Benito Plá Cancela

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Benito Plá Cancela
Benito Plá Cancela.jpg
Nacemento31 de decembro de 1812
Lugar de nacementoFerrol
Falecemento3 de xullo de 1874
Lugar de falecementoA Coruña
Soterradocemiterio de Santo Amaro da Coruña
NacionalidadeEspaña
Alma máterUniversidade de Santiago de Compostela
Ocupaciónavogado, escritor e político
Na rede
Galiciana: 2600
editar datos en Wikidata ]
Tumba de Plá y Cancela no cemiterio de Santo Amaro da Coruña.

Benito María Plá Cancela, nado en Ferrol o 31 de decembro de 1812 e finado na Coruña o 3 de xullo de 1874, foi un avogado, escritor e político galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Licenciouse en Dereito na Universidade de Santiago de Compostela e deseguida dedicouse á política, nas filas progresistas[1], obtendo acta de deputado pola provincia de Lugo o 18 de novembro de 1843, aos trinta anos, posto no que permaneceu ata o 10 de xullo de 1844. Poucos meses antes, en setembro de 1843, tiña sido nomeado xuíz de primeira instancia de Viveiro polo Goberno Provisional[2], cargo que en 1845 tamén ostentou en Vilafranca do Bierzo[3]. Abandonou a xudicatura e a vida política durante un tempo, exercendo como avogado na Coruña, ata que en outubro de 1858 foi proposto polo distrito de Viveiro para deputado a Cortes, substituíndo á de Ambrosio González que tiña sido proposto un par de días antes[1], pero Plá foi substituído á súa vez poucos días despois pola candidatura de Felipe Benicio Díaz[4]. En 1863 volveu ser elixido deputado polo distrito da Coruña, e novamente en 1864 e 1867. Chegou a ser vicepresidente do Congreso[5][6] e director xeral da Débeda, militando no Partido Moderado[7]. Como deputado conseguiu a construción da liña de ferrocarril entre Ponferrada e A Coruña, á que se opuñan dende Zamora, pois pretendían que a liña fose por Zamora a Vigo. Fundou a Revista Jurídica de Galicia, da que dependía El Eco, e o Boletín Judicial de Galicia. Publicou algunhas obras sobre temas xurídicos.

Morreu no estrado defendendo ante a Sala do Criminal.[8]

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Fillo de Benito Plá e de Teresa Cancela, casou co Josefa Huidobro del Riego, e foi pai de Balbina, Alejandro, Benito e Evaristo Pla Huidobro.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 Ovilo Otero, Manuel (1858). Escenas Contemporáneas. Revista política, parlamentaria, biográfica, necrológica, científica, literaria y artística (en castelán). Madrid. p. 307. Vivero. D. Benito Plá. Antiguo progresista y retirado de la política, el Sr. Plá se dedicaba á la abogacía, ejerciéndola con crédito en su país, cuando se le ha llamado á la arena electoral. Su candidatura tiene grandes probabilidades, habiéndose sustituido con ella la del Sr. D. Ambrosio González, presentada en un principio y retirada poco después por la mala acogida que parece tuvo entre los electores. 
  2. "Ministerio de Gracia y Justicia". El Corresponsal (en castelán) (Madrid). 1-9-1943. p. 1. 
  3. "Audiencia de Valladolid. Provincia de León". Guía de forasteros en Madrid (en castelán). 1846. p. 203. 
  4. "La España". La España (en castelán) (Madrid). 24-10-1858. p. 3. 
  5. Obtivo unha das catro vicepresidencias do Congreso dos Deputados para o período do 28 de decembro de 1867 ao 3 de decembro de 1868, durante a presidencia de Luis José Sarturius Tapia, conde San Luis ("Cortes". La España (en castelán) (Madrid). 31-12-1867. p. 2. ).
  6. Na súa lápida no Cemiterio de Santo Amaro, na Coruña, pódese ler «Aquí se han depositado los restos mortales del Excmo. Sor., Dn. Benito Pla y Cancela, ex vice presidente del Congreso de Diputados, consejero de Estado y decano del Ilustre Colegio de Abogados de la Audiencia de La Coruña. Rogad a Dios por él».
  7. "Sección de Noticias". El Imparcial (en castelán) (Madrid). 27-3-1872. p. 3. 
  8. Couceiro Freijomil 1953, p. 102.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]