Carl von Linné (fillo)

Carl von Linné
	;
Nome orixinal	(sv) Carl von Linné d.y.
Biografía
Nacemento	20 de xaneiro de 1741 ; Falu Kristine church parish, Suecia (en)
Morte	1 de novembro de 1783 (42 anos); Uppsala Cathedral Assembly, Suecia (en)
Causa da morte	Doença do fígado (pt)
Lugar de sepultura	Catedral de Uppsala (pt) 59°51′29″N 17°38′00″L / 59.8581, 17.6333
Datos persoais
País de nacionalidade	Suecia
Educación	Universidade de Uppsala
Actividade
Campo de traballo	Botánica
Ocupación	botánico , profesor universitario , micólogo
Empregador	Universidade de Uppsala
Lingua	Lingua sueca
Obra
Doutorando	Olof Peter Swartz (pt)
Abreviación dun autor en botánica	L.f.
Abreviatura do autor en zooloxía	L. f.
Familia
Familia	Linné family (en)
Pais	Carl von Linné e Sara Elisabeth Moræa (pt)
Irmáns	Elisabeth Christina von Linné, Sara Christina von Linné (en) e Lovisa von Linné (en)

Carl von Linné Fillo ou Carolus Linnaeus Filius, tamén coñecido como Carl von Linné o Mozo, nado en Falun, Condado de Dalarna, Suecia, o 20 de xaneiro de 1741, e finado en Uppsala o 1 de novembro de 1783, foi un naturalista sueco, fillo do famoso sistemático de mesmo nome Carl von Linné ou Carolus Linnaeus (1707 – 1778).

Para distinguilo de seu pai, cítase como Linnaeus filius (abreviado en botánica como L. f.).

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Ingresou na Universidade de Uppsala á idade de nove anos, onde os alumnos do seu pai, entre eles: Pehr Löfling (1729 – 1756), Daniel Solander (1733 – 1782) e Johann Peter Falck (1732 – 1774), lle ensinaron ciencias.

En 1763, aos 22 anos, sucedeu o seu pai na cátedra de medicina práctica en Uppsala. O seu nomeamento como profesor, sen pasar por exames e non defender ningunha tese, valeulle o resentimento dos seus colegas.

A súa obra é modesta, comparada coa do seu pai. A súa obra máis coñecida é Supplementum Plantarum systematis vegetabilium, publicada en 1781, que contén as descricións botánicas de Linné pai e dos seus colegas, aumentada con adicións propias. Distinguiu máis de 2000 especies, subespecies e variedades botánicas.

Herdou de seu pai inmensas coleccións científicas e a correspondencia cos seus colegas.

Cando morreu aos 42 anos, sen fillos, en 1783, dunha ictericia contraída durante unha visita a Londres, a súa nai (Sara Elisabeth Moraea) vendeu as súas coleccións ao botánico inglés Sir James Edward Smith que, seguidamente, as doou á Sociedade Linneana de Londres.