Bonaventura Cavalieri

Bonaventura Cavalieri
	;
Biografía
Nacemento	(it) Francesco Cavalieri ; 1598 ; Milán (Casa dos Austria)
Morte	30 de novembro de 1647 (48/49 anos); Boloña (Estados Pontificios)
Lugar de sepultura	Q55103619 44°29′59″N 11°21′00″L / 44.4996011, 11.35008
Prior Q55103619
	1629 – 1647
Datos persoais
Relixión	Catolicismo
Educación	Universidade de Pisa (–1619)
Director de tese	Benedetto Castelli
Actividade
Campo de traballo	Matemáticas, física e astroloxía
Ocupación	matemático, relixioso cristián, astrónomo, teólogo
Empregador	Universidade de Boloña (1629–1646)
Alumnos	Stjepan Gradić (en) e Stefano degli Angeli (pt)
Influencias	Galileo Galilei
Orde relixiosa	Jesuati (en)
Obra
	Obras destacables Princípio de Cavalieri (pt) ; (1632) Directorium Generale Uranometricum (en) ; (1632) Q44145462 ; (1635) Geometria indivisibilibus continuorum nova (pt) ; (1646) Treaty on the perpetual planetary wheel (en) ; (1647) Exercitationes Geometricae Sex (en) ;
Doutorando	Pietro Mengoli
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Кавальери Бонавентура); Biblioteca dixital BEIC; Enciclopedia Católica

Bonaventura Francesco Cavalieri nado en Milán en 1598 e finado en Boloña o 30 de novembro de 1647 foi un matemático italiano pertencente á orde dos Xesuatos, considerado un dos precursores do cálculo infinitesimal moderno.^[1]

Traxectoria

Foi alumno de Galileo Galilei, e ensinou matemáticas en Boloña (1629). O seu interese polas matemáticas foi estimulado polos traballos de Euclides e tras coñecer a Galileo, considerouse como un discípulo deste astrónomo.

En Pisa, Cavalieri foi educado en matemáticas por Benedetto Castelli, un profesor de matemáticas na universidade desa cidade. En 1629 Cavalieri foi nomeado profesor de matemáticas en Boloña.

Foi o primeiro en introducir en Italia o cálculo logarítmico, pero debe a súa celebridade á súa teoría dos "indivisibles", que expuxo en Geometria indivisibilibus continuorum quadam nova ratione promota (1635). Esta teoría estuda as magnitudes xeométricas como compostas dun número infinito de elementos, ou indivisibles, que son os últimos termos da descomposición que se pode facer. A medida das lonxitudes, das superficies e dos volumes convértese na suma da infinidade de indivisibles: é o principio do cálculo dunha integral definida, aínda que sen a noción rigorosa moderna de paso ao límite. Por isto pode ser considerado como un dos precursores da análise infinitesimal moderna. O principio de Cavalieri fundaméntase nesta teoría.

Así mesmo figurou entre os primeiros que ensinaron a teoría copernicana dos planetas. Outros traballos seus dignos de renome son o desenvolvemento dado á trigonometría esférica, así como o descubrimento das fórmulas relativas aos focos dos espellos e das lentes.

Recoñecementos

Segundo Gilles-Gaston Granger, Cavalieri, xunto con Newton, Leibniz, Pascal, Wallis e MacLaurin é unha das personaxes que nos séculos XVII e XVIII "redefiniron os obxectos matemáticos".^[2]

O cráter lunar Cavalerius leva este nome na súa honra.

Notas

↑ Alexander, Amir (2014). Infinitesimal: How a Dangerous Mathematical Theory Shaped the Modern World (en inglés). Scientific American / Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0374176815.
↑ Gilles-Gaston Granger, Formes, opérations, objets, Vrin, 1994, p. 365 Cita en liña (en francés)

Véxase tamén

Ligazóns externas

Mille Anni dei Scienza in Italia. Bonaventura Cavalieri (en italiano)

[1] Alexander, Amir (2014). Infinitesimal: How a Dangerous Mathematical Theory Shaped the Modern World (en inglés). Scientific American / Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0374176815.

[2] Gilles-Gaston Granger, Formes, opérations, objets, Vrin, 1994, p. 365 Cita en liña (en francés)

[1]

[2]