Carlos Durán

Carlos Durán
Nome orixinal	Carlos Durán Rodríguez
Biografía
Nacemento	5 de xaneiro de 1943 ; Madrid, España
Morte	8 de setembro de 2023 (80 anos); Hospital do Meixoeiro, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela ; Universidade Complutense de Madrid
Actividade
Ocupación	escritor , xornalista
Lingua	Lingua castelá
Obra
	Obras destacables (1973) A teima ;

Carlos Durán Rodríguez, coñecido como Carlos Durão, nado en Madrid o 5 de xaneiro de 1943 e finado en Vigo o 8 de setembro de 2023,^[1] foi un escritor e xornalista galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nado nunha familia galega con tradición emigrante, viviu nos seus primeiros anos en diversas localidades galegas. Estudou bacharelato en Vigo e estudos universitarios en Santiago de Compostela e na Universidade Central de Madrid, onde se licenciou en Filosofía e Letras, ramo de xermánicas en 1968. Residente en Londres, foi un dos fundadores (1970) do Grupo de Traballo Galego de Londres que elaborou un Plan Pedagóxico Galego publicado en Grial en 1971. Foi profesor de castelán e francés na St. Giles School of Languages da cidade londiniense e redactor radiofónico para o Servizo Exterior da BBC, e tradutor técnico en organismos da ONU.

Foi membro do Comité de Cultura do Centro Galego de Londres, e colaborador de publicacións como Grial, Teima, A Nosa Terra, Agália, O Ensino, Nós, Cadernos do Povo e Hífen. Membro das Irmandades da Fala de Galiza e Portugal, Associação de Amizade Galiza-Portugal, Associaçom Galega da Língua, Asociación de Escritores en Lingua Galega e académico da Academia Galega da Língua Portuguesa.

Coordinador da Comissão de Lexicologia e Lexicografia da Academia Galega da Língua Portuguesa, foi o propio coordinador da elaboración do Vocabulário Ortográfico da Galiza, publicado pola devandita institución en 2015.^[1]

Obra[editar | editar a fonte]

Narrativa[editar | editar a fonte]

A Teima, 1973, Galaxia, novela psicolóxica.
Galegos de Londres, 1978, Ediciós do Castro, novela baseada na experiencias dos emigrantes galegos.
Silêncio, nós, 1988, Fundação Europeia Viqueira, Cadernos do Povo, novela.

Poesía[editar | editar a fonte]

Poemas do Não, 1987.
Focagens - fogagens : de correctione castraporum, 1991, Irmandades da Fala de Galiza e Portugal.
Paralaxes, 1994, Irmandades da Fala de Galiza e Portugal.

Obras colectivas[editar | editar a fonte]

Catro narracións, 1977, Ediciós do Castro.
Prontuário Ortográfico das Irmandades da Fala, 1984, Irmandades da Fala de Galiza e Portugal.
Actas do I Congresso Internacional da Língua Galego-Portuguesa na Galiza, 1984), 1986, AGAL.
Galiza: língua e sociedade (XIV ensaios), 2009, Associação de Amizade Galiza-Portugal.