Bliuma Zeigárnik

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bliuma Zeigárnik
Nacemento9 de novembro de 1900
Lugar de nacementoPrienai
Falecemento24 de febreiro de 1988
Lugar de falecementoMoscova
NacionalidadeImperio Ruso, República Russa, República Socialista Soviética Federativa de Rusia e Unión Soviética
Alma máterUniversidade Humboldt de Berlín
Ocupaciónpsicóloga, profesora universitaria e psiquiatra
PremiosMikhail Lomonosov Award
editar datos en Wikidata ]

Bliuma Vúlfovna Zeigárnik (transliteración do cirílico ruso: Блюма Вульфовна Зейгарник ), nada o 9 de novembro de 1900 en Prienai e finada o 24 de febreiro de 1988 en Moscova, foi unha psicóloga da Gestalt e psiquiatra soviética que descubriu o efecto Zeigárnik e estabeleceu a psicopatoloxía experimental como unha disciplina separada.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nada nunha familia xudía en Prienai, Zeigarnik matriculouse na Universidade de Berlín en 1927. Conceptualizou o que se denomina "o efecto Zeigárnik", a partir do estudo das reaccións afectivas e conductuais que producían nos suxeitos experimentais a imposibilidade de dar continuidade a unha variabilidade de tarefas. Esta investigación, preparada baixo a supervisión de Kurt Lewin, preséntaa como unha das experimentadoras máis prolíficas da psicoloxía soviética.

Na década de 1930, traballou con Lev Vigotski no Instituto Soviético de Medicamento Experimental. Durante a Segunda guerra mundial, axudou a Aleksandr Luria a reparar lesións da cabeza. Foi cofundadora do departamento de psicoloxía da Universidade Estatal de Moscova e de todos os seminarios rusos de psicopatoloxía. Desenvolveu unha concepción orixinal dos estudos en psicopatoloxía, á que denominou patopsicoloxía, conxugando así concepcións de Vigotski e Luria acerca do desenvolvemento psicolóxico. Faleceu en Moscova á idade de 87 anos.

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]