Cancioneiro da Ajuda
O Cancioneiro da Ajuda é unha colección de poesías escritas en galego medieval ou galego-portugués datada a finais do século XIII, influídas pola lírica occitana.
Historia[editar | editar a fonte]
Recibe o seu nome por se conservar na Biblioteca do Palacio Real da Ajuda, en Lisboa. É un códice de pergameo escrito por unha soa persoa en letra gótica con miniaturas que quedou incompleto: aparecen os textos poéticos, mais non se acabaron as miniaturas nin se copiou a música -que ten un espazo reservado baixo os versos da primeira estrofa de cada cantiga-. Trátase dunha colectánea que posúe 310 composicións poéticas, todas cantigas de amor.
As primeiras edicións completas datan de 1824 e 1849, aínda que a edición clásica é a realizada por Carolina Michaëlis no ano 1904.
É o máis antigo dos tres principais cancioneiros conservados e o máis fiábel de todos por estar elaborado na época trobadoresca na corte de Afonso X o Sabio. Os outros dous son o Cancioneiro da Vaticana e o Cancioneiro da Biblioteca Nacional. Outros textos importantes son o Cancioneiro de Berkeley, o Pergamiño Vindel e o Pergamiño Sharrer.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Cancioneiro da Ajuda. Edição fac-similada do códice existente na Biblioteca da Ajuda, Lisboa, Edições Távola Redonda, Instituto Português do Património Arquitectónico e Arqueológico, Biblioteca da Ajuda, 1994.
