Bella Akhmadulina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bella Akhmadulina
Nacemento10 de abril de 1937
Lugar de nacementoMoscova
Falecemento29 de novembro de 2010
Lugar de falecementoPeredelkino
Causadoenza cardiovascular
Soterradacemiterio Novodevichii
NacionalidadeUnión Soviética e Rusia
Alma máterInstituto de Literatura Maxim Gorki
Ocupaciónpoeta, tradutora, escritora, dramaturga, guionista e actriz
CónxuxeEvgenii Evtushenko, Iuri Nagibin e Eldar Kuliev
PremiosPremio Estatal da URSS, Pushkin Prize, Order "For Merit to the Fatherland", 2nd class, Order "For Merit to the Fatherland", 3rd class e Orde da Amizade dos Pobos
Na rede
IMDB: nm0015262 Souncloud: biellaakhmadulina iTunes: 530996144 Musicbrainz: 7c4a3a11-568f-4402-baf6-099e93dde1cc Discogs: 1474944 Find a Grave: 62331897 Genius: Bella-akhmadulina Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Izabella Akhatovna Akhmadulina (ruso: Бе́лла (Изабе́лла) Аха́товна Ахмаду́лина, tártaro: Белла Әхәт кызы Әхмәдуллина), nada en Moscova o 10 de abril de 1937 e finada o 29 de novembro de 2010, foi unha poeta e tradutora soviética e rusa, que formou parte da Nova Vaga rusa, considerada unha das mellores poetas da segunda metade do século XX [1].

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu en Rusia de pai tártaro e nai ruso-italiana. Evacuada a Kazán cao estalar a segunda guerra mundial, comezou a súa actividade literaria nos seus anos de instituto, publicando as súas primeiras composicións en 1955. Tras rematar a secundaria, entrou no Instituto de Literatura Maxim Gorki, graduándose en 1960. Nesa época publicou diversos poemas en diferentes publicacións. En 1959 expulsárona por opoñerse á persecución de Boris Pasternak[2], porén despois puido volver. Nese ano escribiu un dos seus poemas máis coñecidos "По улице моей который год…". En 1962 apareceu a primeira colección poética, Struna, que se converteu nun éxito. Entre os poemarios salientan Uroki Muzyki (1970), Stikhi (1975), Svecha (1977), Sny o Gruzii (1977), Taina (1983) ou Poberezhye (1991). Pola colección Sad levou o premio estatal da URSS en 1989. Tamén escribiu ensaios sobre Alexander Pushkin e mais Mikhail Lermontov.

Bella Akhmadulina e Anna Netrebko na cerimonia de entreda do Premio Estatal de Rusia no Kremlin

Nunha carta aberta apoiou ao exiliado Andrei Sakharov.[3] e en outubro de 1993 asinou a "Carta dos corenta e dous". Despois da caída da Unión Soviética publicou Larets i Kliutch (1994), Zvuk Ukazuyushchiy (1995) e Odnazhdy v Dekabre (1996).

A súa poesía caracterízase polo seu intenso lirismo, polas súas formas refinadas e cargada de imaxes e o humor no seo dun estilo "resolutamente apolítico". Nos seus primeiros traballos utilizou cuarteto rimados, con vivencias imaxinativas da vida diaria nunha linguaxe chea de arcaísmos e neoloxismos. A relixión e a filosofía convertéronse en temas principais nas súas últimas obras. Como tradutora verteu ao ruso a poetas clásicos e modernos da Unión Soviética, así como a europeos e norteamericanos.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Marina Ledkovskaia-Astman, Charlotte Rosenthal e Mary Fleming Zirin (1994) Dictionary of Russian Women Writers Greenwood Publishing, p. 4
  2. "Great Russian Poetess Bella Akhmadulina Passes Away". Russia-InfoCenter. 29 de novembro de 2010. 
  3. "Russian poet Bella Akhmadulina dies at 73". Boston Globe. 29 de novembro de 2010.