Boeing B-50 Superfortress

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
B-50 Superfortress
Tipobombardeiro estratéxico
FabricanteBoeing
Primeiro voo25 de xuño de 1947
Introducido1948
Retirado1965
Estadoretirado
Principais usuariosUSAF
Produción1947-1953
Unidades construídas370

O Boeing B-50 Superfortress foi un bombardeiro estratéxico estadounidense deseñado a partir do Boeing B-29 Superfortress. Foi equipado cun máis potentes motores Pratt & Whitney R-4360, unha estrutura máis resistente, unha deriva máis alta e outras melloras. Foi o derradeiro bombardeiro con motores de pistóns deseñado por Boeing para a Forza Aérea dos Estados Unidos. A pesar de non ser tan coñecido como o seu predecesor, o B-50 estivo en servizo coa B-50 durante case 20 anos.

Despois de que o seu principal cometido rematase no SAC (Mando Aéreo Estratéxico), as fuselaxes dos B-50 foron modificadas para servir como avións de repostaxe para o Mando Aéreo Táctico (KB-50) e como avións meteorolóxicos para o Servizo Meteorolóxico Aéreo (WB-50). Estas versións serían retiradas en marzo de 1965 debido á fatiga do metal e á corrosión atopadas nos restos do of KB-50J 48-065, que tivo un accidente o 14 de outubro de 1964.