Castelo de Montsegur

Castelo de Montsegur
monumento histórico clasificado e monumento histórico clasificado
Coordenadas	42°52′32″N 1°49′57″L
Estilo arquitectónico
[ editar datos en Wikidata ]

O castelo de Montsegur (Montségur en francés, Montsegur en occitano) é unha fortificación medieval situada na comuna francesa de Montsegur, no departamento francés de Ariège en Languedoc (Occitania), ao suroeste de Carcasona, na cimeira da montaña do Pog, de 1207 metros de altura.

Os restos do castelo de Montsegur foron levantados no século XIII por Guy de Lévis, tras a derrota dos cátaros. A existencia dun castrum, ou aldea fortificada, está documentado antes da construción do castelo actual. Este núcleo habitado naceu polas solicitudes dos cátaros fieis a Raimon de Perella, señor do lugar, para ter abeiro se a persecución católica dos chamados boshomes e crentes o fixese necesario. Montsegur, efectivamente, serviu como un refuxio para os perseguidos, ata que, en maio de 1243, o exército croata do papa e a monarquía francesa tomaron a montaña e extinguiron, pola brava, o último núcleo de resistencia da fe cátara. Os seus inimigos chamábano a Sinagoga de Satanás ou o Vaticano da Herexía. 

A propósito do Castelo se crearon numerosos mitos e lendas, o máis famoso dos cales é asociado co tesouro escondido misterioso que contiña o Santo Graal (Sang Reial), que fora escondido polos últimos cátaros. O castelo é hoxe o centro de numerosos amantes do esoterismo. 

Arquitectura

O actual castelo, construído probablemente a finais do século XIII e inicio do século XIV sobre as ruínas dun antigo asentamento cátaro, é visible desde lonxe. Especialmente impresionante é a vista do val do río Lasset. A cidadela domina todo o val e é de difícil acceso, o que dificultou a súa defensa; só se pode acceder por unha estrada áspera, estreita e sinuosa. A torre da homenaxe aínda presenta a súa cisterna e a súa sala baixa, así como un arco usado como último instrumento de defensa da torre en caso de atacaren inimigos o castelo. Actualmente non existe ningunha comunicación entre o castelo e a torre da homenaxe. No momento do solsticio de verán, catro arcos deixan pasar os primeiros raios do sol, atravesando dun lado a outro a torre da homenaxe.

Montsegur e o catarismo

Interior do castelo.

A montaña do Pog probablemente estivo habitada desde moito antes da chegada dos cátaros, xa que está atravesada de grutas e sepulturas que o testemuñan. A construción do castelo iniciouse no 1204 por Raimon de Perella, señor do lugar.

Tras a derrota de Muret en 1213, o bispo cátaro de Tolosa, Guilhabert de Castres, refuxióuse no castelo. O 1241, a petición do rei de Francia, Lois IX, o conde Ramón VII de Tolosa emprende o asedio do castelo que, probablemente sen combate, finaliza en fracaso.

Sendo propiedade da irmá do conde de Foix Raimundo Roxerio I, Esclaramunda, refuxiáronse algúns cátaros que participaron no ano 1242 na matanza dos inquisidores de Avignonet, encabezados por Pierre-Roger de Mirepoix.

En maio de 1243, o senescal de Carcasona, Hugues des Arcis, emprendeu o definitivo asedio do castelo. Tras dez meses, e como consecuencia da traizón de montañeses da rexión, Raimon de Perelha e Pierre Roger de Mirepoix empezaron a negociación que levaría á rendición do lugar. Os vencedores deron quince días de prazo aos vencidos para abandonaren o castelo, podendo optar entre a abxuración da súa fe ou a fogueira.

Finalmente, unha pira xigantesca consumiría os corpos de 210 mártires. Hoxe o lugar é lembrado cun ronsel ao estilo medieval no Camps des cremats que lembra aos inmolados co epitafio:

Als catars, als Martirs del Pur Amor Cristian

1960

Castelo de Montsegur vista desde o oeste.

A lenda asegura que os quince días de tregua permitiron pór a recado o famoso tesouro dos cátaros, así como finalizar a formación espiritual das persoas reunidas dentro das paredes do castelo. As persoas nobres, os soldados e os mercenarios da gornición foron liberados e requiridos pola Inquisición, conforme aos acordos feitos no momento da capitulación.

O castelo pasou a ser propiedade de Guy de Lévis, antigo compañeiro de Simón IV de Montfort, quen edificou unha nova cidadela da que proveñen os restos actuais.