Caballito de totora

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Caballitos de totora en Huanchaco.
Caballitos de totora en Huanchaco.
Caballito de totora en cerámica Mochica. Museo Larco. Lima, Perú.

Un caballito de totora é un tipo de embarcación construída dende mil a tres mil anos a. C. con talos e follas de totora (Scirpus californicus).[1] Está deseñado para transportar a un navegante cos seus aparellos, durante as faenas de pesca mariña no Perú e lacustre en Bolivia e o Perú.

O extremo anterior (proa) é aguzado e curvado cara a arriba, sendo o posterior máis ancho. Conta normalmente cun longo de 4,5 a 5 metros; e un ancho de 0,6 a 1 m; o seu peso varía entre 47 e 50 kg e pode soportar 200 kg de carga útil.

Dende hai tres mil anos non variou o seu deseño. Xa o utilizaban na cultura moche, contra o ano 200, e aínda é usado por bolivianos e peruanos.[2]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Breve historia dos caballitos de totora.
  2. Los Mochicas. Lima: Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera. ISBN 9972-9341-0-1.