tradicional.[2]

Historia[editar | editar a fonte]

As Causses e as Cévennes conservan numerosos testemuños desta evolución do pastoreo ao longo de 3000 anos. Durante a Idade de Bronce, grandes seccións das áreas boscosas foron desbrozadas para permitir pastos de ovellas e gando vacún.[3] Entre os séculos XII e XIV as ordes monásticas tomaron o control da zona, instalando mellores sistemas de rego e un sistema de estradas.[3] A fundación destas ordes relixiosas e o desenvolvemento das cidades próximas nas chairas circundantes ao longo da Idade Media reforzou o sistemas agro-pastorais, aínda hoxe presentes na zona.[3][2] Entre os séculos XVI e XVIII, as Cevenes son coñecidas polos seus castiñeiros, ovellas e produción de seda, o que provocou un auxe de poboación e a construción de grandes casas de labranza. Porén, unha combinación da enfermidade do verme da seda e a primeira guerra mundial iniciou unha emigración da rexión cara ás cidades máis grandes.[3]

Descrición do sitio[editar | editar a fonte]

O patrimonio da humanidade engloba moitas das estruturas vitais para a continuidade do pastoreo na zona. Os sistemas de irrigación, desenvolvidos e controlados primeiro polas abadías Orde de San Bieito1beneditinas no inicio da Idade Media, desvían as escorrentías das montañas máis altas a un sistema de condutos e canles subterráneos que despois regan as terrazas de pedra en cada granxa.[3]. Este método de irrigación aínda está en uso hoxe en día. Ademais, os avances agrícolas realizados polos Cabaleiros Templarios na zona durante a Idade Media aínda están operativos na actualidade, incluíndo alxibes, estanques e hórreos.[3] O sistema viario desenvolvido no século XII para a condución de ovellas e gando aínda é utilizado polos agricultores.[2] En total, hai 300 quilómetros de camiños medievais no lugar.

Na paisaxe relativamente aberta dos Causses, utilízanse edificios baixos de pedra para albergar as ovellas durante o inverno, chamados les Jasses, e hai moitas casas de labranza grandes de pedra calcaria. Pola contra, as estruturas das Cévennes adoitan facerse con xisto ou granito, con tellados de palla.[3] Os castiñeiros e as construcións para o cultivo de vermes de seda que datan dos séculos XVI-XVIII tamén están protexidas polo sitio.

Historia da inscrición e criterios[editar | editar a fonte]

O sitio engadiuse orixinalmente á Lista provisional de Francia en 2002 e o Comité considerou a súa inscrición na súa 30ª sesión en Vilnius, Lituania baixo os criterios (V) e (VI).[4] ICOMOS recomendou aprazar a inscrición. Francia marcou o Criterio (v) para o sitio como o "último bastión do sistema agropastoral en Europa Occidental"[5] mentres que o ICOMOS considerou que non era así. O criterio (VI) foi enmarcado como o sitio "mantén viva a memoria de episodios relacionados coa difusión do protestantismo francés, as loitas coa Igrexa Católica e o desenvolvemento de ideas de liberdade".[5] O ICOMOS considerou que este elemento non era de significado universal, senón de importancia nacional, xa que os sitios noutros lugares de Europa tamén testemuñan a persecución dos protestantes e o impacto da mesma na historia nacional. En 2009, o ICOMOS tamén solicitou que Francia xustificase o límite do sitio e proporcionase unha base para xestionar e manter as tradicións agropastoriles do lugar.[6] Cando Francia volveu presentar o seu expediente de candidatura, puxo o foco no aspecto histórico do pastoreo e o seu impacto no desenvolvemento cultural do sitio, mentres que se eliminou a referencia ao testamento do sitio aos acontecementos históricos, Criterio (VI).[7] O sitio inscribiuse con éxito na Lista do Patrimonio Mundial en 2011.

O sitio inscribiuse na lista en 2011 polo Comité do Patrimonio da Humanidade na súa 35a sesión en París, Francia. O sitio inscribiuse en base ao Criterio (III), "dando un testemuño único dunha tradición cultural",[8] xa que é un exemplo destacado do agropastoralismo mediterráneo, e o Criterio (V), "un exemplo destacado da interacción humana co ambiente",[8] xa que a paisaxe demostra a forma en que o sistema se desenvolveu ao longo de milenios.[2]

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. "Causses Cévennes, candidate for inclusion in the World Heritage List". Loire Valley World Heritage. 5 de xuño de 2009. Consultado o 11 de outubro de 2013. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "The Causses and the Cévennes, Mediterranean agro-pastoral Cultural Landscape". UNESCO World Heritage Centre. World Heritage Convention. Consultado o 27 de novembro de 2021. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Causses and Cévennes (France): No 1153rev (Informe). ICOMOS. 10 de marzo de 2011. Consultado o 27 de novembro de 2021. 
  4. "Evaluation of Cultural Properties WHC-06/30.COM/INF.8B.1" (PDF). World Heritage Convention. 
  5. 5,0 5,1 Evaluation of Cultural Properties WHC-06/30.COM/INF.8B.1, pg. 100.
  6. "Report on Decisions 33COM 8B.3, Decision: 33 COM 8B.32" (PDF). World Heritage Convention. 
  7. "'Les Causses et les Cévennes paysage Culturel de l’agro-pastoralisme méditerranéen: Candidature à l’inscription sur la liste du patrimoine mondial de l'UNESCO'" (PDF). World Heritage Convention. 
  8. 8,0 8,1 "The Criteria for Selection". World Heritage Convention. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]