Saltar ao contido

Castelo de Kuressaare

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Castelo de Kuressaare
Tipocastelo Editar o valor en Wikidata
Persoas e organizacións
Encargado porBispado de Ösel-Wiek Editar o valor en Wikidata
Acontecementos
década de 1380 construción Editar o valor en Wikidata
Localización
Mapa
 58°14′49″N 22°28′45″L / 58.24689, 22.47929
PaísEstonia
CondadosCondado de Saare
Concello ruralConcello de Saaremaa Editar o valor en Wikidata
LocalizaciónKuressaare Editar o valor en Wikidata
Patrimonio cultural
Candidato a Patrimonio da Humanidade
Data18 de abril de 2002
Identificador1716

Monumento arquitectónico
Data23 de febreiro de 1999
[ Wikidata ] [ C:Commons ]

O castelo de Kuressaare (en estoniano: Kuressaare linnus; en alemán: Schloss Arensburg), tamén coñecido como castelo episcopal de Kuressaare (en estoniano: Kuressaare piiskopilinnus), é un castelo que se atopa na vila estoniana de Kuressaare, na illa de Saaremaa.

Historia

[editar | editar a fonte]

O rexistro escrito máis antigo que menciona o castelo de Kuressaare data da década de 1380, cando a Orde Teutónica comezou a súa construción para os bispos de Ösel-Wieck.[1] Algunhas fontes afirman que o primeiro castelo foi construído con madeira.[2][3] Como os habitantes de Saaremaa se opuxeron con firmeza aos esforzos estranxeiros para cristianizalos, o castelo foi construído sen dúbida como parte dun esforzo máis amplo dos cruzados para conseguir o control da illa. Desde o principio, foi un bastión do bispo de Saare-Lääne (en alemán: Ösel-Wiek) e permaneceu como un dos castelos máis importantes do bispado ata a súa disolución durante a Guerra de Livonia.[4]

Plano do castelo e murallas de Kuressaare en 1710.

En 1559, Dinamarca-Noruega tomaron o control de Saaremaa e do castelo de Kuressaare. Durante este tempo, as fortificacións foron modernizadas. Tras a Paz de Brömsebro, que puxo fin á guerra de 1643-1645 entre Suecia e Dinamarca-Noruega, Saaremaa pasou a mans suecas. Os suecos continuaron coa modernización da fortaleza ata 1706. Despois da Gran Guerra do Norte, Saaremaa e o castelo de Kuressaare pasaron a formar parte do Imperio Ruso.[4]

A medida que as fronteiras do Imperio Ruso avanzaban gradualmente máis ao oeste, Kuressaare perdeu o seu valor estratéxico. Especialmente despois da guerra finlandesa e da Terceira Partición de Polonia, o foco militar marchou de Estonia. En 1836, tras a construción da fortaleza de Bomarsund en Åland, a gornición rusa de Kuressaare retirouse.[4] O feito de que o castelo de Kuressaare non fose empregado polos exércitos que loitaron na Guerra de Crimea tamén é indicativo da súa importancia estratéxica perdida.[5] No século XIX, o castelo foi usado como asilo de pobres.[4]

Entre 1904 e 1912 o castelo foi restaurado polos arquitectos Karl Rudolf Hermann Seuberlich e Wilhelm Neumann.[4]

En 1941, foi usado como bastión polas forzas soviéticas de ocupación, que executaron a 90 civís no patio do castelo. A subseguinte invasión e ocupación nazi provocou a morte de máis de 300 persoas nos terreos do castelo.[6][7][8][9][10]

Foi sometido a unha segunda restauración en 1968, esta vez dirixida polo arquitecto Kalvi Aluve.[11] Hoxe o castelo alberga o Museo Saaremaa.[4]

Arquitectura

[editar | editar a fonte]
O bastión do norte

O castelo de Kuressaare está considerado como unha das fortificacións medievais mellor conservadas de Estonia.[1]

O castelo é de estilo gótico tardío e caracterízase por unha sinxeleza de formas. O edificio central, chamado convento, é un edificio cadrado arredor dun patio central. A chamada torre de defensa, na esquina norte, alcanza os 37 metros de altura. Na década de 1980 restaurouse unha galería de defensa con ameas que percorren a parte superior do edificio. A reixa e as defensas da porta tamén son reconstrucións. No seu interior, o castelo divídese nunha adega que se utilizaba para almacenamento e dotada dun sofisticado sistema de calefacción hipocausto, e a planta principal, que albergaba as estancias máis importantes do castelo. Un claustro rodea o patio e comunica todas as estancias principais. Entre estes destacan o refectorio, o dormitorio, a capela e a vivenda do bispo. Neste último, móstranse once epitafios barrocos esculpidos de nobres de Saaremaa.[4][12]

A finais do século XIV e principios do XV construíuse arredor do castelo unha muralla de 625 metros de lonxitude. Debido ás melloras realizadas nas armas de fogo, entre os séculos XVI e XVII engadíronse elementos defensivos adicionais. Erik Dahlbergh deseñou a fortaleza tipo Vauban con bastións e revelíns que aínda están en gran parte intactos. Cando a gornición rusa abandonou a fortaleza en 1711 despois da Gran Guerra do Norte, deliberadamente explotaron gran parte das fortificacións e o castelo, pero máis tarde restauraron parte del.[4] En 1861, a conversión dos bastións nun parque comezou baixo a supervisión do arquitecto de Riga H. Göggingen.[13]

  • Ponte ao castelo.
    Ponte ao castelo.
  • Porta principal.
    Porta principal.
  • Corte interior.
    Corte interior.
  • Atalaia.
    Atalaia.
  • Vista xeral.
    Vista xeral.

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Viirand, Tiiu (2004). Estonia. Cultural Tourism. Kunst Publishers. pp. 176–178. ISBN 9949-407-18-4. 
  2. ↑ O'Connor, Kevin (2006). Culture And Customs of the Baltic States. Greenwood Publishing Group. p. 207. ISBN 978-0-313-33125-1. Consultado o 4 de xuño de 2012. 
  3. ↑ Jarvis, Howard; Ochser, Tim (2 de maio de 2011). DK Eyewitness Travel Guide: Estonia, Latvia & Lithuania. Dorling Kindersley. p. 32. ISBN 978-1-4053-6063-0. Consultado o 4 de xuño de 2012. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 "History of the castle and fortress". Arquivado dende o orixinal o 29 de agosto de 2020. Consultado o 26 de decembro de 2012. 
  5. ↑ Taylor, Neil (2010). Estonia. Bradt Travel Guides Ltd. (6 ed.). pp. 254. ISBN 978-1-84162-320-7. 
  6. ↑ Dragicevich, Peter; Ragozin, Leonid (2016). Lonely Planet Estonia, Latvia & Lithuania. Lonely Planet Global Limited. ISBN 9781760341442. Consultado o 26 de xuño de 2020. 
  7. ↑ "1941 EXECUTIONS IN KURESSAARE CASTLE" (PDF). Singing Revolution. Saarte Hääl Newspaper (“Voice of the Islands”). 13 de setembro de 1988. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 29 de agosto de 2020. Consultado o 26 de xuño de 2020. 
  8. ↑ "Saaremaa Museum, Kuressaare". The Baltic Initiative And Network. Consultado o 26 de xuño de 2020. 
  9. ↑ "Kuressaare Castle". Spotting History. Arquivado dende o orixinal o 10 de xuño de 2016. Consultado o 26 de xuño de 2020. 
  10. ↑ "Kuressaare Episcopal Castle". Lonely Planet. 
  11. ↑ Lang, V.; Laneman, Margot (2006). Archaeological research in Estonia, 1865-2005. Tartu University Press. p. 185. Consultado o 4 de xuño de 2012. 
  12. ↑ Tvauri, Andres (outono de 2009). "Late medieval hypocausts with heat storage in Estonia". Institute of History and Archaeology of the University of Tartu (Baltic Journal of Art History). p. 52. 
  13. ↑ "Kuressaare Castle Park". 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Castelo_de_Kuressaare&oldid=7081036»