Biotita

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Biotita
Fórmula químicaK(Mg,Fe)3(Al,Fe)Si3O10(OH,F)2
ClaseSilicatos
SubclaseFilosilicatos
Sistema cristalinoMonoclínico
CorNegra e marrón escura
BrilloAnacarado
Dureza2-3
FracturaIrregular
ExfoliaciónPerfecta, en láminas
RaiaBranca
Densidade2,8-3,2 g/cm3

A biotita[1] é un tipo de mica de cor negra que fundamentalmente contén silicatos de aluminio e ferro. É un mineral frecuente en moitos tipos de rochas, e polo tanto xunto coa moscovita, son as micas máis abondosas da Terra. É moi habitual atopala en moitas rochas graníticas de Galicia.

Aspecto[editar | editar a fonte]

A biotita preséntase en forma de cristais con forma hexagonal formando frecuentemente maclas. A súa exfoliación é perfecta e faina en forma de láminas moi flexibles e elásticas, suaves, traslúcidas, de brillo anacarado e lixeiramente coloreadas.

Segundo as diferentes inclusións de elementos que presente a biotita pode ser:

  • Lepidomelana, se inclúe óxido de ferro (FeO).
  • Manganofilita, se inclúe manganeso (Mn).
  • Wodanita, se inclúe titanio (Ti).
  • Natrobiotita, se inclúe sodio (Na).
  • Hendricksita, se inclúe zinc (Zn).

Lugares onde se atopa[editar | editar a fonte]

Atópase con frecuencia en granitos, pegmatitas, gneises, lousas, dioritas e en rochas volcánicas sendo, polo tanto, un mineral formador de rochas.

Usos da biotita[editar | editar a fonte]

Úsase coma illante eléctrico e térmico.

Outros silicatos[editar | editar a fonte]

Outros silicatos importantes son o feldespato e o cuarzo.

  1. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para biotita.