Carlos de Calabria

Carlos de Calabria
Nacemento	28 de maio de 1298
Lugar de nacemento	Nápoles
Falecemento	9 de novembro de 1328
Lugar de falecemento	Nápoles
Soterrado	Basílica de Santa Clara
Ocupación	aristócrata
Pai	Roberto I de Nápoles
Nai	Violante de Aragão e Sicília
Cónxuxe	Catarina de Áustria, Duquesa da Calábria e María de Valois
Fillos	Xoana I de Nápoles, María de Calabria e Charles Martel
Irmáns	Robert de Naples
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Escudo de Carlos de Calabria

Carlos de Calabria, nado en Nápoles en 1298 e finado na mesma cidade en 1328, foi príncipe de Nápoles e duque de Calabria.

Traxectoria

Orixes familiares

Fillo de Roberto I de Nápoles e da súa primeira esposa Violante de Aragón, era neto por liña paterna de Carlos II de Nápoles e María de Hungría, e por liña materna do conde-rei Pedro III de Aragón e Constanza de Sicilia.

Ao nacer foi nomeado duque de Calabria e príncipe de Florencia, títulos que o recoñecían como herdeiro do seu pai.

Matrimonios e descendentes

En 1316 casou con Catarina de Habsburgo, filla do rei Alberte I de Austria. Desta unión naceu:

• A infanta María de Nápoles (1322 - 1328).

O 11 de xaneiro de 1324 casou, nun segundo matrimonio, con María de Valois, filla de Carlos I de Valois e irmá do rei Filipe VI de Francia e naceron:

• A infanta Xoana I de Nápoles (1326 - 1382), raíña de Nápoles.
• o infante Carlos Martiño de Nápoles (1327)
• a infanta María de Nápoles (1328 - 1366), casada en 1343 co seu curmán Carlos Durazzo e en 1355 con Filipe II de Tarento, Emperador titular de Constantinopla.

A súa morte prematura o 10 de novembro de 1328 significou que os seus dereitos dinásticos fosen transferidos automaticamente á súa única filla sobrevivente, Xoana I de Nápoles.