Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau
A Bauhaus en Dessau, en xullo de 2011
Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau.
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísAlemaña Alemaña
LocalizaciónWeimar, Dessau e Bernau
TipoCultural
CriteriosII, IV, VI
Inscrición1996 (20ª Sesión)
Rexión da UNESCOEuropa e América do Norte
Identificador729

Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau é un Patrimonio da Humanidade en Alemaña, que comprende seis sitios separados que están asociados á escola de arte Bauhaus. Foi designado en 1996 con catro sitios iniciais, e en 2017 engadíronse outros dous.[1]

A Bauhaus só estivo en funcionamento desde 1919 ata 1933 e non formou máis de 1.250 estudantes, dos cales só 155 se graduaron cun Diploma Bauhaus.[2][3] Non obstante, a escola revolucionou o pensamento e a práctica arquitectónica e estética do século XX.[1]

"[Os] edificios deseñados polos mestres da Bauhaus son representantes fundamentais do Modernismo clásico... Por iso, son monumentos importantes non só para a arte e a cultura, senón tamén para as ideas históricas do século XX." – Solicitude de ampliación da Bauhaus do Patrimonio Mundial da UNESCO e os seus sitios en Weimar e Dessau, delegación alemá ante a UNESCO, decembro de 2015.[1]

Weimar[editar | editar a fonte]

Campus Bauhaus, Weimar[editar | editar a fonte]

Un estudio, antigo edificio principal da Bauhaus Weimar, construído entre 1904 e 1911.

A Bauhaus fundouse en Weimar en 1919 por Walter Gropius e alí permaneceu ata 1925 cando se trasladou a Dessau debido á presión política.[4] Atopábase en dous edificios veciños que antes foran dúas escolas de arte separadas, ambas deseñadas ao estilo Art Nouveau por Henry van de Velde. Estes son:

  • O edificio "Van de Velde", construído entre 1905 e 1906, para o que entón era a Escola de Artes e Oficios do Gran Ducado Saxón, unha escola de artes vocacionais.[5]
  • O 'Edificio principal', construído entre 1904 e 1911, para a Großherzoglich Sächsische Hochschule für Bildende Kunst (Escola do Gran Ducado Saxón de Belas Artes).[6][1]

O edificio Van de Velde ten murais reconstruídos de Oskar Schlemmer, creados orixinalmente para a exposición Bauhaus de 1923, e destaca pola iluminación pouco convencional da súa escaleira central.[5]

O edificio principal foi restaurado polo arquitecto alemán de:Thomas van den Valentyn en 1999. Ten unha escaleira principal sinuosa e elíptica de estilo Art Nouveau. A antiga oficina de Walter Gropius reacondicionouse con mobles, accesorios e alfombras reconstruídos.[6][3]

Despois do peche da Bauhaus en Weimar, os edificios utilizáronse por varias institucións educativas sucesoras relacionadas coas artes. Hoxe, despois de varias fusións, reestruturacións e renomeamentos, a actual Bauhaus-Universität Weimar, fundada en 1996, opera no antigo sitio da Bauhaus, impartindo cursos relacionados coa arte, deseño e tecnoloxía.[4]

O sitio incluíuse no Patrimonio da Humanidade en 1996. Os edificios funcionan como un centro de ensino, pero a Universidade Bauhaus de Weimar ofrece visitas polo exterior e polo interior.[7]

Haus am Horn[editar | editar a fonte]

Haus am Horn, Weimar, construída en 1923

A Haus am Horn é unha casa doméstica feita de formigón e aceiro construída para a primeira exposición de obras da Bauhaus en 1923. O edificio baseouse nos deseños de Georg Muche, pintor e profesor da escola. Foi o primeiro edificio baseado enteiramente nos principios de deseño da Bauhaus e presentou un prototipo revolucionario para a vida moderna.[8][1]

De acordo coa filosofía da Bauhaus de aprender mediante a experiencia práctica, varios membros do persoal e estudantes participaron no proxecto, incluíndo Marcel Breuer, que entón era estudante, Alma Siedhoff-Buscher e László Moholy-Nagy. Todos os mobles, incluída a iluminación, foron feitos nos talleres da Bauhaus.[8][9]

Incluíuse no Patrimonio da Humanidade en 1996. Desde agosto de 2017 o edificio é propiedade da Klassik Stiftung Weimar. En 2018-19 a casa pechouse ao público por unha importante restauración. Reabríuse o 18 de maio de 2019.[10][11]

Dessau[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Bauhaus Dessau.

Edificio Bauhaus Dessau[editar | editar a fonte]

A ala de aloxamento para estudantes, Bauhaus Dessau

A Bauhaus Dessau é un dos edificios emblemáticos do século XX. Deseñado por Walter Gropius inauguróuse oficialmente o 4 de decembro de 1926, tras pouco máis dun ano de construción.[12] Está "considerado un 'manifesto construído' das ideas da Bauhaus, no que a funcionalidade e a estética do deseño se unen para formar unha única entidade".[13]

O edificio encargouno a cidade de Dessau, que financiou o proxecto e proporcionou a parcela edificable. Os planos elaboráronse polo despacho de arquitectura de Gropius xa que a Bauhaus non tivo o seu propio departamento de arquitectura ata 1927, pero os encaixes interiores fixéronse nos talleres da Bauhaus.[14]

Esixíronlle a Gropius que incorporase dúas escolas ao edificio, a escola de deseño Bauhaus e unha escola profesional municipal.[13] O edificio consta de varias ás que se conectan entre si que están situadas de forma asimétrica. Estes son: unha ala obradoiro de tres plantas, unha escola de formación profesional de tres plantas, unha á de administración de dúas plantas, un auditorio, escenario e cafetería, e unha á de estudoo de cinco plantas. A fachada caracterízase polo uso de muros cortina de vidro que non soportan cargas, un desenvolvemento adicional ao utilizado na Fábrica Fagus, construída entre 1911 e 1913, deseñada por Gropius e Adolf Meyer.[12][14] No interior do edificio pódense ver características construtivas como columnas e vigas de apoio.[13]

A ala do estudio de cinco plantas, o "Prellerhaus", con 28 estudos de 20 m² cada un, ofrecía aloxamento para estudantes e mestres. As instalacións de baño e cociña eran comúns e había unha terraza compartida. Dezaseis dos estudos tiñan pequenos balcóns, cuxa simetría regular caracteriza a esta á do edificio.[14][3] No primeiro andar vivían mulleres, o "piso das damas", cuxos residentes incluían a Gertrud Arndt, Marianne Brandt, Gunta Stölzl e Anni Albers.[15] Había 140 estudantes en total, polo que a maioría deles tiveron que buscar aloxamento no centro da cidade de Dessau. En 1930, Ludwig Mies van der Rohe, entón director da Bauhaus, converteu algúns estudos en aulas. O edificio reformouse en 2006 para devolvelo á súa disposición orixinal. Os estudos alúganse agora como aloxamento turístico.[3][16]

Debido á presión política, a Bauhaus Dessau pechou en 1932 e Mies van der Rohe creou unha Bauhaus financiada con fondos privados en Berlín, aínda que esta tamén pechou despois de menos dun ano.[3] O edificio da Bauhaus en Dessau utilizouse como unha escola para ensinar ás mulleres a cociñar e costura, e pouco antes do comezo da segunda guerra mundial en 1939, converteuse nunha escola de formación para oficiais do Partido Nazi.[12] En 1941 albergaba o departamento de prensa do fabricante de avións Junkers.[13] En 1945 a escola foi danada nun ataque aéreo. Despois da guerra foi parcialmente reparado para facela utilizable como centro educativo, pero sen respectar a integridade do edificio.[12] Non foi ata 1972 cando o goberno de Alemaña do Leste fixo que o edificio fose catalogado como monumento histórico. Foi sometido a unha restauración, dirixida por Konrad Püschel, un arquitecto que se formou na Bauhaus.[17] O muro cortina de vidro, o auditorio, o escenario e a cafetería restauráronse.[13] O 2 de decembro de 1976, 50 anos despois da súa primeira apertura, o edificio reabríuse oficialmente para o seu uso como centro de ciencia e cultura, que incluía unha colección de artigos da Bauhaus. Dezaoito antigos estudantes da Bauhaus asistiron á cerimonia.[18]

A Bauhaus Dessau Foundation creouse en 1994 para investigar e preservar o patrimonio da Bauhaus. O edificio inscribiuse como Patrimonio da Humanidade en 1996, despois de que se realizaron amplas reformas. Estas completáronse en 2006.[14][1]

Hoxe a ala norte do complexo, onde estaba a escola profesional, é utilizada pola Universidade de Ciencias Aplicadas de Anhalt, cuxo campus de Dessau está ao lado do sitio da Bauhaus.[19][20] A Fundación Bauhaus Dessau utiliza o resto do edificio para a súa administración, albergando un museo, unha tenda e a restaurada cafetería, ceder as antigas habitacións de estudantes como aloxamento turístico, e o alugueiro doutras áreas do edificio, como o auditorio, para seminarios e convencións.[21]

Meisterhäuser[editar | editar a fonte]

Vista da rúa das casas pareadas de Kandinsky/Klee
Estrutura construída en 2014 en forma da casa do director destruída (a 'Casa Gropius')

As Meisterhäuser (casas dos mestres) son un grupo de sete casas cúbicas modernistas de teito plano a uns 600 metros do edificio Bauhaus Dessau, deseñadas por Walter Gropius para o persoal superior da Bauhaus. Construíronse en 1925–26 por encargo da cidade de Dessau. Consistían en tres pares de casas pareadas e unha casa unifamiliar ao final da fila para Gropius, o director da escola.[22] As casas construíronse dentro dun pequeno piñeiral, co obxectivo de respectar o carácter da paisaxe.[22] As casas eran amplas, a vivenda unifamiliar do director tiña 350 m², e as outras tiñan máis de 250 m². Dispoñían de terrazas e estudos, xa que se esperaba que os artistas-profesores traballasen dende a casa así como no recinto escolar. En cada parella pareada, as casas teñen a mesma disposición, pero están xiradas nun ángulo de 90 graos entre si, polo que non parecen simétricas desde a rúa.[23]

Xunto coas súas familias, os residentes orixinais foron: Lyonel Feininger e László Moholy-Nagy que vivían ao lado de Gropius (aínda que Feininger nunca ensinou na Bauhaus de Dessau), Oskar Schlemmer e Georg Muche vivían no seguinte par de casas, Wassily Kandinsky e Paul Klee vivían no último par.[23] Gropius e Maholy-Nagy acondicionaron as súas casas enteiramente con mobles deseñados por Marcel Breuer. Os residentes posteriores incluíron a Hannes Meyer, Ludwig Mies van der Rohe, Josef e Anni Albers, Hinnerk Scheper e Alfred e Gertrud Arndt.[22]

Desde 1932, cando pechou a Bauhaus en Dessau, as casas alugáronse a outros inquilinos.[22] En 1945, cara ao final da segunda guerra mundial, a casa do director e unha á da casa veciña, onde vivira Maholy-Nagy, foron destruídos nun ataque aéreo. En 1948 construíuse unha casa suburbana estándar no lugar da casa do director. As outras casas estaban habitadas, pero foron alteradas e quedaron en bastante mal estado.[12]

Os Meisterhäuser restauráronse en 1992 e engadíronse ao Patrimonio da Humanidade en 1996.[1][22] A casa construída no lugar da casa do director derrubouse en 2011. En 2014, para restaurar o ritmo e a forma orixinais de todo o conxunto Meisterhäuser, construíronse estruturas que representan a forma da antiga casa do director e da casa Maholy-Nagy nos lugares dos edificios destruídos.[24] Estes foron deseñados polo estudio de arquitectura Bruno Fioretti Marquez, co deseño interior do artista Olaf Nicolai.[25] Os interiores destas estruturas utilízanse como espazos expositivos, con información sobre a historia do sitio.[3] Estas e outras vivendas, que están abertas ao público, son xestionadas pola Fundación Bauhaus Dessau. A casa Feininger é a base do Centro Kurt Weill, que promove a obra do compositor Kurt Weill, procedente de Dessau.[22]

En 1932 o Trinkhalle quiosk (Dessau), un quiosco de refrescos, deseño de Mies van der Rohe, construíuse na esquina da casa do director e integrouse nun muro de dous metros que rodeaba a propiedade. Sobreviviu á guerra pero foi derrubado en 1962. En 2014 reconstruíronse o muro e o quiosco e a partir de 2016 retomou a súa antiga función vendendo bebidas e aperitivos ao público.[26]

De 2016 a 2019 as casas Kandinsky/Klee pecháronse por unha importante restauración realizada pola Wüstenrot Stiftung, para restaurar completamente o interior das vivendas, con especial atención á recreación das cores orixinais.[22] Reabríronse o 17 de abril de 2019. A restauración custou uns 1,5 millóns de euros e implicou unha análise científica detallada de restos de pinturas orixinais. Reconstruíronse máis de 100 cores.[27]

Bernau[editar | editar a fonte]

Artigo principal: ADGB Trade Union School.

A ADGB Trade Union School en Bernau bei Berlín é un campus de centro de formación construído entre 1928 e 1930. Deseñárono Hannes Meyer e Hans Wittwer en colaboración con estudantes da Bauhaus. Construíuse para a antiga Federación de Sindicatos Alemáns e incluía salas de seminarios, un comedor, aloxamento para estudantes e profesores, instalacións deportivas e unha biblioteca.[28][29]

É un exemplo de libro de texto de arquitectura funcionalista da Bauhaus, tanto no produto acabado como no enfoque analítico e colaborativo empregado para desenvolver o deseño e completar o proxecto. Xunto ao edificio Bauhaus Dessau, foi o segundo proxecto máis grande que nunca levou a cabo a Bauhaus.[30][31]

Deseñouse para harmonizar co lugar arborado e en pendente que ocupa. O historiador da arquitectura Winfried Nerdinger describiuna como unha "obra mestra do funcionalismo poético".[30]

A escola abriu o 4 de maio de 1930. Con capacidade para 120 alumnos.[32]

O complexo tivo varios usos, entre eles ser a Escola de Liderado do Reich, onde os membros de elite da Gestapo e das SS foron adestrados dende 1933 ata o final da segunda guerra mundial. Restaurouse entre 2005 e 2007, desde entón utilízase como centro educativo pola Handwerkskammer Berlin (Cámara de Artesanía de Berlín). En 2008, os arquitectos Brenne Gesellschaft von Architekten gañaron o premio World Monuments Fund/Knoll Modernism pola restauración.[33]

A Escola Sindical ADGB foi inscrita como Patrimonio da Humanidade en xullo de 2017.[1] O complexo non está aberto ao público en xeral, pero a Stiftung Baudenkmal Bundeschule Bernau organiza visitas guiadas á escola en alemán.[34]

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 "Bauhaus and its Sites in Weimar, Dessau and Bernau". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. Consultado o 29 de decembro de 2018. 
  2. ↑ Arts in Exil. Objects. Konrad Püschel:List of Names Arquivado 27 de maio de 2021 en Wayback Machine.. Consultado o 24 de abril de 2019
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Knorr, Susan; Kern, Ingolf; Welzbacher, Christian (2012) Bauhaus Reisebuch, Bonn: Dumont
  4. ↑ 4,0 4,1 Bauhaus-Universität Weimar. History. Consultado o 29 de decembro de 2019
  5. ↑ 5,0 5,1 Bauhaus-Universität Weimar. Van de Velde Building. Consultado o 29 de decembro de 2019
  6. ↑ 6,0 6,1 Bauhaus-Universität Weimar. Main Building. Consultado o 2 de xaneiro de 2019
  7. ↑ Bauhaus University Weimar. Bauhaus Walk. Consultado o 29 de decembro de 2018
  8. ↑ 8,0 8,1 Klassik Stiftung Weimar. Haus am Horn Arquivado 2018-11-24 en Wayback Machine.. Consultado o 24 de novembro de 2018
  9. ↑ Bauhaus100. Alma Siedhoff-Buscher Arquivado 2020-05-03 en Wayback Machine.. Consultado o 24 de novembro de 2018
  10. ↑ Bauhaus University Weimar. Freundekskreis. Haus am Horn.. Consultado o 25 de novembro de 2018
  11. ↑ Klassik Stifftung Weimar. Haus Am Horn ab 18. Mai 2019 wiedereröffnet. Consultado o 24 de mio de 2019
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Charrier, Julie (director) (2000) Architectures – Le Bauhaus de Dessau (Das Bauhaus von Dessau). Arte / French ministry of culture and communication / Centre Pompidou. (YouTube 28 min.). Consultado o 30 de decembro de 2018
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 Markgraf, Monika (ed.) (2017) Bauhaus World Heritage Site. Leipzig: Spector Books
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Bauhaus Dessau Foundation. The Bauhaus building by Walter Gropius (1925–26) Arquivado 2018-12-28 en Wayback Machine.. Consultado o 29 de decembro de 2019
  15. ↑ Architectuul. Bauhaus Prellerhaus. Consultado o 30 de decembro de 2018
  16. ↑ Bauhaus Dessau. Sleeping at the Bauhaus Arquivado 15 de marzo de 2021 en Wayback Machine.. Consultado o 30 de decembro de 2018
  17. ↑ Püschel, Konrad (1997) Wege eines Bauhäuslers. Dessau: Anhaltische Verlagsgesellschaft mbH
  18. ↑ Sack, M. (10 December 1976) Feier ohne Fest: Die DDR erinnert sich an ein Stück deutscher Vergangenheit in Die Zeit
  19. ↑ Wikiarquitectura. Bauhaus building in Dessau. Consultado o 30 de decembro de 2018
  20. ↑ Hochschule Anhalt. Campus. Consultado o 30 de decembro de 2016
  21. ↑ Bauhaus Dessau Foundation. Service Arquivado 19 de xuño de 2019 en Wayback Machine.. Consultado o 30 de decembro de 2018
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 22,6 Bauhaus Dessau. Masters' houses by Walter Gropius (1925–26). Consultado o 29 de decembro de 2018
  23. ↑ 23,0 23,1 Lorch, Catrin (8 de agosto de 2019) "Gemälde in drei Dimensionen" in Süddeutsche Zeitung (Feuillteton, p.9)
  24. ↑ Bauahus Dessau. New Masters' Houses Arquivado 27 de maio de 2021 en Wayback Machine.. Consultado o 29 de decembro de 2018
  25. ↑ Ranke, Lydia (writer/director) (2019) BauhausWorld: Der Code – 100 Jahre Bauhaus. Deutsche Welle. YouTube (42:30 min). Consultado o 6 de abril de 2019
  26. ↑ Bauhaus Dessau. Kiosk, Mies van der Rohe (1932) Arquivado 06 de abril de 2019 en Wayback Machine.. Consultado o 29 de decembro de 2018
  27. ↑ "Kandinsky und Klee: Saniertes Meisterhaus wiedereröffnet" in Zeit Online, 17 de abril de 2019. Consultado o 9 de agosto de 2019
  28. ↑ Bauhaus100.Hans Wittwer. Recuperado o 23 de novembro de 2018
  29. ↑ Stiftung Baudenkmal Bundesschule Bernau. Bedeutung Arquivado 04 de xaneiro de 2020 en Wayback Machine.. Consultado o 23 de novembro der 2018
  30. ↑ 30,0 30,1 Architectuul: ADGB trade union school (2013). Consultado o 27 de outubro de 2016
  31. ↑ Bauhaus100. The “School in the Woods” as a Socio-pedagogical Ideal. Recuperado o 17 de abril de 2019
  32. ↑ History. Bauhaus trade union school Arquivado 12 de agosto de 2019 en Wayback Machine.. Recuperado o 23 de novembro de 2018
  33. ↑ World Monuments Fund / Knoll Modernism Prize brochure (pdf) (2008). Recuperado o 15 de novembro der 2016
  34. ↑ Führung im UNESCO-Welterbe Bauhaus Denkmal Bundesschule Bernau Arquivado 28 de abril de 2019 en Wayback Machine.. Recuperado o 28 de abril de 2019.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bauhaus_e_os_seus_sitios_en_Weimar,_Dessau_e_Bernau&oldid=6655173»