Bete Giyorgis (Igrexa de San Xurxo) dende enriba, unha das igrexas escavadas en rocha de Lalibela.
A igrexa de San Xurxo foi escavada cara a abaixo nunha clase de toba volcánica. Ese foi o único material arquitectónico que se empregou na construción. Data de finais do século XII e comezos do XIII, e pénsase que puido ser construído durante o reinado de Gebre Mesqel Lalibela, da dinastía Zagwe.[1] É unha das máis coñecidas e a última en ser erixida das once igrexas da área de Lalibela, e foi considerada de xeito non oficial como a "Oitava Marabilla do Mundo".[2] Lalibela, rei de Etiopía, quixo recrear Xerusalén, e estruturou a paisaxe das igrexas e os sitios relixiosos de tal xeito que se lograse tal fazaña. As igrexas en Lalibela están agrupadas en dous grupos principais, un que representa a Xerusalén terreal e o outro que representa a Xerusalén celestial. Situada directamente entre eles hai unha trincheira que representa o río Xordán. As dimensións da trincheira son 25 metros por 25 metros por 30 metros,[3] e hai unha pequena piscina bautismal fóra da igrexa, que se atopa nunha gabia artificial.
