Berenguer de Cruïlles
Berenguer de Cruïlles | |
---|---|
![]() | |
![]() 1º Presidente da Generalitat de Cataluña | |
Período | 1359-1362 |
Sucesor | Romeu Sescomes |
52º Bispo de Xirona | |
Período | 22 de marzo de 1349 - 26 de xullo de 1362 |
Antecesor | Arnau de Mont-rodon |
Sucesor | Ènnec de Vallterra |
Datos persoais | |
Nacemento | c. 1310 |
Peratallada | |
Falecemento | 26 de xullo de 1362 |
Barcelona | |
Pai | Bernat de Cruïlles i de Peratallada |
Nai | Gueraua de Cabrera |
Profesión | Bispo |
Relixión | Catolicismo |
Na rede | |
Ficha en catholic-hierarchy.org | |
[ editar datos en Wikidata ] |
Berenguer de Cruïlles, nado en Peratallada en 1310 e finado en Barcelona no verán de 1362, foi bispo de Xirona (1349–1362) e o primeiro presidente da Generalitat de Cataluña (1359–1362), nomeado polas Cortes de Cervera.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Os historiadores consideran probable que Berenguer de Cruïlles tivese as súas orixes familiares en Cruïlles, que o seu pai fose Bernat de Cruïlles i de Peratallada e a súa nai Gueraua de Cabrera, malia a ausencia de probas documentais. Rematando a súa carreira eclesiástica, sucedeu a Arnau de Mont-rodon como bispo de Xirona. Enérxico, defensor da Inquisición e preocupado pola herexía, foi bispo nun período marcado polas guerras constantes e os efectos da peste negra, que supuxo a morte dun terzo da poboación.
Foi escollido primeiro representante do brazo eclesiástico do que daquela se chamaba Deputación do Xeneral de Cataluña e máis adiante pasaría a chamarse Generalitat de Cataluña. Dende a presidencia desta institución velou polo cumprimento do acordo que a Corte de Cervera asinara co monarca Pedro IV de Aragón por axudalo na guerra dos dous Pedros (1356–1369), e que comportaba a substitución dos impostos arbitrarios anteriores a un único imposto legal e estable.[2] Bo diplomático, consérvanse moitas das súas cartas e sábese das súas súas accións decididas contra a corrupción da época, actuando con dureza diante de casos concretos, establecendo o cobro dos subsidios a través dun síndico local ou impulsando a redacción do Llibre verd dels feus.
Predecesor: Primeiro no cargo |
![]() Presidente da Generalitat de Cataluña 1359-1362 |
Sucesor: Romeu Sescomes |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Solé i Sabaté 2003.
- ↑ Gordo-Guarinos 2000, p. 92.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Gordo-Guarinos, Francesc (2000). De Berenguer de Cruïlles a Jordi Pujol: els 125 presidents de la Generalitat de Catalunya. Lleida: Pagès Editors. ISBN 84-7935-703-7.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]