Carlos O'Donnell y Álvarez de Abreu
| Carlos O'Donnell y Álvarez de Abreu | |
|---|---|
.jpg) | |
| Nacemento | 1 de xuño de 1834 |
| Lugar de nacemento | Valencia |
| Falecemento | 9 de febreiro de 1903 |
| Lugar de falecemento | Madrid |
| Nacionalidade | Imperio Español e España |
| Ocupación | diplomático e político |
| Pai | Carlos O'Donnell |
| Nai | Maria Alreu |
| Cónxuxe | Maria Vargas |
| Fillos | Juan O'Donnell y Vargas, Maria de Mercedes O'Donnell, Maria del Mar O'Donnell, Maria Victoria O'Donnell, Maria Luisa O'Donnell, Carlos Luis O'Donnell e Leopoldo O'Donnell |
| Premios | Collar of the Order of Charles III |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Carlos Manuel O'Donnell Álvarez y Abreu, nado en Valencia o 1 de xuño de 1834 e finado en Madrid o 9 de febreiro de 1903, foi un militar e político español, ministro de Estado durante o reinado de Afonso XII e durante a rexencia de María Cristina de Habsburgo-Lorena.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Tras loitar en Filipinas en 1854, actuou como axudante de campo do seu tío, Leopoldo O'Donnell, na Guerra de África onde resultou ferido e obtivo a Cruz de San Fernando de primeira clase.
Foi membro da Unión Liberal coa que participou nas eleccións, 1863, 1864 e 1865 obtendo acta de deputado pola circunscrición de Valladolid.
En 1867, trala morte do seu tío, herdou os títulos de duque de Tetuán e conde de Lucena e apoiou activamente a Revolución de 1868 trala cal foi novamente elixido deputado nas eleccións de 1869 e 1872 de novo por Valladolid. O novo rei Amadeu I de Savoia nomeouno por poucos meses, pois renunciou a ambos postos de Mordomo e Cabaleiro maior.
En 1876, xa como militante do Partido Conservador, é elixido senador por Castelló de la Plana sendo nomeado senador vitalicio en 1881
Foi ministro de Estado ata en catro ocasiones: Entre o 16 de maio e o 9 de decembro de 1879 ocuparía por primeira vez dita carteira ministerial nun goberno Martínez Campos. Posteriormente, entre o 5 de xullo de 1890 e o 11 de decembro de 1892 volverá desempeñar devandito ministerio en dous gabinetes presididos por Antonio Cánovas. Baixo a presidencia de Cánovas volverá ocupar a carteira de Estado entre o 23 de marzo de 1895 e o 19 de xaneiro de 1896 e finalmente, entre o 5 de marzo de 1896 e o 4 de outubro de 1897 volverá desempeñala nun primeiro momento baixo a presidencia de Cánovas, e tralo asasinato de leste, con Marcelo Azcárraga como presidente do goberno.
Ademais dos títulos nobiliarios herdados do seu tío, foi nomeado marqués de Altamira e desempeñou as funcións de embaixador en Bruxelas, Viena e Lisboa.
