Catábase
A catábase ou katabasis (do grego κατὰ, 'abaixo' βαίνω 'avance') é un descenso dalgún tipo, como baixar unha aba, o sol ao solpor unha retirada nunha campaña militar, unha expedición aos infernos ou unha viaxe desde o interior cara á costa. Existe unha gran cantidade de significados e interpretacións para este termo en poesía, retórica e na psicoloxía moderna.
Como imaxe retórica refire un descenso aos propios horrores a fin de enfrontalos, velos, volvelos conscientes e logo ascender purificado polo horror e a conmiseración.
A fin de representalo en literatura, usáronse lugares como o inframundo, o inferno, etc., mais noutros casos pódese usar un pozo de auga, ingreso a unha cova, caverna, agocho, ou mesmo mergullarse nunha pía. Estas imaxes, a miúdo utilizadas polo cinema, refiren ao mesmo tempo un illamento coa soidade como ferramenta de reflexión, así como a un regreso á placenta.
Arte[editar | editar a fonte]
Tanto na poesía como na retórica, o termo katabasis refírese a un "descenso gradual" da énfase sobre un tema nunha sentenza ou nun parágrafo, mentres que anabase refírese a un ascenso gradual na devandita énfase.
Psicoloxía moderna[editar | editar a fonte]
Na psicoloxía moderna, o termo de catábase tamén se utiliza ás veces para describir a depresión que experimentan algúns mozos.[1] O autor Robert Bly propón no seu libro "Iron John: A Book About Men" varias razóns para o "fenómeno da catábase ", entre eles a falta dos ritos de iniciación en Occidente e a falta dunha forte figura paterna e de modelos a seguir.
Viaxe ao inframundo[editar | editar a fonte]
A catábase é a convención épica da viaxe do heroe ao inframundo.[2] Na mitoloxía grega, por exemplo, Orfeo entra ao inframundo para traer a Eurídice de volta ao mundo dos vivos.
A maioría das catábases terán lugar nun inframundo sobrenatural, como o Hades ou o Inferno, como na Nekyia, no libro 11 da Odisea, que describe o descenso de Odiseo ao inframundo. Con todo, a catábase tamén pode referirse a unha viaxe a través doutras áreas distópicas, como os encontros de Odiseo na súa viaxe de regreso de 10 anos de Troia a Ítaca. Pilar Serrano permite que o termo catábase englobe tamén estancias breves ou crónicas no inframundo, incluíndo os casos de Lázaro e Cástor e Pólux.[2] Neste caso, con todo, a catábase debe ir seguida dunha anábase ou resurrección para que poida ser considerada unha verdadeira catábase no lugar dunha simple morte.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Artigos de Jung de 1932 sobre Picasso.(en inglés)
- ↑ 2,0 2,1 Pilar González Serrano, "Catábasis y resurrección". Espacio, Tiempo y Forma, Serie II: Historia Antigua. Volume 12, pp. 129–179. Madrid, 1999.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía adicional[editar | editar a fonte]
- Rachel Falconer, Hell in Contemporary Literature: Western Descent Narratives since 1945, EUP, 2005. Exemplos modernos de catábase ou descenso ao inferno.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
